Δρ. Ιωάννης Παρίσης
Επειδή δεν αντέχουμε να δούμε ως λαός την αλήθεια, αρεσκόμαστε στο να ακούμε κάποιους… γελωτοποιούς οι οποίοι μας κάνουν ίσως να… ξεχνάμε την πραγματικότητα. Έτσι, άλλοι παρασύρονται από τον Πάγκαλο (που ανέλαβε να βγάλει λάδι τη συντεχνία του), άλλοι ευχαριστιούνται με το πώς τα λέει ο Λάκης, άλλος τη βρίσκει με τον Μάρκο, άλλος με τον Χάρη, άλλος με τον Παύλο, άλλος με τον Μάκη, άλλος με τον Σάκη…!
Μάλιστα, οι γελωτοποιοί, προκειμένου να υπεραμυνθούν της αμετροέπειάς τους και για να δώσουν υπόσταση και άλλοθι στα όσα πασάρουν στον λαό, μέσα από γελοία ανέκδοτα και παραστάσεις, επικαλούνται τον Αριστοφάνη για να υποστηρίξουν ότι «δεν υπάρχει λογοκρισία στην σάτιρα» (!!!). Ξεχνούν βέβαια ότι και ο Αριστοφάνης, ανεξαρτήτως της ικανότητάς του ως συγγραφέα κωμωδιών, φέρει μέρος της ευθύνης για την καταδίκη του Σωκράτη, με τα όσα ψέματα και συκοφαντίες έγραφε εις βάρος του και παρουσίαζε στις κωμωδίες του.
Όλοι αυτοί, μέσα από τις αναφορές τους σε κάποιες πραγματικότητες και με την τέχνη του γελωτοποιού, αποπροσανατολίζουν τον λαό από την ουσία των προβλημάτων και τις πραγματικές αιτίες και ευθύνες. Η εικόνα αυτή εξηγεί και αποτυπώνει τη μιζέρια αυτού του τόπου, τη νεοελληνική ιδεολογική καθίζηση και τον πνευματικό σκοταδισμό ο οποίος αναπαράγεται διαχρονικά στην νεοελληνική κοινωνία, η οποία μπορεί και γελά με τα ανέκδοτα του Μάρκου και του Λάκη και γεμίζει τα αμφιθέατρά τους. Δυστυχώς, ανάμεσά τους και πολλοί νεολαίοι!
Δεν πρόκειται κατ’ ανάγκη για εκφράσεις συγκεκριμένης ιδεολογικής προσέγγισης των πραγμάτων, αλλά μάλλον για ένα τρόπο αντίληψης, μαζί με τις ανάλογες σκοπιμότητες. Για το λόγο αυτό είδαμε να εκφράζουν παραπλήσιο «μεσσιανικό» λόγο τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους χώροι, από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά. Προς ένα λαό οποίος αρέσκεται να ακούει… πόσο ωραίος και μεγάλος είναι και γι’ αυτό τον επιβουλεύονται όλοι!!!
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι απλώς λανθασμένες αντιλήψεις και ιδεοληψίες αλλά και ένδειξη ελλιπούς παιδείας που αναπαράγει τη νεοελληνική υποκουλτούρα. Αλλά όχι μόνο αυτό. Όλα αυτά βολεύουν εκείνους που θέλουν να «ταΐζουν» με μύθους τον εύπιστο λαό, επειδή θέλουν να κρύψουν τις ευθύνες τους, περνώντας του – μέσω γελωτοποιών αλλά και κάποιων εγκάθετων των ΜΜΕ – ότι φταίει το ότι… αγοράζουμε πατάτες από την Αίγυπτο ή ραπανάκια από την Τουρκία!!!. Βολεύει εκείνους και τις οικογένειές τους που επί δεκαετίες κυβερνούν την Ελλάδα (κάποιοι από την επομένη της Επαναστάσεως του 1821).
Ο τόπος θα μπορούσε να απαλλαγεί από τη σαπίλα και την παρακμιακή πορεία μόνο με μια σαρωτική μορφωτική επανάσταση που ωστόσο δεν φαίνεται ότι είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί ποτέ, γιατί απλούστατα και η Παιδεία έχει πλέον διαβρωθεί. Μια ματιά στο τι προβάλλουν ως πρότυπα προς τους μαθητές τους οι διάφορες ΟΛΜΕ, ΕΛΜΕ, κλπ, αρκεί ως απόδειξη της παρακμής.
Δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί ποτέ γιατί απλούστατα το σύστημα είναι έτσι δομημένο ώστε κάθε εκσυγχρονιστική-πατριωτική έκφραση και πολιτική βούληση να αδυνατεί να προχωρήσει. Μια ματιά στον τρόπο και την ποιότητα ανανέωσης του ελληνικού Κοινοβουλίου κατά τα τελευταία χρόνια αρκεί ως απόδειξη.
Συμπέρασμα: Καλοί οι γελωτοποιοί, αλλά για τα σοβαρά θέματα, για τα θέματα που αφορούν στην Πατρίδα, θα πρέπει να ακούσουμε κάποιους άλλους που έχουν να μας πουν κάτι σοβαρό και να δείξουν τον ΔΡΟΜΟ. Υπάρχουν πολλοί, όμως μέσα στον «θόρυβο» και τη «φασαρία» δεν τους ακούει κανείς. Όλοι προτιμούμε τις «κραυγές» και την λαϊκίστικη «πλάκα» των «γελωτοποιών». Που αντί για ΔΡΟΜΟ μας οδηγούν στην «πλατεία» ή στον «καναπέ»… έναντι της TV φυσικά.
ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ 