Με ένα βαρυσήμαντο άρθρο του στο περιοδικό Επίκαιρα, ο ακαδημαϊκός Sir Βασίλειος Μαρκεζίνης καταθέτει
την άποψή του για τα λάθη της ηγεσίας της ελληνικής διπλωματίας. Ποιες είναι οι ευθύνες του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Δ. Δρούτσα; Πόσο άλλαξε η εικόνα των υποτιθέμενων «φίλων» μας στο εξωτερικό για την Ελλάδα μετά τη Σύνοδο Κορυφής; Πόσο μπορεί να στοιχίσει στην Ελλάδα η έλλειψη συντονισμού και συνεννόησης της κυβέρνησης;
Ολόκληρο το άρθρο-παρέμβαση, στα Επίκαιρα έχει ως εξής:
Όταν, πριν από έναν και πλέον χρόνο, στην ΕΤ1, εκφράζαμε ανησυχίες και προειδοποιήσεις για το Καστελόριζο, κανείς δεν έδωσε σημασία.
Όταν, τον περασμένο Οκτώβριο, στην ΕΤ3, προειδοποιούσαμε για τις τουρκικές αξιώσεις να αποκλειστεί το Καστελόριζο από τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο, οι περισσότεροι, και πάλι, μας αγνόησαν.
Λίγο πρωτύτερα, τον ίδιο μήνα, ενώπιον ενός κοινού 2.500 ατόμων στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», διατυπώσαμε σοβαρές προειδοποιήσεις για τους κινδύνους που υποβόσκουν στη Θράκη. Αυτή τη φορά, οι προειδοποιήσεις μας εισακούστηκαν και αναπαρήχθησαν από πολυάριθμα ιστολόγια.
Σε ομιλία στην Κρήτη, αλλά και από τις σελίδες της Ναυτεμπορικής, προειδοποιήσαμε επίσης για την επιδεινούμενη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, η οποία, όπως είπαμε –σε μια εποχή όπου η κυβέρνηση προέβλεπε επάνοδο της χώρας μας στις αγορές εντός του 2011 και διατεινόταν ότι είχε υλοποιήσει «κατά 100%» τα όσα είχε αναλάβει να κάνει–, «δεν έχει πιάσει ακόμη πάτο». Προς επίρρωση, μάλιστα, των κυβερνητικών ισχυρισμών, επακολούθησε η δημοσίευση μακράς σειράς δηλώσεων από τους Ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι επαινούσαν τις προσπάθειές της Ελλάδας.
Μετά από έξι μήνες ερωτώ ποιος είχε δίκιο;
Όταν επισημάναμε, τόσο σε ομιλία στη Θεσσαλονίκη όσο και σε ανοιχτή επιστολή προς τον Τύπο, τους κινδύνους που ενέχει η μη διακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, ως αναγνωρισμένου δικαιώματός μας, οι απόψεις μας έγιναν αντικείμενο μιας πρωτοφανούς εκστρατείας δυσφήμησης από την πλευρά της ομάδας κρατικοδίαιτων πανεπιστημιακών που στηρίζει το υπουργείο Εξωτερικών. Παρ’ όλα αυτά, τη σταυροφορία μας ήλθαν να την ενισχύσουν οι επιστολές που συνεχίζουμε να λαμβάνουμε καθημερινά από εκατοντάδες συμπατριώτες μας. Σήμερα, η άκαιρη, ανοργάνωτη και καταφανώς ζημιογόνα επίσκεψη του κ. Νταβούτογλου στην Αθήνα και τη Θράκη έρχεται απλώς να επιβεβαιώσει τους χειρότερους φόβους μας.
Ποτέ δεν σταματήσαμε να εκθειάζουμε την επιστημονική εμβρίθεια του κ. Νταβούτογλου, επισύροντας μάλιστα αρκετές επικρίσεις γι’ αυτή τη στάση μας. Εξάλλου, ούτε προτιθέμεθα να βάλλουμε εναντίον του ούτε και να απομακρυνθούμε –έστω και κατ’ ελάχιστον– από τη μακρόχρονη πεποίθησή μας, ότι η χώρα μας πρέπει να αναπτύξει και να διατηρήσει φιλικές σχέσεις με την Τουρκία. Ερχόμενος στην Ελλάδα, ο κ. Νταβούτογλου έκανε πράγματι το καθήκον του∙ πλην όμως κατά τον πλέον άκομψο δείχνοντας του είδους την αυτοπεποίθηση που αισθάνεται όποιος μιλάει σε κατώτερο!
Από την άλλη πλευρά:
Κατηγορούμε τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών και τους συμβούλους του για την άκαιρη πραγματοποίηση αυτής της επίσκεψης.
Κατηγορούμε τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών, διότι δεν απάντησε, ως όφειλε, στην προκλητική επιχειρηματολογία του κ. Νταβούτογλου ή την έντεχνα επιδειχθείσα υπεροψία που επέδειξε ο Τούρκος υπουργός δημοσίως (αλλά και στο ιδιωτικό του σεμινάριο με τους φίλους του πανεπιστημιακούς), όλα αυτά καθ’ ον χρόνο βρισκόταν σε ελληνικό έδαφος.
Υπενθυμίζουμε, λοιπόν, στους συμπατριώτες μας ότι η επίσκεψη Νταβούτογλου απέδειξε περίτρανα όλα όσα έχουμε πει για τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας και την απολύτως ανεξήγητη ελληνική αδράνεια, την οποία η κυβέρνησή μας επιμένει να περιβάλλει με το μανδύα της αναγκαίας διπλωματικής μυστικότητας.
Αναφορικά με την πρόσφατη συνέντευξη του κ. Ντομινίκ Στρος-Καν, τονίζουμε ότι και αυτή επιβεβαιώνει την άποψή μας ότι οι υποτιθέμενοι «φίλοι» μας στο εξωτερικό έχουν αρχίσει να απαυδούν με εμάς, τους Έλληνες, να μας θεωρούν ανειλικρινείς και ανίκανους, ενώ είναι επίσης προφανές πως δεν θα διστάσουν να μας «αδειάσουν» αμέσως μόλις διασφαλίσουν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα, για τα οποία και μόνον ενδιαφέρονται.
Οι ανωτέρω σκέψεις ουδόλως αλλάζουν εξαιτίας της οργανωμένης θριαμβολογίας μετά τις Βρυξέλλες, μερικές ημέρες μετά την εξίσου ενορχηστρωμένη απαισιοδοξία της προηγούμενης εβδομάδας.
Ο κυνισμός μας δικαιολογείται από τα ακόλουθα γεγονότα:
α) Κατά το παρελθόν, πολυάριθμες κυβερνητικές δηλώσεις ή προβλέψεις αποδείχθηκαν εσφαλμένες ή αναληθείς· γιατί τώρα πρέπει να τους πιστέψουμε;
β) Δύο από τα αναγγελθέντα μέτρα αναμένονταν, ενώ το τρίτο παραμένει αδιευκρίνιστο.
γ) Παραμένουν ως υποχρεώσεις οι προγραμματισμένες ιδιωτικοποιήσεις και εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας (με την κωμική προσθήκη ότι αποφασίζονται από εμάς και δεν επιβάλλονται από τους «φίλους» μας).
δ) Ουδείς λόγος γίνεται για τα βαρύτατα μέτρα που θα ακολουθήσουν, είτε αυτά ονομαστούν «νέα» είτε θεωρηθούν ως «ήδη επιβληθέντα» αλλά μη εφαρμοσθέντα.
Θα τα αντέξει όλα αυτά το (παλιό ή και νέο) ΠΑΣΟΚ; Θα τα δεχθεί ο κόσμος χωρίς να βγει στους δρόμους; Παρά την τελειοποιημένη επικοινωνιακή του πολιτική, θα βελτιωθούν άραγε οι προοπτικές του κυβερνώντος κόμματος, έστω και με τον αναμενόμενο κυβερνητικό ανασχηματισμό, που μπορεί να μετατρέψει συμβούλους σε υπουργούς ή να περιθωριοποιήσει άλλους;
Ο χρόνος μόνο θα δείξει πόσο θα διαρκέσουν η τεχνητή ευφορία και ο αντίκτυπος των δημοσιευμένων φιλοφρονήσεων (σε αντίθεση με την εν κρυπτώ εκφραζόμενη κακογλωσσιά, στην οποία επιδίδονται και οι δύο πλευρές). Δεν μπορούμε, λοιπόν, παρά να κλείσουμε τις παρατηρήσεις μας επαναλαμβάνοντας τις προβλέψεις μας: η συλλογική έλλειψη συνεννόησης και η αποδιοργάνωση της κυβέρνησης και το μη λειτουργούν κράτος μάς οδηγούν ταχύτατα σε ακόμη μεγαλύτερες οικονομικές καταστροφές, καθώς και στον εντεινόμενο κίνδυνο η εντεινόμενη οικονομική κακουχία να μεταλλαχθεί σε σοβαρή κοινωνική αναταραχή, την οποία κανένας πολίτης, έστω και ελάχιστα νοήμων, επιθυμεί, αλλά και την οποία όλοι οι διορατικοί Έλληνες βλέπουν αναπόφευκτα να πλησιάζει.
Ας το πάρουμε, λοιπόν, απόφαση: Οι θεοί της Ελλάδας μάς έχουν εγκαταλείψει. Για να κατευναστούν, θα χρειαστούν «ανθρωποθυσίες». Και το καταλληλότερο σημείο για να ξεκινήσουμε είναι το υπουργείο Εξωτερικών – απομακρύνοντας πάραυτα τον προϊστάμενό του, προτού αυτός, μαζί με τους πανεπιστημιακούς παρατρεχάμενούς του, μπορέσουν να μας βυθίσουν ακόμη περισσότερο στην καταστροφή, καθώς θα αναπτύσσουν το από καιρό διακηρυσσόμενο «νέο δόγμα» τους περί ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Έλεος!
Χωρίς απώτερες επιδιώξεις, χωρίς βλέψεις αλλά και χωρίς καμία διάθεση συγκατάβασης, ελπίζουμε ειλικρινά ότι οι απλοί Έλληνες πολίτες –περιλαμβανομένων των εκφοβισμένων αλλά και αδρανών μεσαίων τάξεων– θα αφυπνιστούν επιτέλους και θα ανταποκριθούν στις επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις μας, ώστε να ανακοπεί η πτώση που πλήττει όλες τις όψεις του δημόσιου βίου μας.
Έχει έλθει η στιγμή να απαλλαγούμε οριστικά από αυτή την καταστροφικά διχασμένη ομάδα πολιτικών που μας έχει βυθίσει σε κάτι χειρότερο από τα… «σ…ά» του Στρος-Καν: στην εθνική και τη διεθνή ταπείνωση, τη συρρίκνωση και την εκμηδένιση!
ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ 
Πράγματι ο παλαιοκομματισμός της οικογενειοκρατίας και των νέων πλουτοκρατών που αναρριχήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην εξουσία αποτελούν κίνδυνο για την πατρίδα. Τους πόνεσε το ξεβράκωμα από τα όργανα του δικού τους μνημονίου. Και έτσι προσπαθούν τώρα τα τελευταία φανατικά κάστρα στήριξης της συντηρητικής κυβερνητικής πολιτικής να κάνουν το μαύρο άσπρο.Τι είναι για αυτούς τα 50 ή 80 δισ. μπροστά στην προσπάθεια των κομμάτων, του ξεπουλήματος της Βόρειας Ελλάδας; Πιστεύουν, ότι όσο πιο μικρή χώρα τόσο μικρότερα τα έξοδα,άρα έχουν μεγαλύτερο κέρδος για την τσέπη τους.
Η κατάσταση, μου θυμίζει την εποχή που κάποιος άλλος υπόσχονταν από τα Μπαλκόνια του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία Λαϊκή Δημοκρατιά και τα έκανε μαντάρα για να φέρει και πάλι τη βασιλεία και όλοι γνωρίζουμε τιεπακολούθησε.Μόνο όταν όλα τα κόμματα αποβάλουν το συντηρητισμό που τα χαρακτηρίζουν και φροντίσουν για το καλό της πατρίδας Ελλάδας, μόνο τότε θα αποφύγουμε την καταστροφή.Δεν πρέπει να ταυτίζουμε τον Πατριωτισμό με τον εθνικισμό, που πράγματι έχει φουντώσει και ανθείστα κατά φαντασία πολιτισμένα κράτη.Επειδή δε γνωρίζουμε τι άλλο έχει προσυμφωνήσει ότι θα βγάλει στο σφυρί το μέγα υπερσυντηρητικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ, προτείνω να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία τη μίσθωση λιμενικής βάσης σε κάποιο νησί του Αιγαίου για 20-30 χρόνια ή όσα χρόνια θα έχει ανάγκη η ρωσική πολεμική αρμάδα τηςΜεσόγειου Θάλασσας. Φυσικά θα πρέπει να ρωτήσουν τους Ρώσους αν ενδιαφέρονται να αποκτήσουν λιμενική βάση στα ζεστά νερά του Αιγαίου. Ιδού η Ρόδος και περιμενούμε να αποδείξουν το Πατριωτισμό τους αρχίζοντας κάποιες βολιδοσκοπήσεις για να γνωρίσουν τις διαθέσεις της ρωσικής ηγεσίας. Εκτός και αν έχουν δεσμευτεί ότι δεν πρόκειται να διαταράξουν τις αγαθές σχέσεις τους με τους σύγχρονους κουρσάρους που λεηλατούν ενώμενοι με τους εξουσιαστές και φαυλοοικογενειοκράτες την πατρίδα μας.
Αναμένουμε λοιπόν να αποδείξουν τον Πατριωτισμό τους. Σε περίπτωση που θα αποτύχει το εγχείρημα θα μπορούν να υπερηφανεύονται λέγοντας ότι δοκιμάσαμε όλες τις δυνατότητες για να αποτρέψουμε την πτωχεύση, αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση και γίνατε θύματα της ανικανότητάς μας.Φυσικά είναι αστείο να υποστηρίζουν ότι εξαντλήσανε όλα τα μέσα μάχης για να αποφύγουμε την πτώχευση, όταν δεν έχει τεθεί ποτέ στο τραπέζι το θέμα της επιστροφής του Αναγκαστικού Κατοχικού Δανείου και των Πολεμικών Αποζημιώσεων που θα βοηθήσει τα μέγιστα για να αποφύγουμε την πτώχευση.
Υπάρχει ένας λόγος επί πλέον που επιβάλλει τη ζήτηση του γερμανικού χρέους προς την Ελλάδα και πρέπει να προωθηθεί. Σήμερα διαθέτουμε μία σώφρονα ελληνική διακυβέρνηση που εγγυάται τη σωστή αξιοποίηση των
χρημάτων, σε αντίθεση με τις άφρονες κύβερνήσεις του παρελθόντος που δούλευαν για την τσέπη τους ή για την ανέγερση Ρόζα Βίλας και δεν ηταν δυνατό να εγγυηθούν την άμεμπτη αξιοποίηση των χρημάτων
Διατελώ με τιμή
Γεώργιος Α. Βλάχος
Υ.Γ.:Εκείνο που με ενοχλεί στις θέσεις του κυρίου Β. Μαρκεζίνη είναι η χρήση του πρώτου προσώπου στον πληθυντικό ενώ αναφέρεται στον εαύτόν του. Γνωρίζω, ότι τα ελληνικά μου πάσχουν, μου είναι, όμως γνωστό ότι υπάρχει ο πληθυντικός ευγένειας του δεύτερου προσώπου.Πώς ονομάζεται η χρήση του πρώτου πληθυντικού από τον ομιλητή ή συγγραφέα; Πληθυντικός αποξένωσης,αποστασιοποίησης ή Μεγαλοπρέπειας ή Ματαιοδοξίας; Υπάρχει ανάγκη χρήσης στην εποχή μας αυτού του πληθυντικού; Προσωπικά προτιμώ τον ταμπουρά του Μακρυγιάννη ο οποίος παραμένει ανεπανάληπτος
Φυσικά ο καθένας μας μπορεί να έχει τις απόψεις του για όλα τα θέματα αλλά και για όλα τα πρόσωπα – Δρούτσα, Νταβούτογλου, Μαρκεζίνη… Ωστόσο δεν μπορούμε να παραβλέπουμε κάποια αντικειμενικά στοιχεία. Ο Βασίλειος Μαρκεζίνης είναι διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα και διατυπώνει στη χώρα θέσεις που, παρά τις τυχόν αντιρρήσεις, εκφράζουν τον μέσο Έλληνα σκεπτόμενο και φυσικά Πατριώτη. Από την άλλη έχουμε έναν ΥΠΕΞ που μας τον «εμφύτευσαν» (ποιοι άραγε;) εκ «μετατάξεως» από το ΥΠΕΞ της Αυστρίας! Ποιος τον γνώριζε; Ποιος τον ψήφισε; Που υπηρέτησε την Πατρίδα;
Εις ότι αφορά τον πληθυντικό αριθμό, προσωπικά έχω δύο εξηγήσεις: η πρώτη αφορά την ευγένεια (δεν θα εθεωρείτο υπεροπτικό αν έλεγε «είπα», «προειδοποίησα», κλπ;), η δεύτερη αφορά στο ότι όντως δεν αναφέρεται μόνο στον εαυτό του αλλά στο γεγονός ότι τις θέσεις αυτές τις είχε διατυπώσει μαζί με τον Θεόδωρο Καρυώτη καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Mέριλαντ (δείτε προηγούμενη δημοσίευση στο ιστολόγιο αυτό Η “τραγωδία” του Καστελόριζου και η ελληνική ΑΟΖ).
Μου κάνει εντύπωση οι χαρακτηρισμοι και το ύφος που παραθέτει ,με ενα «βαρυσήμαντο» αρθρο σε ενα βαρυσημαντο ? πεδιοδικό ενας (sir !-sic) βαρυσήμαντος ακαδημαικός όπως :
– «ομάδας κρατικοδίαιτων πανεπιστημιακών»
– «Κατηγορούμε τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών» (δις)
– «αλλά και στο ιδιωτικό του σεμινάριο με τους φίλους του πανεπιστημιακούς»
– «Θα τα δεχθεί ο κόσμος χωρίς να βγει στους δρόμους; »
– «απομακρύνοντας πάραυτα τον προϊστάμενό του, προτού αυτός, μαζί με τους πανεπιστημιακούς παρατρεχάμενούς του, »
– «που μας έχει βυθίσει σε κάτι χειρότερο από τα… «σ…ά» του Στρος-Καν: » κλπ
Θεωρώ οτι η παραπάνω χαρακτηρισμοι δεν ταιριαζουν σε επίπεδο ακαδημαικού εκτος και αν…..
Κάτι αλλο θυμίζει που δεν θα ηθελα να χαρακτηρίσω
Ενα παραλήρημα με πολύ τουρλού από τον άνθρωπο που αφού κατα τα λεγόμενά του υπηρέτησε Βασιλιάδες και Κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο (τους έσωσε άραγε και αυτούς γιαυτό τον ονόμασαν Sir 😉 βάλθηκε ξαφνικά να έρθει από το πουθενά να μας σώσει.
Πως
(1) τα πάντα που έκανε η Κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ και ΔΡΟΥΤΣΑΣ !!!!!!!) είναι μαύρα,
(2) ΌΛΟΙ ΟΙ ΆΛΛΟΙ ΑΘΏΟΙ,
(3) αυτός ο ΜΟΝΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ (Φωνη βωόντος εν τη ερήμω)
(4) που λέει σε εμας τους Ιθαγενείς Βλάκες την «αλήθεια» δείχνοντάς μας ένα δρόμο (ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΗ Η ΠΡΩΤΗ ΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΤΗΣ ΜΗΔΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ : «… κανείς δεν έδωσε σημασία» ΚΑΙ ΑΜΈΣΩς ΠΙΌ ΚΆΤΩ «… οι περισσότεροι, και πάλι, μας αγνόησαν»
Ποιανού από τους βασιλείς και κυβερνήσεις που υπηρέτησε υπάλληλος είναι δεν μας λεει μόνο.
Out ή Oust που λέεν και οι Αγγλοι (που τον έκαναν Sir)