Γιατί οι Τούρκοι αλωνίζουν στο Αιγαίο
Τον περασμένο Σεπτέμβριο κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του πρώην υφυπουργού Εθνικής Αμύνης και Α/ΓΕΕΘΑ
Πτεράρχου Νικολάου Κουρή. Υπό τον τίτλο «Αποστολή εξετελέσθη», το βιβλίο ανασκοπεί ορισμένες φάσεις από την ενεργό δράση του συγγραφέα ως στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων και ως πολιτικό πρόσωπο.
Στις 19 Σεπτεμβρίου, στο φύλλο της έγκριτης εφημερίδος «Το Παρόν», έγινε παρουσίαση του βιβλίου με την παράθεση ορισμένων αποσπασμάτων του. Το άρθρο της εφημερίδας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» μπορείτε να διαβάσετε εδώ σε μορφή pdf: Σαράντα χρόνια προσφοράς στο έθνος ξετυλίγει ο πτέραρχος Νίκος Κουρής
Το νέο βιβλίο του Πτεράρχου Κουρή, φαίνεται ότι προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στις τάξεις των συναδέλφων του. Ανάμεσά τους η παρακάτω επιστολή του Αντιπτεράρχου (Ι) ε.α. Παναγιώτη Μπαλέ:
Αφορμή της παρούσης μου επιστολής υπήρξε η δημοσίευση στην έγκριτη εφημερίδα σας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» της 19/9/2010, υπό τον τίτλο Σαράντα χρόνια προσφοράς στο έθνος ξετυλίγει ο πτέραρχος Νίκος Κουρής, άρθρο με αποσπάσματα από το βιβλίο του κ. Κουρή «ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ», επί του οποίου έχω να διατυπώσω ορισμένα σχόλια. Θα παρακαλούσα δε για την δημοσίευση αυτής μου της κατάθεσης, η οποία προέκυψε, όπως προανέφερα, εξ αιτίας του δημοσιεύματος της εφημερίδας σας, ως νόμιμο πλέον, εκτιμώ, δικαίωμά μου, να εκφρασθώ επί του περιεχομένου του, μέσω της ιδίας εφημερίδας. Αλλά ταυτόχρονα το θεωρώ και υποχρέωσή μου, ως μέλος της αεροπορικής οικογένειας, να διατυπώσω δημοσίως τις απόψεις μου σε όσα ο κ. Κουρής από την πλευρά του καταθέτει. Επιπροσθέτως και για την εφημερίδα σας, πιστεύω, υπάρχει επίσης δεοντολογική υποχρέωση, πέραν της νομικής, για δημοσίευση της επιστολής μου, στο αμέσως προσεχές φύλλο της, και σε ανάλογη θέση, έτσι ώστε να ενημερωθεί πληρέστερα το αναγνωστικό σας κοινό,για πεπραγμένα του Πτεράρχου Ν. Κουρή και να κρίνει ακριβέστερα και αντικειμενικότερα «τα σαράντα χρόνια προσφοράς του στο Έθνος», όπως ο ίδιος επαίρεται.
Σπεύδω, εξαρχής, να καταθέσω, ότι στα πρώτα μου βήματα στην Αεροπορία είχα την τύχη, και το εννοώ απολύτως, να υπηρετήσω υπό τις διαταγές του κ. Κουρή σε πολεμική Μοίρα, τότε που με το παράδειγμά του ενέπνεε και με τις συμβουλές του δίδασκε, τους υφισταμένους του, πίστη και αφοσίωση στο καθήκον και στην αποστολή της Αεροπορίας. Τις Αρχές του όμως αυτές, δυστυχώς, τις παραβίασε ποικιλοτρόπως ο Πτέραρχος Κουρής, στην πορεία του στην ΠΑ, πολύ σοβαρά δε μετά την άνοδό του στην θέση του Αρχηγού ΓΕΑ. Κατόπιν αυτού, προσωπικά θέτω ευθέως, όπως και άλλοι Συνάδελφοι, υπό αμφισβήτηση, όπως στην συνέχεια θα παραθέσω, αρκετά σημεία των πεπραγμένων του κ. Κουρή, ως Αρχηγού ΓΕΑ και ΓΕΕΘΑ, που καταρρίπτουν απολύτως τον υπερφίαλο κομπασμό του για «40ετή προσφορά του στο ΕΘΝΟΣ». Καθώς διατείνεται, δηλαδή, ότι η προσφορά του υπερέβη τα στενά όρια της ΠΑ και των ΕΔ, ακόμη και τα όρια της Πατρίδος και της χώρας, και κάλυψε, κατά τον ίδιο πάντοτε, το «Ελληνικό Έθνος» απανταχού της γης.
Προσωπικά θα ήθελα να απευθύνω στον κ. Κουρή, το καταστάλαγμα των βαθύτερων αισθημάτων μου, απέναντί του, με τους στίχους του ποιητή, σε ελαφρά παράφραση: «που είσαι νιότη που μού ΄λεγες (εμένα), πως θα γινόταν Ηγέτης (αυτός), άλλος (ο άξιος δηλ. Μοίραρχός μας, στην 343 Μ)». Όμως ο κ. Κουρής δυστυχώς, για όλους μας και την ΠΑ ακόμη χειρότερα, «άλλαξε» ως Α/ΓΕΑ και Α/ΓΕΕΘΑ, και παραβίασε πολλές από τις Αρχές Ηγεσίας, που μας δίδασκε τότε, και πολλές αξίες θυσίασε στο βωμό σκοπιμοτήτων, αρνητικά οπωσδήποτε δρώμενα από έναν στρατιωτικό Ηγέτη, ο οποίος οφείλει πάντοτε να προτάσσει, υπερασπίζεται, προάγει και προνοεί για το αξιόμαχο των ΕΔ, έναντι παντός άλλου εμβόλιμου συμφέροντος, ή προσωπικής «ανταποδοτικής» προσδοκίας. Θέλω δε να πιστεύω, ότι εκθύμως θα δεχθεί την κριτική μου αυτή, κριτική από συνάδελφό του που ο ίδιος παλαιότερα τον χαρακτήριζε «πρότυπο αξιωματικού».
Όσον αφορά το έργο του, κάτι που ισχύει φυσικά για τον καθένα μας, η αδέκαστη Ιστορία είναι εκείνη που θα κρίνει την όποια προσφορά του, με βάση τα πραγματικά «πεπραγμένα» του, στις θέσεις αυτές, και όχι τα φληναφήματα και τους αυτοεπαίνους περί «προσφοράς στο Έθνος», που αναφέρει στο βιβλίο του, για τις ανάγκες, προφανέστατα, και τα ελλείμματα της τραυματισμένης υστεροφημίας του. Την οποία, υστεροφημία του, προσωπικά πιστεύω ότι, θα υπηρετούσε καλύτερα, εάν στο βιβλίο του αφιέρωνε μία παράγραφο και ζητούσε δημοσίως συγγνώμη για «τυχόν», έστω, «λανθασμένες αποφάσεις» του, που έβλαψαν το αξιόμαχο της Αεροπορίας μας, ή που αδίκησαν αξιόλογα, άριστα και ανιδιοτελή στελέχη της, τα οποία, καθ’ όλη την καριέρα τους, υπηρέτησαν με πίστη και αφοσίωση Πατρίδα και Αεροπορία.
Για την τεκμηρίωση της αμφισβήτησής μου, σε πτυχές του «έργου και της προσφοράς» του κ. Κουρή, παραθέτω, στην συνέχεια, μερικά από τα «πεπραγμένα» του, ως Αρχηγού ΓΕΑ και ΓΕΕΘΑ, όπως και άλλα τινά στοιχεία από την «πολυσχιδή», όπως ο ίδιος την αποκαλεί, σταδιοδρομία του στις Ένοπλες Δυνάμεις, προκειμένου οι αναγνώστες του δημοσιεύματος της 19/9/2010, να μπορέσουν, και με τα καινούργια δεδομένα, να κρίνουν σωστά και ακριβοδίκαια την όλη του προσφορά, η οποία φυσικά πόρρω απέχει, κατά την γνώμη μου πάντοτε, της πραγματικής προσφοράς του, αναγομένης μάλιστα μεγαλόσχημα, υπό του ιδίου, σε «προσφορά στο έθνος»:
1ον Ο κ. Κουρής, 11ος των εξελθόντων της τάξεως 1950 της Σχολής Ικάρων –το σημειώνω ιδιαίτερα, όχι προς ψόγον, αλλ’ επειδή ο ίδιος τονίζει το 10ος κατά την εισαγωγή του στην Σχολή, ενώ αποσιωπά ευσχήμως την σειρά εξόδου του απ’ αυτή– τον Ιανουάριο του 1982, επελέγη από την νέα τότε διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ως Αρχηγός ΓΕΑ, διαδεχθείς, τον τότε Α/ΓΕΑ Πτέραρχο Δημ. Παπαγεωργίου, της προηγουμένης αυτού τάξεως 1949, η οποία μάλιστα τάξη, του 1949, είχε αποδώσει στον Κλάδο και άλλον Α/ΓΕΑ, ήτοι δύο συνολικά, (και) τον Πτέραρχο Περ. Οικονόμου. Το επισημαίνω δε τούτο ιδιαίτερα για να δούμε στην συνέχεια από ποια Τάξη, της Σχολής Ικάρων, επέλεξε τον διάδοχό του ο κ. Κουρής, αλλά και πόσες ενδιάμεσες Τάξεις Ιπταμένων αποδεκάτισε για να φθάσει στην επιλογή του αυτή.
Στην 3ετή θητεία του, ως Α/ΓΕΑ, ο κ. Κουρής εκτέλεσε πιστά την ΑΠΟΣΤΟΛΗ του κόμματός του. Αποστράτευσε πλήθος εξαίρετων Αξκών –στον υποφαινόμενο ομολόγησε ωμά ότι υλοποίησε εντολή της Κυβέρνησης– και κυριολεκτικά αφάνισε τον ανθό της επετηρίδας των Ιπταμένων. Ένα τεράστιο δηλαδή αριθμό επιχειρησιακών αξκών, περί την ηλικία των 45 ετών, αλλά και μικρότερους, που έτυχε να μην είναι ευνοούμενοι, ή προσκείμενοι στο κόμμα που τον επέλεξε ως Α/ΓΕΑ, ή που δεν δήλωσαν υποταγή, αλλά παρέμεναν πιστοί στα καθήκοντά τους και στον όρκο τους προς την Πατρίδα. Η αξιοκρατία, επί Αρχηγίας του, όπως και επί των διαδόχων του, εξοστρακίσθηκε τελείως, και διαβατήριο ανέλιξης των στελεχών αποτελούσε μόνο η ταυτότητα του κόμματος, ανεξαρτήτως ικανότητας και προσόντων των κρινομένων, όπως θα διαπιστώσουμε και στην συνέχεια της παρούσης. Η αφοσίωσή του δε στην εκτέλεση των εντολών των εγκαθέτων του κόμματος, που ουσιαστικά διοικούσαν την ΠΑ, έφθασε σε σημείο να αποστρατεύσει το σύνολο των Αξκών των ενδιαμέσων έξι (6) τάξεων της Σχολής, μέχρι την τάξη του 1957 (συμπεριλαμβανομένης) πλην ενός, ευνοουμένου της εξουσίας , τον Πτέραρχο Δημ. Αποστολάκη, στον οποίο παρέδωσε την Αρχηγία, αφού ο ίδιος εν τω μεταξύ προβιβάσθηκε, από το κόμμα, στην θέση του Α/ΓΕΕΘΑ.
Επί του συγκεκριμένου «πεπραγμένου» του κ. Κουρή, διερωτώμεθα όλοι, και δικαιολογημένα. Όλες αυτές οι τάξεις της Σχολής Ικάρων, συνολικής δύναμης 165 ιπταμένων αξκών, δεν ανέδειξαν ούτε έναν άξιο και ικανό, να διαδεχθεί τον κ. Κουρή στην θέση του Α/ΓΕΑ; Και μπορεί να μας εξηγήσει πειστικά, ο κ. Κουρής, ποία υπηρεσιακή ή άλλη ανάγκη, πλην βεβαίως της κομματικής παρέμβασης, επέβαλε να πάει σε διάδοχό του κατά οκτώ (8) ολόκληρα χρόνια νεώτερό του, σε Σειρά Σχολής, δημιουργώντας έτσι σοβαρές αναταράξεις στην δομή της ιεραρχίας και την εσωτερική δομή διοίκησης της ΠΑ; Ουδέποτε συνειδητοποίησε, ο κ. Κουρής, ότι έτσι στέρησε άμεσα, την ΠΑ από τις υπηρεσίες πολύτιμων και έμπειρων στελεχών της με άμεσες και δυσμενείς επιπτώσεις στο επιχειρησιακό της έργο και την μαχητικότητά της; Όπως θα δούμε και στην συνέχεια.
2ον Ο κ. Κουρής, με την ανάληψη της Αρχηγίας της ΠΑ το 1982, «παρέλαβε» το Αιγαίο υπό απόλυτη σχεδόν κυριαρχία της Αεροπορίας μας, που βασιζόταν στην άριστη εκπαίδευση των χειριστών μας, τους οποίους οι τούρκοι πιλότοι αντιμετώπιζαν με τέτοιο δέος, ώστε ουδέποτε απετόλμησαν, μέχρι τότε (τέλος 1981), να εμπλακούν μαζί τους σε αερομαχίες. Στην πράξη, μόλις οι αναχαιτιστές μας προσήγγιζαν την παραβιασθείσα περιοχή, οι τούρκοι πιλότοι απομακρύνονταν αμέσως.
Δυστυχώς όμως, πολύ γρήγορα, με την εφαρμογή στο επιχειρησιακό πεδίο κάποιωνπερίεργων θεωριών, πέραν των αθρόων αποστρατειών, –θεωρίες-ιδέες του κομματικού εγκάθετου του τομέα Επιχειρήσεων, που επέβαλε ο κ. Κουρής ως Διευθυντή, αποστρατεύοντας εντελώς αδικαιολόγητα και άκρως πρόωρα ένα από τους ικανότερους και πλέον αξιόλογους αξκούς που ανέδειξε η ΠΑ, τον ΠτέραρχοΕυ. Καμπιώτη– θεωρίες-ιδέες όπως π.χ. «ότι οι ώρες του μηνιαίου προγράμματος εκπαίδευσης αέρος των χειριστών μας είναι πολλές και δεν χρειάζονται». Και περικόπηκαν από τις 18 ώρες –ήταν το ελάχιστο όριο εκπαίδευσης αέρος των χειριστών, όλων των προηγμένων αεροποριών Ευρώπης και Αμερικής– στις 12 ώρες. Ή «ότι τα συστήματα αυτοπροστασίας των α/φών είναι περιττά “λιλιά”, άνευ επιχειρησιακής αξίας, που δεν μας χρειάζονται», και καταθέτω συγκεκριμένα ότι ήταν και ο πραγματικός λόγος της μη αγοράς και μη εγκατάστασης στα αεροπλάνα της αποκληθείσης τότε «αγοράς του αιώνα», αλλά και αργότερα. Και άλλες παρόμοιες «φαντασιώσεις» του ιδίου άσχετου περί τα επιχειρησιακά Διευθυντή, τις οποίες όμως, για τους δικούς του προσωπικούς λόγους και σκοπούς έσπευδε πάντοτε να υιοθετήσει και εφαρμόσει ο κ. Κουρής στην ΠΑ. Αυτά όλα, όπως γίνεται αντιληπτό, είχαν σαν αποτέλεσμα την ταχεία μείωση του επιπέδου ικανότητας των μαχητών αεροπόρων μας. Έτσι, η Αεροπορία μας συνεχώς έφθινε σε ικανότητα και μαχητικότητα, ενώ η τουρκική ανέβαινε και προοδευτικά έγινε πιο επιθετική, τόλμησε εμπλοκές και αερομαχίες, με τελικό αποτέλεσμα να παραδώσει ο κ. Κουρής στους κομματικούς διαδόχους του, μία άλλη πραγματικότητα στην περιοχή, με τους τούρκους να «αλωνίζουν», κυριολεκτικά σε όλο το Αιγαίο, κάτι που συνεχίζουν μέχρι σήμερα.
3ον Η Συμφωνία Επανένταξης στο ΝΑΤΟ, έργο σκληρών διαπραγματεύσεων διακλαδικής ομάδος Επιτελών, της οποίας υπήρξα μέλος, υπό τον Πτέραρχο Ευ. Παπαευσταθίου, είχε ολοκληρωθεί και υπογραφεί επί Αρχηγίας ΓΕΕΘΑ του Στρατηγού Ιω. Ντάβου, και επικυρώθηκε από την DPC το 1980, αρκετά δηλ. πριν την ανάληψη της Αρχηγίας ΓΕΕΘΑ από τον κ. Κουρή. Ωστόσο ένα μείζον, ομολογώ, ζήτημα της Συμφωνίας, το αφορών στα όρια ευθύνης του νεοΐδρυόμενου στην Λάρισα, υπό Έλληνα Διοικητή, 7ου Συμμαχικού Αεροπορικού Στρατηγείου(7 ΑΤAF), παρέμεινε ανοικτό ώστε να αντιμετωπισθεί αργότερα, υπό ευνοϊκότερες συνθήκες, με την χώρα μας εντός, και όχι εκτός, του ΝΑΤΟ. Ήταν ένας στρατηγικός ελιγμός, που αποφάσισε, ορθότατα, η τότε Ελληνική Κυβέρνηση για την παράκαμψη του VETO που προέβαλε η Τουρκία στη επανένταξή μας.
Οι «μονομαχίες» που αναφέρει ο κ. Κουρής ότι έκανε με τον Ρότζερς για την Συμφωνία Επανένταξης, προφανώς αφορούσαν το συγκεκριμένο θέμα, που έτσι και αλλιώς ήταν υποχρεωμένος ως εκ της θέσεώς του, Α/ΓΕΕΘΑ και Εθνικός Εκπρόσωπος στο ΝΑΤΟ, να δώσει την μάχη του σ’ αυτό, και μακάρι να την είχε κερδίσει. Δεδομένου όμως ότι το εν λόγω πρόβλημα όχι μόνο παραμένει άλυτο μέχρι σήμερα, αλλά μας προέκυψε, προ έτους περίπου, και νέα προσπάθεια του ΝΑΤΟ για ίδρυση Συμμαχικού Στρατηγείου στην Λάρισα υπό Τούρκο (!!!) Διοικητή, υποδηλώνει ότι οι διατυμπανιζόμενες «μονομαχίες» του κ. Κουρή με τον Ρότζερς υπήρξαν άκαρπες και αναποτελεσματικές.
4ον Για την κρίση του Μαρτίου 1987, έχω να παρατηρήσω τα εξής: Κυριολεκτικά εν μέσω κρίσεως, η τότε Ηγεσία της ΠΑ υπό την υψηλή εποπτεία του αεροπόρου Α/ΓΕΕΘΑ κ. Κουρή, καθόσον ο τότε Α/ΓΕΑ απουσίαζε για λόγους υγείας στο εξωτερικό,προέβη σε αποστρατείες πλήθους, άνω των 20 εμπειρότατων ιπταμένων αξκών (Φλωρίνης, Πανταζόπουλος, Αθανασιάδης, Γεωργακόπουλος, Καραθανάσης, Μπαραμπούτης, Μήτσαινας κ.ά.) μαχητών πρώτης γραμμής, δηλ. στελεχών χρήσιμων και αναγκαίων στην προετοιμασία και διεξαγωγή ενδεχομένων επιχειρήσεων. Μια πράξη, δηλαδή, αντιεπιχειρησιακή, εν μέσω κρίσεως, απερίσκεπτη και επιπόλαιη, της Ηγεσίας της ΠΑ, με σοβαρές επί πλέον επιπτώσεις στην συνοχή και το ηθικό στο σύνολο του προσωπικού της ΠΑ, διαστάσεων καταστροφής, σε ενδεχόμενη σύγκρουση. Εκτός εάν, η Ηγεσία της ΠΑ, ενεργούσε εντός του πνεύματος σεναρίου, που πράγματι κυκλοφόρησε τότε, με την έναρξη της κρίσης, ότι επρόκειτο δηλ. «για ελεγχόμενη κρίση εσωτερικής κατανάλωσης, που ξέφυγε, όμως, του ελέγχου κάποια στιγμή και έγινε πραγματική». Ας θυμηθούμε και συνεκτιμήσουμε, ακόμη, την πανικόβλητη απόφαση της Ηγεσίας, για την έκτατη και προσωρινή μετακίνηση στο ΑΤΑ-Ε/ΚΑΕ, ουσιαστικά ως «τοποτηρητή και αναπληρωτή»!!! του τότε Αρχηγού ΑΤΑ, του αξιότατου επιχειρησιακά Υποπτεράρχου (Ι) Επ. Παπαδόπουλου, ορθότατη βεβαίως επιλογή, για την αντιμετώπιση της κατάστασης, κατώτερο κατά βαθμό του Αντιπτεράρχου Αρχηγού ΑΤΑ, επιλογής επίσης του κ. Κουρή, για να προετοιμάσει και διεξάγει τις επιχειρήσεις του Αρχηγείου και των πολεμικών του Μονάδων σε περίπτωση που η κρίση κατέληγε σε εμπλοκή.Αντιλαμβάνεται βέβαια, εν προκειμένω, και ο πλέον αδαής, το επιχειρησιακό επίπεδο του «επιτηρούμενου Αντιπτεράρχου Αρχηγού ΑΤΑ», επιλογή όπως προαναφέρθηκε του κ. Κουρή. Αναλογιζόμενος δε, πάντοτε, το τραγελαφικό σκηνικό που είχε δημιουργηθεί, στην καρδιά του πολεμικού βραχίονα της Αεροπορίας μας, του ΑΤΑ, με ευθύνη της Ηγεσίας, επιλογής(ών) του κ. Κουρή, προσθέτω ανακουφισμένος, ευτυχώς για την χώρα που εκείνη η κρίση δεν εξελίχθηκε σε εμπλοκή.
Στο πολιτικό επίπεδο, η κρίση έληξε με την δημόσια δήλωση – δέσμευση της Ελληνικής Κυβέρνησης, ότι δεν προτίθεται να διενεργήσει υποθαλάσσιες έρευνες στο Αιγαίο. Η δήλωση έγινε ευθύς μετά από σχετική δήλωση – απαίτηση του Οζάλ σε δημοσιογράφους στο Λονδίνο. Συγκεκριμένα, ο τούρκος Πρωθυπουργός, ο οποίος επέστρεφε από το ταξίδι του στις ΗΠΑ, όπου είχε υποβληθεί σε εγχείρηση καρδιάς, διανυκτέρευσε στο Λονδίνο όπου ερωτήθηκε, από τους δημοσιογράφους, για την κορύφωση της κρίσεως, και το Πίρι Ρέις στο Αιγαίο, και εάν επρόκειτο η χώρα του να προχωρήσει σε πολεμική σύγκρουση με την Ελλάδα. Ο τούρκος Πρωθυπουργός δήλωσε, τότε, ότι θα αποσύρει το Πίρι Ρέις, εάν και η Ελλάδα δηλώσει ότι δεν θα προχωρήσει σε έρευνες για πετρέλαιο στο Αιγαίο. Η Κυβέρνηση ορθώς, κατά την γνώμη μου, πράξασα, ορθότατα, θα έλεγα, συνεκτιμώντας και την κατάσταση στη ΠΑ, που περιγράφηκε στην προηγουμένη παράγραφο, ανταποκρίθηκε «εκτονωτικά» στην δήλωση Οζάλ, χωρίς όμως μνεία του πρωτοκόλλου της Βέρνης, αλλά στο Αιγαίο.
Όμως η δήλωση της Κυβέρνησης, θεωρητικά, «ακύρωσε» το Πρωτόκολλο της Βέρνης του 1976, μεταξύ των δύο χωρών, που καθόριζε συγκεκριμένες περιοχές αποφυγής «προκλητικών ενεργειών» εκατέρωθεν, ενώ η νέα κυβερνητική δήλωση αναφερόμενη στο Αιγαίο, αφορά πλέον σε όλες τις περιοχές του. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, νομίζουμε, ότι περιττεύουν τα εύσημα που απονέμει ο κ. Κουρής, σε εαυτούς και αλλήλους, «συντελεστές της επιτυχίας στην κρίση του Μαρτίου του 1987», που αναφέρει στο βιβλίο του.
5ον Ο τρόπος παραιτήσεως του Α/ΓΕΕΘΑ κ. Κουρή, τον Ιούνιο του 1989 που έχασε το ΠΑΣΟΚ τις εκλογές, όπως και η παραίτηση του τότε Αρχηγού της ΠΑ, αμέσως δηλαδή με την εκλογή της νέας Διακυβέρνησης, αποτελεί έμμεση πλην σαφή ομολογία, ότι υπήρξαν αμφότεροι οι υπηρέτες και τα όργανα του κόμματος στην κορυφή της Ηγεσίας των ΕΔ και της ΠΑ, γεγονός που επιβεβαιώνει έμμεσα και την ακρίβεια των προαναφερθέντων πεπραγμένων τους. Κρίνεται δε ως απαράδεκτη ενέργεια υπεύθυνου στρατιωτικού Ηγέτη και σίγουρα εκτός των παραδόσεων και της δεοντολογίας των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Επί του προκειμένου, θα ήθελα, ακόμη, να θυμίσω στον Πτέραρχο Κουρή, ότι ο προκάτοχός του Α/ΓΕΑ Δημ. Παπαγεωργίου ανέμενε επί 3μηνο την επιλογή Α/ΓΕΑ, της νέας Διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, για την παράδοση των καθηκόντων του τον Ιανουάριο του 1982 στον ίδιο. Ωστόσο, κατά το διάστημα αυτό, ο κ. Παπαγεωργίου ασκούσε κανονικά τα καθήκοντά του, ως υπεύθυνος Ηγέτης, υπεύθυνος για την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας.
Με όσα ελάχιστα, βασικά λόγω χώρου, προηγουμένως αναφέρθηκαν, από τα «πεπραγμένα» του Πτεράρχου Ν. Κουρή στις θέσεις Α/ΓΕΑ και Α/ΓΕΕΘΑ, σαφώς προκύπτει ότι έφερε σε πέρας επιτυχώς, άριστα θα έλεγα, μόνο την κομματική του ΑΠΟΣΤΟΛΗ ή ακόμη, σε συνδυασμό, και την ατομική του ΑΠΟΣΤΟΛΗ, επιδιώκοντας την προσωπική του ανέλιξη. Οι Συνάδελφοί του προτείνουν, να συμπληρώσει τον τίτλο του βιβλίου του αναλόγως, αλλάζοντάς τον σε «ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ». Όσον αφορά δε τον υπερφίαλο αυτοχαρακτηρισμό του για «40ετή προσφορά του στο Έθνος», οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ του απαντούν ότι η προσφορά του «εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλειποβαρής και υπερτιμολογημένη» και αρνούνται να την «παραλάβουν». Επιπροσθέτως, του επισημαίνουν, ότι δεν εκδίδουν «Πιστοποιητικά Γνησιότητας», σε αμφιβόλου ποιότητας «προϊόντα». Αρμόδιος για να κρίνει το βιβλίο και τα έργα του, ως δημοσίου ανδρός, είναι ο ιστορικός του μέλλοντος.
Με εκτίμηση
Παναγιώτης Η. Μπαλές
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ 
Παράθεμα: ***Βιβλία «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΑΕΤΩΝ» του Πτεράρχου (εα) Παναγ. ΜΠΑΛΕ. | Λυνίσταινα
Παράθεμα: ***Βιβλία «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΑΕΤΩΝ» του Πτεράρχου (εα) Παναγ. ΜΠΑΛΕ. | Λυνίσταινα
Ειναι πραγματι συγκινητικο να συναντας ανθρωπους με τους οποιους υπηρετησες απο διαφορα ποστα στην Π.Α και σε μια περιοδο αρκετα δυσκολη για τα Εθνικα θεματα . Οι Αξκοι αυτης της περιοδου (74-76) και ειδικα οι ιπταμενοι εχουν καθε λογο να αισθανονται οτι προσφεραν οτι καλυτερο ειχαν στην υπηρεσια και στην Πατριδα. Κε Μπαλε να ειστε παντα καλα και μαχιμος οπως εκεινη την εποχη και να μην σταματησετε να βαζετε το λιθαρακι σας για να γινουμε εστω και λιγο καλυτεροι. Σε αυτη τη δυσκολη περιοδο που η χωρα ειναι στο ναδιρ της ιστορικης της πορειας πρεπει ολοι περα απο πολιτικες και αλλου ειδους σκοπιμοτητες να ανακαλυψουμε και να αποκαλυψουμε τα αιτια της πτωσης και σαν αετοι να σηκωσουμε ψηλα την αξιοπρεπεια αυτου του τοπου.Εσεις οι Ικαροι και εμεις οι απλοι πολιτες εχουμε αυτο το χρεος να δειξουμε οτι υπαρχουν ακομα επιλεκτοι που σεβονται την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τη τιμουν κατα τα προτυπα των αρχαιων Ελληνων. Ας τους ξεπερασουμε.
Με ιδιαίτερη χαρά πληροφορώ τους αγαπητούς μου Συναδέλφους και φίλους, σχολιαστές και επισκέπτες, της φιλόξενης αυτής ιστοσελίδας, ό,τι οι επιστολές των περιελήφθησαν ατόφιες στο βιβλίο μου «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΑΕΤΩΝ», του οποίου η παρουσίαση θα γίνει στις 22 Νοεμβρίου 2012, ημέρα Πέμπτη και ώρα 18.30΄, στο Πολεμικό Μουσείο, όπου σας αναμένω όλους να σας υποδεχθώ με πολλή χαρά.
Ανοιχτή ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ για την παρουσίαση του βιβλίου έχει αναρτηθεί σε άλλο σημείο της παρούσης ιστοσελίδας, καθώς επίσης έχει δημοσιευθεί σε όλες τις εφημερίδες των Ενώσεων Αποστράτων.
Παναγιώτης Μπαλές
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
Δεν έχω θέση και ειδοποιό λόγο, ώστε να κρίνω το Βιβλίο του Πτεράρχου κ. Ν. Κουρή, “Αποστολή εξετελέσθη”. Μου έκανε όμως εντύπωση η αναταραχή, που προεκάλεσε το περιεχόμενό του ανάμεσα σε επιφανή Στελέχη του Σώματος με τα ακατάλυτα ιδανικά. Αυτοί έχουν λόγο κριτικής, διακεκριμένης μάλιστα και υγιούς. Θα αναφέρω, χάριν εμφάσεως, εκείνη του Αντιπτεράρχου (Ι) κ. Παν. Μπαλέ, ο οποίος έκανε την εκκίνηση του σχολιασμού και της οδυνηρής για τον συγγραφέα κριτικής, η οποία ακολούθησε.
Δακρύζω εδώ, όταν θυμάμαι το φρόνημα του (πρωτεξαδέλφου μου) Υποπτεράρχου (Ι) Βασ. Αθ. Σιδεράκη, αειμνήστου πλέον, που, αν ζούσε σήμερα, ασφαλώς θα ετάσσετο μεταξύ αυτών και θα είχε να προσθέσει στα όσα σημαντικά αναφέρει τόσο ο κ. Μπαλές, όσο και οι εξέχοντες συνάδελφοί του της Αεροπορικής Οικογενείας, εξ αφορμής της εκδόσεως αυτής και του περιεχομένου της. Ο Βασίλης είχε δοθεί ψυχή τε και σώματι στην “Αεροπορία του”, όταν έλεγε:
“Αγαπώ πάνω απ’ όλα την Αεροπορία, μετά την προσωπική μου οικογένεια και μετά τους γονείς μου”. Πιστεύω ότι η εξομολόγηση αυτή μαρτυρεί απόλυτη σύμπλευση με τη διαχρονική επιταγή ότι:
“Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσι”. (Πλάτωνος “Κρίτων”).
Γιάννης Απ. Σιδεράκης
Οικονομολόγος-πρ. Δ/ντής ΟΤΕ
Κε Μπαλε σας ευχαριστω για το ενδιαφερον σας και καποια στιγμη θα επικοινωνησω μαζι σας .Σας γνωριζω θα λεγαμε εξ αποστασεως αφου υπηρετησα στο 3ο Ε.Γ της μοναδας με αμεσο προισταμενο τον κ. Βασιλη Μιχαλακοπουλο Επγο τοτε. Ηταν απο τα καλυτερα χρονια της ζωης μου σε μια μοναδα υπο ανασυγκροτηση που ολο το προσωπικο και ειδικα οιι ιπταμενοι δωσανε τον καλυτερο εαυτο τους για την ετοιμοτητα και εκπαιδευση στα α/φ F-4. Για εσας δε προσωπικα ειχα ακουσει τα καλυτερα σχολια απο τους Αξκους του 3ου ΕΓ. Μου θυμησατε παλιες αγαπημενες στιγμες (και λογω νεοτητας βεβαια) Σας ευχαριστω και παλι.
Κύριε Παπαζήση,
χαίρομαι μαθαίνοντας ότι συνυπηρετήσαμε ακριβώς την ιδία περίοδο 1974-1976 στην 117 ΠΜ.
Αν θέλετε μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου στο 210-6533025.
Παναγιώτης Μπαλές
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
Εντελως συμπτωματικα διαβασα τις αποψεις των εξαιρετων αξκων της Π.Α σχετικα με το βιβλιο του Πτχου κ.Κουρη και περα απο τις τεκμηριωμενες διατυπωσεις τους μου εκανε εντυπωση το γεγονος οτι δεν βρεθηκε ουδεις να αναφερει πως λειτουργουσε το συστημα πριν απο το 1981 στις Ε.Δ. Σε τεχνικα θεματα που αφορουν την Π.Α εκτιμω οτι ολοι οι γραφοντες ανωτατοι Αξκοι σιγουρα εχουν και γνωμη και κριση και πολλες απο τις παρατηρησεις τους θεμελιωνονται και με το παραπανω. Ειναι ομως περιεργο οτι ολοι μηδενος εξαιρουμενου κατηγορουν τον κ.Κουρη οτι αποκεφαλισε ικανωτατους Αξκους στερωντας απο το οπλο ικανωτατα στελεχη λες και στο παρελθον βασιλευε η αξιοκρατια. Ολοι γνωριζουμε πως γινονταν η εισαγωγη στις παραγωγικες σχολες των Ε.Δ. μεχρι το 1981 εποχη που αλλαξε ο τροπος εισαγωγης με τη διαδικασια των πανελληνιων εξετασεων.Εκτος και αν θεωρουν οι γραφοντες οτι οι αξκοι θα πρεπει να επιλεγονται απο ενα πολιτικο χωρο και οχι απο ολοκληρη την κοινωνια.
Ο κ.Κουρης σιγουρα επηρεαστηκε απο τον πολιτικο περιγυρο και δεν λειτουργησε αξιοκρατικα. Αυτο και μονο δεν του προσδιδει ιδιαιτερη τιμη. Αλλα να κατηγορειται συλληβδην χωρις ενα καλο λογο απο συναδελφους που ολοι μαζι επιτελουν ενα πολυ δυσκολο και επικινδυνο εργο δειχνει τουλαχιστον εμπαθεια .
Υπηρετησα στη 117πμ την περιοδο 1974-76 και ειχα την τιμη να γνωρισω αρκετους Αξκους. Οι περισοτεροι ειχαν ιδιαιτερα προσοντα και σε επιπεδο εργασιας αλλα και μορφωσης. Περιμενα οι κρισεις τους για τον κ.Κουρη αν μη τι αλλο να περιεχουν τουλαχιστον καποια ψηγματα αντικειμενικοτητας.
Οι συχνες δε αναφορες των επιστολων τους στους αρχαιους δεν προσδιδουν κυρος αφου ενας λαος για να παει μπροστα πρεπει τουλαχιστον να τους ξεπερασει.
Το Εθνος πρεπει να θεωρει Εθνικο οτι ειναι Αληθες. Εμεις χρονια τωρα προσπαθουμε να πεισθουμε για το αντιθετο.
Με εκτιμηση
Παπαζησης Ανδρεας πολιτης αυτης της χωρας
Αγαπητέ μου Πτέραρχε Μπαλέ, Φίλε Παναγιώτη,
Χάρηκα ιδιαίτερα όταν σε πρόσφατη σύντομη συνάντησή μας με πληροφόρησες ότι ασχολείσαι με την συγγραφή βιβλίου με γεγονότα της Πολεμικής Αεροπορίας της περιόδου 1982-1989, όπου συμπεριλαμβάνεις και γεγονότα που φωτίζουν αθέατες πλευρές της ελληνοτουρκικής κρίσης του Μαρτίου 1987. Χαίρομαι ειλικρινά και περιμένω, με πολύ ενδιαφέρον, να κυκλοφορήσει το σημαντικό αυτό βιβλίο.
Γνωρίζοντας πολλά από την επιτυχημένη διαδρομή σου στην Αεροπορία, πιστεύω ότι σήμερα είσαι ο κατάλληλος Αξιωματικός αεροπόρος, και ο κατασταλαγμένος πολίτης για να αφήσεις με τις πολύτιμες γνώσεις σου και την μακρόχρονη εμπειρία σου ένα καταπίστευμα της γενιάς σου προς τους νεώτερους Αξιωματικούς και τους ανήσυχους Έλληνες.
Να καταγράψεις τις ιστορικές αλήθειες με αναλύσεις και στοιχεία, όπως τα είδες και τα έζησες, μια όντως έγκυρη πηγή.
Είχα την τύχη, την χαρά και την τιμή να συνυπηρετήσω και να συνεργαστώ στενά μαζί σου στο Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας για δύο χρόνια (1976-1977), εγώ ως Σμήναρχος Διευθυντής του 5ου Επιτελικού Γραφείου κι εσύ ως Αντισμήναρχος Τμηματάρχης του Γραφείου Διακρατικών Συμφωνιών, και να εκτιμήσω τον προικισμένο Αξιωματικό και τον ακέραιο άνθρωπο.
Χειρίστηκες τότε σημαντικά Εθνικά Θέματα, όπως την επανένταξη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο ΝΑΤΟ, θέματα ελληνικού Εναερίου Χώρου, επιχειρησιακή ευθύνη Διοίκησης και Ελέγχου στο Αιγαίο, λειτουργία των Αμερικανικών Βάσεων στην Ελλάδα, και πολλά Οργανωτικά και συναφή θέματα της Αεροπορίας με μεγάλη επιτυχία.
Υπήρξες ένας διακεκριμένος Αξιωματικός με πλούσια δράση και επαγγελματικά προσόντα, με ιδιαίτερη μόρφωση, σοβαρότητα, υπευθυνότητα και αξιοπρέπεια, πραγματικά ένας εκλεκτός Συνάδελφος.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η σταθερότητα στις θέσεις σου και η αυτοτέλειά σου ‘‘είδος εν ανεπαρκεία εν Ελλάδι’’, όπου χρειάζεται μεγάλη ψυχική δύναμη, σιδερένια νεύρα και γερό στομάχι για να αντέξει κανείς και να σταθεί όρθιος με όλες τις καταστάσεις με λεβεντιά ενάντια στο διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας και τις παθογένειές του.
Αξιοκρατικά εκτιμούσα ότι έπρεπε να φτάσεις ψηλά στην Ηγεσία της ΠΑ, στην κορυφή. Αρχηγός.
Δυστυχώς ο τότε Αρχηγός ΓΕΑ Πτέραρχος Κουρής σε αποστράτευσε πρόωρα, άδικα και άτιμα, αν και γνώριζε την γενική αεροπορική διαδρομή σου και είχε προσωπική γνώμη, ως χειριστού αεροπόρου, ως Διοικητού Πολεμικής Μοίρας και Πτέρυγας Μάχης, καθώς και για τις ικανότητές σου σε επιτελικές θέσεις.
Εξετέλεσε μια μοιραία διατεταγμένη υπηρεσία ως πειθήνιο όργανο της τότε εξουσίας και της κλίκας, από ιδιοτέλεια για το ταπεινό ‘‘συμφεροντίδιό’’ του. (Ανάξιος Ηγέτης).
Η θέση του Α/ΓΕΑ είναι υψίστης ευθύνης και καθοριστικής σημασίας για μεγάλες αποφάσεις της Πολεμικής Αεροπορίας. Και ένας άξιος Ηγέτης μπορεί να προσφέρει πολλά στο Όπλο, στις Ένοπλες Δυνάμεις και στην Πατρίδα γενικότερα, ιδίως σε περιόδους κρίσεων.
Ακράδαντα πιστεύω ότι στο βιβλίο σου περιγράφονται με ακρίβεια και ενάργεια για την στρατιωτική ισορροπία Ελλάδος-Τουρκίας στο Αιγαίο, για τις έρευνες κοιτασμάτων πετρελαίου στο βόρειο Αιγαίο και το πρωτόκολλο της Βέρνης του 1976, και την αξιολόγηση της κρίσης του Μαρτίου του 1987, 25 χρόνια μετά.
Οι Έλληνες πολίτες δικαιούνται να ενημερωθούν και από άλλες φωνές-πηγές για τις ελληνοτουρκικές κρίσεις του 1974 στην Κύπρο (χάθηκε το 37% της Μεγαλονήσου), την κρίση του 1987 στο Αιγαίο (γιατί δεν γίνονται γεωτρήσεις στην περιοχή) και την κρίση του 1996 στα Ίμια (όπου έφεραν τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο).
Στις εθνικές κρίσεις φαίνονται, από τις ορθές αποφάσεις ή μη, οι πολιτικοί και στρατιωτικοί Ηγήτορες και δυστυχώς η Ελλάδα πληρώνει μέχρι σήμερα τα λάθη, τις παραλείψεις και την ανεπάρκεια των ηγεσιών της.
Είναι δόγμα ότι η αξία του ανθρώπου και ειδικότερα των Ηγετών είναι το πολυτιμότερο εθνικό κεφάλαιο και δεν πρέπει να καταστρέφεται άκριτα. Και η Ελλάδα και το Έθνος χάνει, συρρικνώνεται και καταστρέφεται από ανάξιους πολιτικούς που οδήγησαν τον τόπο στην αναξιοπιστία, στην ανυποληψία και σε επικίνδυνες εθνικές περιπέτειες, στην σημερινή οικονομική και πολιτική χρεοκοπία.
Γνωρίζεις καλά ότι υπήρξα στην ζωή μου ένας ιδεολόγος αγωνιστής, αξιοκράτης, ασυμβίβαστος σε αρχές και αξίες, χωρίς μικροψυχίες και πάθη, όπου παραιτήθηκα από κυβερνητική θέση, του Αναπληρωτή Προέδρου της ΕΑΒ, μετά έξι μήνες, εναντιωνόμενος με το σύστημα (1982-1983), εξοστρακίσθηκα και κυνηγήθηκα από όλες τις καταστάσεις και συμφέροντα…
Φοβούμαι ότι ο λαϊκισμός, η διαφθορά και η μεγάλη φαυλότητα έχουν εισχωρήσει βαθιά στην πολιτική ζωή του τόπου, έχουν επικρατήσει και έχουν μεταβληθεί σε εξουσία, δυστυχώς μια γάγγραινα που είναι αθεράπευτη για τους θεσμούς και την Δημοκρατία.
Αγαπητέ μου φίλε, τελειώνοντας, εύχομαι ο Θεός να σου δίνει υγεία και δύναμη, και το βιβλίο σου να έχει επιτυχία.
Με ιδιαίτερη τιμή και εκτίμηση,
Γεώργιος Β. Λύκος
Ταξίαρχος (Ι) ε.α.
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ
ΧΟΛΑΡΓΟΣ 4/2/2012
Εις την συνέχειαν των παρατηρήσεών μου της 10/12/2010 και 15/4/2011 σχετικών με το υπό του Πτεράρχου κ. Ν. Κουρή εκδοθέν βιβλίον του “ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ”, θα ήθελα να διατυπώσω και τας ακολούθους:
Α. Εις την σελ. 45 και εις το κεφάλαιον “Προτάσεις για την βελτίωση της Μαχητικής Ικανότητας της Π.Α (ιπτάμενοι)” γράφει: “….ΙΙ….Επιδίωξη είναι η άνοδος τη μορφωτικής στάθμης των νέων αξ/κών, η βελτίωση της επαγγελματικής τους καταρτίσεως, η διαμόρφωση σωστής στρατιωτικής προσωπικότητος και η δημοκρατική διαπαιδαγώγηση των στελεχών.”
1. Δεν αμφιβάλλομεν δια τας αγαθάς προθέσεις της τότε Ηγεσίας, πλην όμως αι προτάσεις της αύται παρέμειναν μόνον λόγια. Διότι η μορφώσις των αξ/κών δεν περατούται με την αποφοίτησιν των εκ της Σ.Ι., αλλά συνεχίζεται καθ’ όλη την διάρκειαν της στρατιωτικής των σταδιοδρομίας. Δια τούτο φρονούμεν ότι η Υπηρεσία θα έπρεπε να διευκολύνη τους αξ/κούς προς την κατεύθυνσιν αυτήν δημιουργώντας βιβλιοθήκας εις όλας τας μεγάλας στρατιωτικάς μονάδας, πράγμα το οποίον και δεν έγινε. Την ανάγκην ύπαρξεως βιβλιοθηκών σας είχα επισημάνει ο ίδιος όταν ήσασθαν Δ/της της 116 Π.Μ. και εγώ υπηρετούσα εις την αυτήν μονάδα.
2. Όσον αφορά την διαμόρφωσιν στρατιωτικών προσωπικοτήτων και την δημοκρατικήν διαπαιδαγώγησιν των στελεχών φρονούμεν ότι η Ηγεσία θα έπρεπε να γνωρίζη ότι δια την επίτευξιν του σκοπού αυτού θα ώφειλε κατ’ αρχάς να δημιουργήση δια της Παιδείας και του παραδείγματος της πολίτας με ακέραιον χαρακτήρα.
3. Η Π.Α. αποτελεί μέρος του κοινωνικού βίου της χώρας, η οργάνωσις του οποίου θα πρέπει να στηρίζεται, σύμφωνα με τον Σόλωνα, εις τα “σεμνά της δίκης θέμεθλα” δηλ. εις τα ιερά θεμέλια της δικαιοσύνης και αληθής δικαιοσύνη κατά τον Πλάτωνα είναι “το τα οφειλόμενα εκάστω αποδιδόναι” η απόδοσις εις έκαστον αυτό το οποίον αξίζει. Επίσης αύτη είναι διανεμητική, κατά τον Αριστοτέλην, αφού διανέμει, απονέμει “το οφειλόμενον εις έκαστον” και εις τα “Ηθικά Νικομάχεια” ο ίδιος αποφαίνεται ότι “η ανισότης επί ίσων, αλλά και η ισότης επί άνισων είναι άκρα αδικία”. Την αδικίαν αυτήν την εβιώσαμεν καθ’ όλη την διάρκειαν της ηγεσίας του Πτεράρχου κ. Ν. Κουρή, διότι τότε περιεφρονήθη κάθε έννοια δικαιοσύνης και ηθικής με την επικράτησιν της κομματικοκρατίας, ενώ ούτος ως ηγέτης ώφειλε σύμφωνα με τον Όμηρο να είναι “δικαιότερος και επ’ άλλω”, πιο δίκαιος και απο κάθε άλλον.
4. Μια απο τας βασικάς αρχάς της δημοκρατίας είναι η αρχή της Ισονομίας την οποίαν η τότε “δημοκρατική ηγεσία” της Π.Α. ώφειλε να γνωρίζη και να εφαρμόζη. Σύμφωνα με τον Πλούταρχον εις το Αττικόν Δίκαιον υπήρχε η διάταξις “τοις πολίταις τα ίσα είναι” και “πάσι τα ίσα είναι”, δηλ. όλοι οι πολίται πρέπει να είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, αλλά και ο νόμος είναι και πρέπει να είναι ίσος και αυτός απέναντι εις όλους τους πολίτας και τότε κατά το Σόλωνα “το ίσον πόλεμον ου ποιεί”. Τοιαύτη όμως ισότης, δια την περίοδον που ομιλούμεν δεν ίσχυσεν, διότι τότε εφηρμόσθη η αρχή, η οποία περιγράφεται εις τον έργον του Τζώρτζ Όργουελ “Η φάρμα των ζώων” ότι όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά ωρισμένα είναι πιο ίσα από τα ίσα. Διότι τότε αι κομματικοί μηχανισμοί ελειτουργούσαν ως η Κάναθος πηγή, εις τους οποίους, όπως η Ήρα μετά από κάθε συνουσίαν μεν τον Δίαν λουομένη αποκτούσε την παρθενίαν της, ούτω και οι προσκείμενοι ιδεολογικώς προς την κρατούσαν πολιτικήν κατάστασιν, αναβαπτιζόμενοι εις τους εν λόγω μηχανισμούς, επαρουσιάζοντο εις την Υπηρεσίαν με προσόντα και αρετάς του “προοδευτικού” και του “δημοκράτου” και ούτω υποσκελίζον τους άλλους συναδέλφους των, οι οποίοι αποτελούσαν τα αροτριώντα υποζύγια. Τοιάυτη ήτο η περίπτωσις εκλογής του Αρχηγού ΑΤΑ εις τον οποίον ο τότε ΑΓΕΘΑ είχε τόσην εμπιστοσύνη εις τα ικανότητας του, ώστε δια την αντιμετώπισιν της κρίσεως του 1987 έστειλε εις ΑΤΑ-ΕΚΑΕ ως αναπληρωτήν έτερον Υποπτέραρχον κατηρτισμένον επιχ/κά, όστις θα είχε τον έλεγχο της όλης καταστάσεως.
5. Η ευγενής άμμιλα δεν εκαλλιεργείτο εις την Π.Α., η κραυγή ανησυχίας του Θεμιστοκλέους “ούκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον” δεν συγκινούσε ουδένα, εξαιρέσει εκείνων που απελευθερωμένοι λόγω παιδείας και αγωγής και προικισμένοι με τας αρετάς της “αιδούς” (ηθικής αναστολής) και “δίκης” (της συνειδήσεως του δικαίου) παρέμειναν πιστοί εις το προς την Πατρίδα χρέος των. Και τούτο διότι εις την Π.Α., εις τας Ε.Δ., αλλά και εις άλλους κλάδους την ελληνικής κοινωνίας εφηρμόζετο “Προκρούστειος Πολιτική”, ήτοι οι μεν υπερέχοντες απεκεφαλίζοντο, οι δε μειονεκτούντες ήλκουντο ώστε να προσαρμοσθούν εις την κλίνην του Προκρούστου, καίτοι ο Θησεύς μας είχε απαλλάξει απ’ αυτόν.
Β. Επίσης επιδίωξις της Ηγεσίας της Π.Α. ήτο η δημοκρατική διαπαιδαγώγησις των στελεχών. Αύτη όμως δεν γίνεται με λόγια, αλλά γίνεται με την προβολήν του καλού παραδείγματος που είναι η ευγλωτοτέρα των γλώσσων. Χαρακτηριστικόν γνώρισμα της αληθούς δημοκρατίας είναι η αξιοκρατία και αυτήν θα έπρεπε να εφαρμόση η Ηγεσία δια την δημοκρατικήν διαπαιδαγώγησιν των στελεχών της. Μοναδικον κριτήριον αναδείξεως θα έπρεπε να είναι, κατά τον Θουκιδίδην, η αρετή εκάστου και το “έχειν (δύνασθαι) αγαθόν τι δράσαι την πόλιν”. Δυστυχώς αντ’ αυτού επεκράτησε η ευνοιοκρατία και ο κομματικός παραγοντισμός με αποτέλεσμα την δημιουργίαν κλίματος αυθαιρεσίας και ανισονομίας, ενώ ο ιός του αρριβισμού, του αμοραλισμού και του χωρίς όρια οππορτουνισμού είχε εξαπλωθή και είχε φθάσει εις τα όρια της ύβρεως. Τότε παρετηρήθη καταπάτησις των αρχών της ισονομίας και αξιοκρατίας, με την αποστρατείαν (καρατόμησιν) μεγάλου αριθμού ικανοτάτων αξ\κών, ακεραίου χαρακτήρος, με καλήν γενικήν μορφωσιν και επαγγελματικήν κατάρτησιν και με επιτυχή πτητικήν δραστηριοτήτα εις τους συγχρόνους πολεμικούς τύπους α\φών της Π.Α. F-104G, F-5, F-4 και Α-7.
1. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωσις του τότε ταξιάρχου κ. Παναγιώτου Μπαλέ αρχηγού της 29ης Σειράς Σ.Ι.. Όυτος ήτο ένας καταξιωμένος αξ\κός αποδεκτός απ’ όλους τους συναδέλφους, με πολλά χρόνια υπηρεσίας εις τα μαχητικά α\φη και κεκοσμιμένος με την αρετήν της δικαιοσύνης, “έν τή οποία συλλήβδην πασ’ αρετή εστί”, κατά τον Θέογνιν. Ούτος ήτο ένα ανήσυχον πνεύμα και επροβληματίζετο με τα διάφορα προβλήματα επι\κά και οργανωτικά της Π.Α.. Ειδικώτερα ζώντας την Κυπριακήν κρίσιν του 1974 εις τα F-4 επροβληματίσθη και του εγεννήθη η ιδέα ότι θα έπρεπε να συγκροτηθή ένα σχολείον κατάλληλον δια την εκπαίδευσιν των χειριστών και των οπλουργών εις συνθήκας που θα προσιδιάζουν με αυτούς του πολέμου, πράγμα το οποίον εισηγήθη και επραγματοποιήθη με την ίδρυσιν του Σ.Ο.Τ. (Σχολείον Όπλων Τακτικής). Η πατρότης επομένως της ιδέας του Σ.Ο.Τ. ανήκει εις τον κ. Παν. Μπαλέ. Το ανήσυχον αυτό πνεύμα, το οποίον θα ήτο δυνατόν να προβληθή ως πρότυπον αξ\κού και να αποτελέση κίνητρον ευγενούς αμμίλης δια τους νεώτερους, ο τότε αρχηγός της Π.Α. τον απεστράτευσε, πράγμα το οποίο εξέπληξε τους συναδέλφους και επροξένησε δυσαρέσκεια και αμφιβολίας είς αυτούς ως προς την εφαρμογή των αρχών της δικαιοσύνης και της αξιοκρατίας. Ο τόσον ενδιαφερόμενος δια την δημοκρατικήν διαπαιδαγώγησιν των στελεχών της Π.Α., έχοντας υπ’ όψιν του την ρήσιν του Δημοκρίτου “Φύσει το άρχειν οικήιον τω κρέσσονι” και εφαρμόζοντας την αρχήν της αξιοκρατίας θα έπρεπε να αντιδράση εις τα όποιας πιέσεις, όπως η ιέρεια Θεανώ, ήτις πιεσθείσα από τους πολιτικούς αντιπάλους του Αλκιβιάδου να τον καταρασθή είπε: “ευχών ού καταρών ιέρεια γέγονα”. Όυτω ενεργώντας και αυτός, ως αληθινός ηγέτης, τηρητής του δικαίου, θα απέτρεπε την κομματικοποίησιν της Π.Α. αφ’ ενός και αφ’ ετέρου θα επροστάτευε το κύρος του αρχηγού και την έννοια της δικαιοσύνης, το βάθρον της δημοκρατίας, δια την οποίαν τόσον πολύ ενδιαφέρετο.
2. Κατόπιν των ανωτέρων συνάγεται, ότι οι τεθέντες υπό της Ηγεσίας σκοποί όχι μόνον δεν επετεύχθησαν, αλλά μάλλον δια των όλων ενεργειών της υπονομεύθησαν.
Γ. Περαίνων θα ήθελα να διατυπώσω μιαν απορίαν εάν αι εκάστοτε ασκούντες διοίκησιν, το βράδυ πριν αφεθούν εις τας αγκάλας του Μορφέως, ασκούν την δέουσαν αυτοκριτικήν, σύμφωνα με την εντολήν του Πυθαγόρου: “Πη παρέβην; Τι δ’ έρρεξα; Τι δε μη δέον ουκ ετελέσθη;” (ποίον καθήκον παρέβην; Τι έπραξα; Τι παρέλειψα να πράξω;). Διότι ο ενάρετος Ρωμαίος αυτοκράτωρ Τίτος έλεγε λυπούμενος μίαν ημέραν: “Δεν εβασίλευσα σήμερον επειδή κανένα καλόν δεν έπραξα”. Μήπως οι σημερινοί διοικούντες δεν βασανίζονται με τοιαύτας σκέψεις, αλλά το μόνον ενδιαφέρον τους είναι πως να εξυπηρετήσουν το προσωπικόν τους συμφέρον αδιαφορούντες δια τας αρχάς και αξίας; Δεν πρέπει όμως ούτοι να λησμονούν ότι είναι κάτοχοι των θεσμοδότων δώρων της αιδούς και της δίκης, τα οποία θα πρέπει να έχουν εν εγρηγόρσει, ώστε να άρχουν και να άρχωνται με δικαιοσύνην, ήτις εξασφαλίζει κοινωνικήν αρμονίαν. Διότι εις αντίθετον περίπτωσιν θα πρέπει να ισχύση ο, κατά τον Πρωταγόρα, νόμος του Διός “τον μη δυνάμενον μετέχειν αιδούς και δίκης κτείνειν ως νόσος της Πολιτείας”. Επειδή αυτό όμως δεν είναι δυνατόν να εφαρμοσθή λόγω των υφισταμένων κυκλωμάτων θα πρέπει οι ούτω ιδιοτελώς ενεργούντες να τίθενται εις την τελείαν περιφρόνησιν των συνανθρώπων των.
Υ.Γ. Αυτό το οποίον κοσμεί τον άνθρωπον και δια το οποίον θα πρέπει να επαίνηται κάποιος είναι αι αρεταί τας οποίας κέκτεινται και όχι αι πολιτικαί του πεποιθήσεις. Διότι αυταί δεν είναι στατικαί αλλά μεταβάλλονται με την πάροδον του χρόνου, ενώ η αρετή παραμένει αναλλοίωτος και αιώνιος, την οποίαν ούτε και ο θάνατος κατά τον Γεώργιον Τερτσέτην, εξαφανίζει: “Δεν καλύπτει ο τάφος τας αρετάς της ψυχής ή τα αμαρτήματα, αλλ’ από θείον δικαστήν λαμβάνουν αναλόγως τιμωρίαν ή βραβείον”. Δια την αρετήν των ο Σωκράτης, ο Αριστείδης, ο Φωκίων και ο Μάρκος Αυρήλιος θαυμάζονται μέχρι και σήμερον και όχι δια τας πολιτικάς των πεποιθήσεις, διότι μόνον του αληθούς χρηστού και φιλοπάτριδος πολίτου η φήμη στερεούται.
ΔΗΜ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α
Νίκος Κουρής,
Καταξιωμένος Αεροπόρος 22ας Σειράς Ικάρων. Η αεροπορική του καριέρα υπήρξε αξιόλογη, αν εξαιρέσουμε το παρ’ ολίγον ομαδικό θανατηφόρο ατύχημα, με ακροβατικό Σμήνος F-84F στην Λάρισα του οποίου ήταν Αρχηγός.
Ως προς το διοικείν, οι νεώτεροί του τον θεωρούσαμε σκληρό, πλην όμως δίκαιο. Είχε την ικανότητα να διακρίνει μεταξύ των υφισταμένων συνεργατών του τους αξιότερους και να τους συμπεριφέρεται αναλόγως. Το προσόν αυτό το διατήρησε ενόσω υπηρετούσε στους κόλπους της Πολεμικής Αεροπορίας. Όταν ανέβηκε στην Ιεραρχία πολιτικοποιήθηκε, μάλλον κομματικοποιήθηκε, και έκτοτε εκτελούσε τυφλά τις εντολές είτε των κλαδικών είτε των πολιτικών προϊσταμένων του.
Αξιωματικούς τους οποίους είχε αξιολογήσει στα υπηρεσιακά και επαγγελματικά τους καθήκοντα, το ήθος και την εν γένει συμπεριφορά τους ως αρίστους, όταν ήρθε η ώρα να τους κρίνει ως Αρχηγός ΓΕΑ και πρόεδρος του ΑΑΣ, τους καρατόμησε εν ψυχρώ CONTRA CENSUS, στερώντας την Πολεμική Αεροπορία και γενικότερα τις Ένοπλες Δυνάμεις, και αυτό το ταλαίπωρο Ελληνικό Έθνος, από ικανά και αξιόμαχα Στελέχη.
Υπακούοντας στις εντολές, στις κρίσεις των Αξιωματικών τους απεστράτευσε, γι’ αυτό έχασε τον ύπνο του αφού οι Ερινύες δεν τον άφηναν ήσυχο. Δεν ενήργησε ελεύθερα με την δική του κρίση και εκτίμηση, αλλά με τα κελεύσματα των κλαδικών οργάνων και κομματικών του προϊσταμένων.
Κινήθηκε κομματικά και ενήργησε σαν πολιτικός. Οι Έλληνες ανέκαθεν έχουν πληρώσει ακριβά τις ενέργειες των πολιτικών. Ακόμη και σήμερα αυτές πληρώνουμε.
Ο Νίκος Κουρής σαν πολιτικός που πέρασε για λίγο, έστω και πίσω από τον Μάρκο Βαφειάδη, δεν μπορούσε να μην αφήσει πίσω τα χνάρια της πολιτικής του.
Γιάννης Παπακωνσταντίνου
Αεροπόρος 29ης Σειράς Ικάρων
Με αφορμή το βιβλίο του πρώην Α/ΓΕΑ κ. Κουρή με τίτλο «ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ» και το άρθρο στην εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» της 19/9/2010, με αποσπάσματα του βιβλίου αυτού, έχω να παρατηρήσω τα παρακάτω:
Καταρχήν θεωρώ ότι τόσο το βιβλίο του κ. Κουρή όσο και το άρθρο αποτελούν μια προσπάθεια αυτοπροβολής του, όπως έκανε πάντα στην σταδιοδρομία του. Από τα πρώτα του βήματα είχε την φιλοδοξία να ανέβει ψηλά στην ιεραρχία και αυτό αποτελούσε αυτοσκοπό χωρίς κανένα απολύτως φραγμό.
Την επταετία 1967-1974, φίλα προσκείμενος προς την τότε κατάσταση δεν διστάζει να υμνεί την «εθνοσωτήριο Κυβέρνηση» με ημερήσιες Διαταγές του, ως Διοικητής της 116 ΠΜ.
Την περίοδο 1974-1981, παρουσιάζεται ως «αντιστασιακός», κάτι που ουδέποτε υπήρξε, μαζί με ομοϊδεάτες του και άλλους ομοίους του καιροσκόπους, αφού αυτό ήταν πολύ της μόδας και «πούλαγε».
Το 1981 έρχεται στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Κουρής γίνεται Αρχηγός ΓΕΑ. Μέσα σε λίγους μήνες ρίχνει το προσωπείο του και παρουσιάζει το αδίστακτο κομματικό του πρόσωπο, του στελέχους του ΠΑΣΟΚ, που με την ιδιότητα του Α/ΓΕΑ κάνει «εκκαθαρίσεις» στην Πολεμική Αεροπορία από τους μη αρεστούς στο κόμμα αξιωματικούς. Μέσα στα τρία χρόνια της θητείας του ως Α/ΓΕΑ αποστρατεύει περισσότερους από 160 ιπταμένους αξιωματικούς, μέσης ηλικίας κάτω των 45 ετών. Αποστρατεύει αξιωματικούς με τεράστια εμπειρία και τεράστια μέχρι τότε προσφορά, ικανά στελέχη που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύ περισσότερα στην Πολεμική Αεροπορία, με μόνο κριτήριο το γεγονός ότι δεν ήταν οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, ή κρατώντας την αξιοπρέπειά τους, ως έντιμοι και αφοσιωμένοι στο καθήκον τους Αξιωματικοί, δεν έσπευσαν να δηλώσουν υποταγή στους εγκάθετους του κυβερνώντος κόμματος στην ΠΑ.
Ο κ. Κουρής ως Αρχηγός ΓΕΑ, κατευθυνόμενος από το κομματικό Διευθυντήριο που λειτουργούσε μέσα στην ΠΑ, έβλαψε το Όπλο όσο κανένας άλλος στην ιστορία του. Αντί να προσθέσει και πολλαπλασιάσει την ισχύ της ΠΑ, έφερε αμέτρητες αφαιρέσεις και ανεπούλωτες διαιρέσεις.
Τέλος επειδή γνωρίζει ότι στην Αεροπορική οικογένεια ουδέποτε έγινε αποδεκτός ως σωστός, αντικειμενικός και δίκαιος Αρχηγός, αισθάνθηκε φαίνεται την ανάγκη με το βιβλίο του να μετριάσει τις πολύ άσχημες εντυπώσεις και να παρουσιάσει ένα λαμπερό προφίλ για τους ιστορικούς του μέλλοντος. Αλλά ατύχησε, διότι η ζημιά που προξένησε θα είναι για πολλά χρόνια παρούσα, και δεν θα μπορούσε να αφήσει αναπάντητα τα καυχησιολογήματά του, για δήθεν «προσφορά του στο Έθνος».
Γεώργιος Χατζής
Υποπτέραρχος (Ι) ε.α.
Μετά την ανάγνωση του βιβλίου ‘‘ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ’’ του πρώην Α/ΓΕΑ και Α/ΓΕΕΘΑ Πτεράρχου κ. Ν. Κουρή, μου γεννήθηκε η επιθυμία να εκφράσω ελεύθερα ορισμένες θέσεις, απόψεις και σχόλια για το πόνημα του συγγραφέως. Εξυπακούεται δε ότι αποδέχομαι, εκ προοιμίου, το δικαίωμα σε οποιονδήποτε αναγνώστη να εκφράσει την διαφωνία του μαζί μου, με μόνη υποχρέωσή του την τεκμηρίωση των περί του αντιθέτου θέσεων και απόψεών του.
Κύριε Αρχηγέ, θα ήθελα να αρχίσω τα σχόλιά μου με μία γενική τοποθέτηση που αφορά στην ιεράρχηση των παραγόντων ύπαρξης μιας Πολιτείας και της λειτουργίας των θεσμικών της οργάνων. Είναι σε όλους γνωστόν, αλλά και από την ιστορία πολλάκις επιβεβαιωμένο και αποδεδειγμένο, ότι το σπουδαιότερο ιδανικό, και υπέρτερο πάντων των άλλων, είναι η οποιαδήποτε προσφορά μας εν καιρώ ειρήνης, και αυτής ταύτης της ζωής μας εν καιρώ πολέμου, στην Πατρίδα μας και το Έθνος μας.
Με αυτό σαν βασική προϋπόθεση, ο καθένας μας προσέφερε στην Πατρίδα του υπηρεσίες ανάλογες προς τις πνευματικές και ψυχικές του δυνατότητες και λειτουργίες, το επίπεδο της γενικότερης αγωγής και μόρφωσής του, την ιδεολογική του τοποθέτηση και τον βαθμό αποδοχής των αρχών και αξιών της ελληνικής κοινωνίας, την προσωπικότητά του, συγκρινόμενα πάντοτε προς την εν γένει αποδοτικότητα και διάκριση στους χώρους εργασίας του. Τούτο δε το αναφέρω διότι, κατά την γνώμη μου, είναι σωστότερο και σοφότερο να δημιουργούμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις αναγνώρισης των ικανοτήτων μας και απονομής επαίνων από τους άλλους, προϊσταμένους και υφισταμένους, και ουχί υφ’ ημών των ιδίων για τον εαυτόν μας, όπως εσείς πράττετε με το βιβλίο σας.
Σπεύδω δε αμέσως να ομολογήσω ότι, και κατά την κοινή αντίληψη και άλλων συναδέλφων μου, ως αξιωματικός επιτελής, μέχρι την αναρρίχησή σας στην θέση του Αρχηγού ΓΕΑ, υπήρξατε, έτσι τουλάχιστον δείχνατε, αφοσιωμένος στην Υπηρεσία, και με περίσσεια ζήλου εκτελούσατε τις όποιες εντολές σας ανέθετε η Ηγεσία της ΠΑ. Ενώ με το πέρασμά σας από την θέση του Αρχηγού ΓΕΑ και ΓΕΕΘΑ, μας παρουσιάσατε και εμείς αντιμετωπίσαμε κάτι το εντελώς διαφορετικό.
Αυτό που εγώ, κύριε Αρχηγέ, θα ήθελα να διακρίνω στο Α/ΓΕΑ, τον Ηγέτη της ΠΑ, είναι η λαμπρότητα και η φωτεινότητα του άστρου του στο σύνολο του προσωπικού, που ηγείται. Ο Ηγέτης οραματίζεται, εμπνέεται και εμπνέει, μεταλαμπαδεύει τις αρχές και τις αξίες της Πατρίδος μας, εξυμνεί τις αρετές των Ελλήνων, της ελευθερίας, της ειρήνης και της φιλοπατρίας, αναδεικνύει και προβάλλει τους άριστους, σαν παραδείγματα προς μίμηση. Ως Αρχηγός δε του ΓΕΕΘΑ, πολύ περισσότερο, προάγει το φρόνημα του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι ο υπεύθυνος Σύμβουλος του Υπουργού επί όλων των στρατιωτικών θεμάτων, και δεν γίνεται ποτέ ‘‘απλός στρατιώτης’’ στον πολιτικό του προϊστάμενο, επειδή τον έκανε Αρχηγό. Διότι ο προϊστάμενος αυτός είναι φυσικό να μην γνωρίζει σε βάθος τα προβλήματα και τις αδυναμίες κάθε Κλάδου, και ενδέχεται να οδηγείται, ενίοτε, σε λάθος αποφάσεις. Ακόμη ένας σωστός Αρχηγός, που φέρει στην προκειμένη περίπτωση και τον τιμητικότατο βαθμό του ιπταμένου Πτεράρχου, δεν μπορεί ποτέ να γίνεται υποχείριο και φερέφωνο του εκάστοτε υπουργού, χωρίς προηγουμένως να έχει ληφθεί υπόψη και η δική του γνώμη. Διότι τότε διακυβεύεται η ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεων, και εξ αυτού η άμυνα και η ασφάλεια της χώρας.
Ο Αρχηγός εκτελεί βεβαίως τις εντολές του Υπουργού του επί γενικότερων επιχειρησιακών θεμάτων, εξοπλισμών και λειτουργίας των Κλάδων, αφού προηγουμένως αυτός, ο Αρχηγός, έχει εισηγηθεί τις καταλληλότερες λύσεις, προς έγκριση, ως ο μοναδικός αρμόδιος και υπεύθυνος. Εάν η γνώμη του Αρχηγού δεν εισακούεται, τότε αυτός διαχωρίζει την θέση του και παραιτείται, εάν απαιτείται.
Ούτε επίσης, κύριε Αρχηγέ, αποστρατεύει, κατ’ εντολή, ικανότατους αξιωματικούς επειδή δεν είχαν τις ίδιες πολιτικές απόψεις με το κυβερνών κόμμα, το δικό σας κόμμα που σας ανέδειξε στην θέση του Α/ΓΕΑ και Α/ΓΕΕΘΑ. Διότι εάν αυτό ίσχυε ως γενικός κανόνας στο στράτευμα, τότε εσείς θα είχατε αποστρατευθεί πολύ πριν την έλευση της ‘‘Εθνοσωτηρίου Σοσιαλιστικής μας Κυβερνήσεως’’ στην Ελλάδα. Ούτε βεβαίως θα είχατε ανεχθεί, πολύ περισσότερο, την αναρρίχηση σε ανώτατες ηγετικές θέσεις της ΠΑ, ατόμων εντελώς ακατάλληλων και ανίκανων, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Η αξιοκρατία λοιπόν που επικαλείσθε στο βιβλίο σας, ότι δήθεν εφαρμόσατε, μόνον θυμηδία και γέλωτες προκαλεί.
Συμπερασματικά, λοιπόν, μπορεί κάποιος αντικειμενικός κριτής και γνώστης των πραγμάτων της εποχής σας, να κρίνει αβίαστα ότι υπήρξατε επιτυχημένος στα καθήκοντα του επιτελούς αξιωματικού και τελείως αποτυχημένος στα καθήκοντα του Αρχηγού ΓΕΑ και ΓΕΕΘΑ. Κρίνω σκόπιμο, επίσης, να επισημάνω, έστω και ακροθιγώς, τόσο τις γελοιότητες που συνέβησαν στην κρίση του Μαρτίου του 1987, όσο και τον εξευτελισμό των Ενόπλων μας Δυνάμεων στο φιάσκο των Υμίων, αμφότερα επί των ημερών σας ως Α/ΓΕΕΘΑ και ΥΦΕΘΑ.
Αφήστε λοιπόν τους ιστορικούς του μέλλοντος να κρίνουν την όποια προσφορά σας στην Πατρίδα, και μην αυτοβαυκαλίζεστε, με το βιβλίο σας, ως ‘‘ο μέγας σωτήρας του Έθνους’’.
Παναγιώτης Γ. Μπεθάνης
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
Εις την συνέχειαν των παρατηρήσεων μου της 10/12/2010 σχετικών με το υπό του Πτεράρχου κ. Ν. Κουρή εκδοθέν βιβλίον του «ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ» και μετά την εκ νέου λεπτομερή μελέτην του θα ήθελα να διατυπώσω και τας ακολούθους:
Α. Ο κ. Πτέραρχος εις την σελ.33 του εν λόγω βιβλίου του και εις την παρατήρησιν του Αρχηγού ΑΤΑ “πλην όμως είναι σκληρός στην διοίκηση του, με αποτέλεσμα να μη δημιουργεί ευχάριστο κλίμα στους υφιστάμενους του” γράφει: “Πιθανώς να υπήρξα αυστηρός με ορισμένους μόνον από τους υφιστάμενους μου…… Το έκανα όμως για να αποδώσω δικαιοσύνη στους πολλούς εργατικούς…. Δεν είναι δίκαιο “νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες” να μπαίνουν στο ίδιο καλάθι”. Τότε ούτος ως ανώτερος αξ/κός είχεν υπ’όψιν του την ρήσιν του Κλεοβούλου “αρετής οικείον αδικίαν μισεί” και επιδίωκεν σύμφωνα με τον νομοδιδάσκαλον Ουλπιανόν Δομίτιον “να μην βλάπτη κανέναν και να δίδη του καθενός εκείνο που του ανήκε”. Όταν όμως ανέλαβε την Ηγεσίαν της Π.Α. ελησμόνησε τας ανωτέρω αρχάς και τους μεν εργατικούς και νηστεύσαντας απεστράτευσε, τους δε μη νηστεύσαντας προήγαγεν σύμφωνα με την αρχήν της κομματικοκρατίας, η οποία χρησιμοποιεί είς τας διαφόρους θέσεις του δημοσίου τους αρεστούς και όχι τους εκλεκτούς.
Β. Εις την σελ.44 και εις το κεφάλαιον “προτάσεις για την βελτίωσιν της Μαχητικής ικανότητος της Π.Α. (ιπτάμενοι)” γράφει: “Το ΓΕΑ έχει επικεντρώσει ήδη την προσπάθειαν του σε δύο κατευθύνσεις: i. ……… Την επιλογήν για τις θέσεις των Διοικητών Πτερύγων και Μοιρών των πλέον κατάλληλων ιπταμένων αξ/κών με αξιοκρατικά κριτήρια…..” Η πρότασις αυτή ήτο εις τας αγαθάς προθέσεις του και δεν αμφιβάλλομεν δι΄αυτό, πλην όμως εις την πραγματικότητα εφηρμόσθησαν κομματικά τοιαυτα και ο κ. Πτέραρχος δεν αντέδρασε ως ώφειλεν και σύμφωνα με τον ΣΕΝΕΚΑ “όποιος δεν προλαμβάνει ένα έγκλημα, όταν μπορεί να το προλάβει ενθαρρύνει την διάπραξιν του”. ii. …….. Επιδίωξη είναι η άνοδος της μορφωτικής στάθμης των νέων αξ/κών …… η διαμόρφωση σωστής στρατιωτικής προσωπικότητας και η δημοκρατική διαπαιδαγώγηση των στελεχών”. Εις τας προθέσεις της τότε Ηγεσίας της Π.Α. ήτο η δημοκρατική διαπαιδαγώγησις των στελεχών, λησμονεί όμως ότι εις το στράτευμα ισχύει ιεραρχία και ότι δεν διοικείται με δημοκρατικόν τρόπον, αλλά με αριστοκρατικόν, πράγμα το οποίον ισχύει και εις την φύσιν. Η ισότης την οποίαν οι διάφοροι ψευτοδιανοούμενοι δημοκράτες πρεσβεύουν ότι θα ισχύσει με το πολίτευμα αυτό είναι αδικία. Διότι η φύσις μας εποίησεν ανομοίους και σύμφωνα με τον Αριστοτέλην “Ισότης είναι η ανισότης ανίσων πραγμάτων”. Επομένως η Ηγεσία θα έπρεπε να φροντίσει όχι δια την δημοκρατικήν διαπαιδαγώγησιν, αλλά την αξιοκρατικήν (αριστοκρατικήν) τοιαύτην. Θα έπρεπε με την θεωρητικήν και στρατιωτικήν εκπαίδευσιν, εισάγοντας εις την Σ.Ι. την διδασκαλίαν αφ’ενός μεν κειμένων ωρισμένων Ελλήνων φιλοσόφων και αφ’ ετέρου την πολιτικήν ιστορίαν της Ελλάδος, να επιδιώξουν να δημιουργήσουν ένα ωραίον δείγμα ανθρώπου Έλληνος αξ/κού, ο οποίος εμφορούμενος από τα υψηλά ιδανικά του γένους, θα είναι φρουρός των παραδόσεων και της ιστορίας της πατρίδος, πιστός εις τον όρκον του προς την Πατρίδα και αφοσιωμένος εις το καθήκον του. Το καθήκον το οποίον σχετίζεται πάντοτε προς την ηθικήν συνείδησιν, την δικαιοσύνην, τον ηθικόν νόμον και την αρετήν θα αποτελεί τον πολικόν αστέρα τόσον εις τον στρατιωτικόν του βίον, όσον και εις τον καθημερινόν τοιούτον. Ούτος πιστός εις το καθήκον του θα είναι αποστασιοποιημένος από κάθε κομματικήν φατρίαν, την οποίαν συνήθως αποτελούν ανίκανοι και καιροσκόποι, επιδιώκοντες την άγραν προσωπικών και προσκαίρων οφελών. Διότι γνωρίζει ότι «η Τερπηία πέτρα είναι εγγύς του Καπιτωλίου» δηλ. η απόστασις από την δόξαν μέχρι την πτώσιν και της εκ τάυτης καταφρονήσεως είναι μικρά. Ο ανωτέρω σκοπός θα επιτευχθή εφ’όσον υπό της Ηγεσίας εφαρμόζεται η αξιοκρατία, ίνα ούτω εις την ιεραρχίαν ανέρχονται αξ/κοί του καθήκοντος και όχι από την εκάστοτε κομματικοκρατίαν. Διότι όπως λέγει ο αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Ιουλιανός “ δεν υπάρχει περίπτωσις να θεωρήσωμεν ως ανωτέρους εκείνους οι οποίοι δεν οφείλουν την υψηλήν τους θέσιν εις την ηθικήν τους. Εις ην περίπτωσιν εις την ηγεσίαν αναρριχηθή άτομον στερούμενον ικανοτήτων και αρετής σύμφωνα με τον Γ.Βιζυηνόν “ούτος να κρίνει την αξίαν των άλλων αδυνατεί” οπότε η φυσική ιεραρχία της αριστοκρατίας θα διασαλευθή με αποτέλεσμα ο οργανισμός να διαλυθή.
Γ. Εις την σελ.96 γράφει: “ένα καλό συμπέρασμα που προκύπτει…… είναι η εμπιστοσύνη με την οποίαν ή τότε πολιτική ηγεσία (Κυβέρνηση Ν.Δ.) περιέβαλε στελέχη των Ε.Δ. που δεν ανήκαν στον ίδιο με αυτήν πολιτικό χώρο, αλλά διέθεταν ικανότητες και γνώσεις……” Εις το σημείον αυτό ο κ. Πτέραρχος μας δηλώνει την κομματικήν του ταυτότητα και μας επισημαίνει ότι η τότε Πολιτική και Στρατιωτική ηγεσία τον εχρησμοποίησε εις θέσεις υψηλής ευθύνης, διότι διέθετε ικανότητες και γνώσεις. Το περιστατικό αυτό αντί να τον φρονηματίσει και να τον προβληματίσει το ελησμόνησε και όταν ανέλαβε την ηγεσίαν της Π.Α. εφαρμόζοντας το δόγμα των κουμουνιστών, πας μη μεθ’ημών καθ’ημών επεστράτευσε πλειάδα αξ/κών με εμπειρίαν γνώσεις και ικανότητες, θυσιασθέντας εις την κομματικήν σκοπιμότητα με αποτέλεσμα, αφ’ενός μεν την ύπαρξιν προβλημάτων εις την επιχ/κήν λειτουργίαν της Π.Α. αφετέρου δε την δημιουργίαν καταστάσεων με χαίνουσες πληγές η επούλωσις των οποίων θα απαιτήσει αρκετόν χρόνον και τούτο διότι η ηθική διαφθορά της Ελληνικής κοινωνίας έχει επηρεάσει και τον ιστό της Π.Α. Δια την περίπτωσιν αυτήν ο αρχαίος ρήτωρ Αισχίνης λέγει “ πονηρά φύσις μεγάλης εξουσίας επιλαβομένης δημοσίας συμφοράς απεργάζεται”.
Δ. Εις την σελ.97 γράφει: “Το περιστατικό αυτό είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα: ότι τα παιδιά της σημερινής γενιάς έχουν υποστεί “μετάλλαξη”. Δεν τοποθετούν πλέον τις κομματικές σκοπιμότητες πάνω από το εθνικό καθήκον και την αφοσίωση στη Πατρίδα. Ήρθε λοιπόν η ώρα να πατάξουμε τον κακό δαίμονα της Ελλάδος τον κομματισμόν! Ωραία λόγια άνευ αντικρύσματος. Ο τραγικός ποιητής Σοφοκλής εις το έργον του Ηλέκτρα λέγει: «Είναι λυπηρόν να ομιλής με ωραία λόγια, αλλά χωρίς ανταπόκρισιν εις τα έργα» Διότι ο κ. Πτέραρχος διατυπώνει τας απόψεις αυτάς εκ των υστέρων και δεν τας εφήρμοζε όταν ήτο εις την ηγεσίαν των Ε.Δ. Διατί δεν επάταξε τότε τους κομματικούς μηχανισμούς; Διατί δεν απέτρεψε την κομματικοποίησιν τότε, αλλά αντιθέτως με τας αποφάσεις του την διευκόλυνε και η οποία ανέτρεψε κάθε έννοια πειθαρχίας, αξιοκρατίας και ιεραρχίας; Πιστεύω ότι είναι περιττόν η εκ των υστέρων επισήμανσις του κακού όταν ο ίδιος το εξέθρεψεν. Ο άγγλος φιλόσοφος Φραγκίσκος Βάκων λέγει: «Η μία κακή απόφασις κάνει περισσότερον κακόν από πολλά κακά παραδείγματα. Τα τελευταία βρωμίζουν το ρυάκι, αλλά εκείνη βρωμίζει την πηγήν» και με τας αποφάσεις του ο κ. Πτέραρχος εδηλητηρίασεν ολόκληρον τον ιστόν της Π.Α. και τωv Ε.Δ. γενικότερον, διότι κατεπατήθη κάθε έννοια δικαίου και ηθικής.
Ε. Ο κ. Πτέραρχος την κομματικήν του ταυτότητα δεν ελησμόνησε ούτε μετά από 15 έτη εκ της αποχωρήσεως του από την ενεργόν δημοσίαν ζωήν του τόπου καιτοι ευρίσκεται εις προβεβηκυίαν ηλικίαν. Εις το βιβλίον του καταργεί την έννοια της ιεραρχίας, την οποίαν ως στρατιωτικοί θα πρέπει να σεβώμεθα και λαϊκίζει αφαντάστως, όπως οι φανατικοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 80, αναφέροντας τον Πρωθυπουργόν της χώρας με το μικρόν του όνομα “Ανδρέα “ επί 11 φοράς.
ΣΤ. Εμφανίζεται ως φανατικός οπαδός του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου γράφοντας εις την σελ.36 «οι ομιλίες του Ανδρέα ήταν απολαυστικές. Τα λόγια σαγήνευαν τους ακροατές του ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις….. Ήταν ο Ανδρέας όλων των Ελλήνων». Το ότι ο τότε Πρωθυπουργός ήτο ικανότατος δημαγωγός και λαοπλάνος, ένας δεύτερος Κλέων , δεν αμφιβάλλει κανείς και όταν μάλιστα απευθύνετο προς τους μαζοποιημένους οπαδούς του (εις τους οποίους δεν κυριαρχούσε η λογική, αλλά το συναίσθημα) πράγματι τους εσαγήνευε. Προτού όμως ο κ. Πτέραρχος γράψει τους ανωτέρω χαρακτηρισμούς θα έπρεπε να είχε μελετήσει την όλην πολιτείαν του και έχοντας υπ’όψιν του την ρήσιν του σοφιστού Γοργίου ότι πρώτιστον καθήκον του συνετού πολιτικού είναι «βελτίστους ποιείν τους πολίτας αντί χειρόνων» να είχε εξετάση εάν είχε κάνει καλλιτέρους τους πολίτας και τότε πράγματι θα ανεγνωρίζετο ως «ο Ανδρέας όλων των Ελλήνων». Αλλά ούτος αντι να τους βελτιώσει τους διέφθειρε ανακηρύσσοντας μάλιστα εις την βουλήν των Ελλήνων την νομιμοποίησιν της κλοπής του δημοσίου χρήματος, αρκεί να ήτο αύτη κάτω των 500 εκατ.δρχ.
Ζ. Ο κ. Πτέραρχος ως Ηγέτης υης Π.Α. και των Ε.Δ. γενικώτερον θα έπρεπε να είχε ενθυμηθή τας συμφοράς, τας οποίας υπέστη η Πατρίς μας από την κομματικοποίησιν του στρατεύματος από το 1916 και εντεύθεν με αποτέλεσμα μετά τον Νοέμβριον του 1920 βενιζελικοί αξ/κοί αποχωρήσαντες από το στράτευμα συνεκεντρώθησαν εις την Κων/πολιν και με αρχηγό τον συνταγματάρχην Κονδύλην, συνέτασσον προκηρύξεις διά να υπονομεύσουν το ηθικόν και την ενότητα του στρατεύματος, πράγμα το οποίον και επέτυχον. Εάν πράγματι θέλομεν να αποφεύγωμεν την φρίκην της ιστορίας πρέπει διαρκώς να θυμίζουμε την ιστορίαν. Δεν την ρίπτομεν εις την λήθην, αλλά ανακαλούμεν διαρκώς εις την μνήμην μας το ιστορικόν παρελθόν είτε διά να επαναλάβωμεν το μεγαλείον του είτε διά να αποφεύγωμεν το όλεθρον του. Δυστυχώς εις την περίπτωσιν μας ο κ. Πτέραρχος δεν ανακάλεσε εις την μνήμην του το ιστορικόν παρελθόν με αποτέλεσμα κατά την περίοδον της Διοικήσεως του αντί να μεριμνήσει δια την ενότητα και την τόνωσιν του ηθικού των Ε.Δ. εφαρμόζοντας αξιοκρατικά κριτήρια, ενεργώντας ιδιοτελώς, υπήκουσε εις τα κελεύσματα της κομματοκρατίας.
Η. Επίσης εις το βιβλίον του «ΑΙΓΑΙΟ» έκδ.Λιβάνη και εις την σελ.95 υπερτονίζει την κομματικήν του ταυτότητα γράφοντας……….στην κορύφωση της κρίσης των Ιμίων κάποιοι ψιθύρισαν ……… Εμείς δεν θυσιάζουμε τα παιδιά μας για κάτι βράχους ……. Και να κλάψουνε οι μανούλες……. Λάθος σύντροφοι. Η λέξις σύντροφος είναι σήμα κατατεθέν της κομματικής ιδιότητος των οπαδών του ΠΑΣΟΚ, την οποίαν ο κ. Πτέραρχος δεν έχει λησμονήσει ακόμη και εκ τούτο φαίνεται ότι το βιβλίον του απευθύνεται μάλλον προς τους συντρόφους του και όχι προς όλους τους Έλληνας.
Θ. Περαίνων τας παρατηρήσεις μου θα ήθελα, προς άρσιν πάσης υπονοίας περί εμπαθείας μου προς το πρόσωπον του κ. Πτέραρχου, να αναφέρω τους κάτωθι λόγους του ιστορικού Διοδώρου Σικελιώτου. « Όχι ολίγον συμβάλλει προς διόρθωσιν των ανθρώπων η αναγραφή των διαπραχθέντων σφαλμάτων. Διό και η μομφή δεν ανήκει εις τους ιστορούντας ταύτα, αλλά εις εκείνους οιτινες διέπραξαν αυτά.
Υ.Γ. Εις όσους ανερριχήθησαν εις τα ύπατα αξιώματα της Πολιτείας άνευ αξίας, αλλά λόγω επιτηδειότητός των θα ήθελα να θέσω υπ’όψιν τους τους κάτωθι λόγους του ΓΚΑΙΤΕ.
Στο τέλος ό,τι είσαι μένεις
Μάταια αν με χιλιοπλούμιστες στολίστηκες περούκες
Όσο και αν ψήλωσες με ψεύτικες πατούσες
Ωστόσο πάντα ό,τι είσαι μένεις.
Δημήτριος Παπαγεωργίου
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
Προσωπικώς δεν με εξέπληξε η βαρυσήμαντη επιστολή-καταπέλτης του ΠΤΧΟΥ (Ι) ε.α. κυρίου Παναγιώτη Η. Μπαλέ, με αφορμή την έκδοση βιβλίου με τίτλο «Αποστολή Εξετελέσθη» του πρώην Α/ΓΕΑ, Α/ΓΕΕΘΑ και ΥφΕΘΑ κ. Νίκου Κουρή και το εγκώμιο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΤΟ ΠΑΡΟΝ” στο φύλλο της 19-09-2010. Η παραπάνω επιστολή ήταν προϊόν εν πολλοίς αναμενόμενο από έναν αεροπόρο που υπήρξε πρότυπο αξιωματικού και ηγέτου παραδεκτού από όλους τους συναδέλφους του, στα χείλη των οποίων προφερόταν από πολύ ενωρίς: “Ιδού ο αυριανός ηγέτης της Πολεμικής Αεροπορίας”.
Ασφαλώς και δεν έχω την πρόθεση να εκφράσω διθυράμβους και επαίνους εξάροντας την προσωπικότητα του ΠΤΧΟΥ Μπαλέ, πράγμα που είμαι βέβαιος ότι ούτε ο ίδιος το έχει ανάγκη και ούτε θα το ήθελε. Κάθε χαρισματική προσωπικότητα άλλωστε δεν έχει ανάγκη τη φλόγα ενός κηρίου για να φωτιστεί’ εκπέμπει η ίδια άπλετο φως γύρω της. Οφείλω, ωστόσο, από χρέους κινούμενος να επισημάνω μερικά εξόχως ενδιαφέροντα κατά την ταπεινή μου άποψη πράγματα. Τύχη αγαθή το’ φερε να γνωρίσω από την τρυφερή ηλικία των 18 Μαΐων τον άνδρα, η αφεντιά μου ως Ίκαρος 1ης κι εκείνος Αρχηγός 3ης και όλης της Σχολής Ικάρων, ο αποκαλούμενος και «Θεός» μας. Πράγματι ενέπνεε από τότε δέος και απεριόριστο σεβασμό, αξίες που, μαζί με τον ανθρωπισμό που τον διέκρινε, διατηρήθηκαν αμείωτες καθ’ όλη τη μετέπειτα σταδιοδρομία του. Απ’ αυτόν γαλουχηθήκαμε εμείς “οι νεότεροι” την αεροπορική ιδέα που ενσαρκώνει αρετές όπως ήθος, εντιμότητα, ακεραιότητα χαρακτήρα και αφοσίωση και αγάπη προς την πατρίδα. Κι αν για κάτι αισθανόμαστε υπερήφανοι είναι γιατί αυτές τις ιδέες ενστερνιστήκαμε και με αυτές πορευτήκαμε σε όλη την περιπετειώδη- πλην όμορφη- αεροπορική μας διαδρομή, την βιαίως δυστυχώς διακοπείσα.
Κατόπιν των παραπάνω, εάν θεωρηθεί ως ατύχημα μείζον η καρατόμηση 165 αξίων στελεχών, ο “αποκεφαλισμός” Μπαλέ υπήρξε έγκλημα καθοσιώσεως για το ένδοξο όπλο της Πολεμικής μας Αεροπορίας και για την πατρίδα μας γενικότερα, στερηθείσα των υπηρεσιών του πανάξιου τούτου ανδρός.
Τώρα όσον αφορά τον πρώην Α/ΓΕΑ, Α/ΓΕΕΘΑ και ΥφΕΘΑ αξιότιμο κ. Νίκο Κουρή και το σχόλιο σχετικώς με το περιεχόμενο του βιβλίου του με τίτλο «Αποστολή Εξετελέσθη», ουδείς εχέφρων νους μπορεί να αμφισβητήσει τις γνώσεις και ικανότητές του ως αξ/κού και αεροπόρου. Αυτές οι αρετές και περγαμηνές του όμως οριοθετούνται κρινόμενες ως θετικές και άξιες σεβασμού και αποδοχής μέχρι την αναρρίχησή του εις τον θώκο του Α/ΓΕΑ. Από εκεί και ύστερα αρχίζει η ραγδαία μετάπτωση και “αλλαγή” της προσωπικότητάς του και η εξ’ αυτής απίστευτη κατρακύλα της ειδεχθούς συμπεριφοράς του, για την οποία παρόλη τη ζημιά που προκάλεσε στο σώμα της Πολεμικής Αεροπορίας με τις λίαν επιεικώς τραγικά λανθασμένες ενέργειές του, κάθε καλόπιστος κριτής και ιδίως κάθε θύμα της κομματικής μνησικακίας του θλίβεται ασφαλώς βαθύτατα και ουδόλως χαίρεται.
Μερικοί όμως, και δυστυχώς για αυτούς, αντί να ψάχνουν εναγωνίως πέτρα για να κρυφτούν, εννοούν με θράσος χιλίων πιθήκων να εμφανίζονται στο προσκήνιο, εσαεί ασχημονούντες, προσβάλλοντες και προκαλούντες πέραν των άλλων και αυτή τη νοημοσύνη μας ακόμη. Διότι, ηλίου φαεινότερο τυγχάνει ότι ο κ. Κουρής, δώσας προηγουμένως Γή και Ύδωρ στους κομματικούς προστάτες του, ενεργήσας ως Α/ΓΕΑ (κατά παρερμηνεία) ως άλλος Ηρώδης ο Μέγας, όχι ασφαλώς δια της σφαγής χιλιάδων νηπίων να επιτύχει και τη σφαγή του Ιησού Χριστού αλλά, δια της σφαγής 6 ολόκληρων σειρών να φθάσει στην πολυπόθητη (με εντολή άνωθεν) επιλογή του εκλεκτού και κομματικώς ομοϊδεάτη του ως αντικαταστάτη του! Εύγε και άξιος ο μισθός του! Στο υπό σχολιασμό βιβλίο του φρόντισε επιμελώς την προβολή του Εγώ του, αποκρύπτοντας περιέργως πλην ευσχήμως να καταγράψει, ως όφειλε σε μία deprofuntis εξομολόγηση ή κατάθεση λεγόμενης ψυχής, και τυχόν ντροπές που τον βαρύνουν. Κατάφερε για πρώτη φορά (ας χρησιμοποιήσω κι εγώ τη γνωστή και τετριμμένη πασοκική έκφραση που ο ίδιος κατά κόρον χρησιμοποιεί στα γραφόμενά του) το ακατόρθωτο, όσο ουδείς άλλος Α/ΓΕΑ στην ιστορική πορεία του Όπλου, ήτοι, να μην αξιωθεί της τιμής για της σκηνής το χειροκρότημα! Αντί να καταστεί φωτεινό παράδειγμα ηγήτορος τοις επιγενομένοις, κατέστη αντιθέτως άξιος λοιδορίας και αναθέματος μιας ολόκληρης αεροπορικής οικογένειας, την οποία στην κυριολεξία ξεκλήρισε. Ενώ είναι γεγονός ότι διέθετε τα απαιτούμενα φόντα να τύχει της τιμής και του σεβασμού όλων ανεξαιρέτως των συναδέλφων του..
Αντί λοιπόν συγγνώμης και σιωπής, ξύνει πληγές και αναβιώνει μνήμες οδυνηρές, που τα μεν αναρίθμητα θύματά του συνειδητά και από μεγαθυμία θέλουν να ξεχάσουν, η δε αεροπορία μας θα αργήσει να συνέλθει από το τραγικό τσουνάμι, με το οποίο χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ καίρια την έπληξε.
Πολλοί από τους συναδέλφους, όπως και ο υπογράφων, διατηρούμε το ηθικό θάρρος να πιστεύουμε ότι ο ΠΤΧΟΣ Κουρής υπήρξε ένας καλός αεροπόρος και, ασφαλώς, γνώστης επιχειρησιακών θεμάτων. Μέχρι εκεί όμως. Γιατί από εκεί και ύστερα, και με αποκλειστικά δική του ευθύνη, προκάλεσε τη μήνι και το χλευασμό με τα καμώματά του. Αφ’ ης στιγμής απέρριψε το πέπλο κολακείας και συνειδητής και μεθοδευμένης υποκρισίας, προδώσας ως άλλος Ιούδας όλους όσους μέχρι τότε δουλικά προσκυνούσε και εμετικά έγλυφε, και αφότου περιεβλήθη με απίστευτο φανατισμό την πασοκική χλαμύδα, απώλεσε πλέον τον αυτοέλεγχο και, δια της ρομφαίας της εξουσίας, πρωτοστάτησε και επιδόθηκε σε έναν άνευ προηγουμένου άγριο και ανάλγητο αποκεφαλισμό αρίστων (πλην μη αρεστών στον ίδιο και κυρίως στο κόμμα του) στελεχών, καταρρακώνοντας έτσι και πέραν των άλλων το ηθικό μιας ολόκληρης αεροπορικής οικογένειας.
Όποιος βίωσε ημέρες θρήνου και κοπετού το έτος 1983 κατά την ευσχήμως αποκληθείσα “Σφαγή των αμνών αεροπόρων” μπορεί να νιώσει στο πετσί του το τι σήμαινε το όνομα Κουρής εκείνης της τραγικής εποχής. Μιας εποχής που “όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και πλάκωνε η σκλαβιά..”. Και για να αποφευχθεί τυχόν κάθε σκέψη ότι ο υπογράφων καταφέρεται κατά του συγγραφέως του βιβλίου, παρασυρόμενος πιθανόν από λόγους προσωπικής πικρίας, παραθέτω για του λόγου το αληθές, αλλά και για να φανεί η κραυγαλέα διαφορά νοοτροπίας και συμπεριφοράς ενός “σφαγιασθέντος” από τον “σφαγέα του”, το κάτωθι σημείο αναφοράς των προθέσεών μου, έτσι ώστε ο αναγνώστης να εξάγει τα δικά του δίκαια συμπεράσματα. Στη ζωή μου άλλωστε έμαθα να επαινώ ή να επιπλήττω συμπεριφορές και ουδέποτε να θίγω ανθρώπινες προσωπικότητες. Στο βιβλίο μου με τίτλο “Ακροβατώντας” σελ. 37, υπάρχει επαινετική μου επιστολή δημοσιευθείσα την 29-05-2006 στην εφημερίδα “ Το Παρόν” με αφορμή άρθρο του ΠΤΧΟΥ κ. Ν. Κουρή στην ίδια εφημερίδα με θέμα σχετικό με το status quo του Αιγαίου, λόγω επικαιρότητος του θανάτου του ήρωος Έλληνα Πιλότου Κ. Ηλιάκη στο Καρπάθιο Πέλαγος, το περιεχόμενο του οποίου με βρήκε απολύτως σύμφωνο.
Γράφω λοιπόν προς αποφυγή τυχόν συνειρμικών σκέψεων, διευκρινίζοντας τους λόγους συνηγορίας και επαίνου: “Σας δηλώνω λοιπόν για του λόγου το αληθές, ότι υπό την αρχηγία του κ. Κουρή είχα την «εύνοια της τύχης με το μέρος μου»! να συγκαταλέγομαι μεταξύ των θυμάτων εξαιτίας του σφαγιασμού των αμνών αεροπόρων, όπως χαρακτηρίστηκε από τον Τύπο εν έτει 1983, όπου με ένα μόνο Π.Δ (Προεδρικό Διάταγμα) 25 ανώτατοι αξ/κοί ΤΑΞΧΟΙ-ΥΠΤΧΟΙ οδεύσαμε οίκοι, εγγραφέντες όχι μόνο στην εφεδρεία αλλά και στα μητρώα αρρένων οικοκυρικών! Η μικροψυχία και η κακότητα όμως δεν ταιριάζουν στους αεροπόρους, σ’ αυτούς η λεβεντιά και η αξιοπρέπεια της σιωπής ταιριάζει καλύτερα. Έτσι διατηρούν το κατεξοχήν ξεχωριστό προνόμιο να διαθέτουν γενναιότητα ψυχής και περίσσευμα καρδιάς, ακόμα κι όταν κατάφωρα αδικούνται, ώστε να μη διστάζουν να αναγνωρίζουν και να εγκωμιάζουν άξιες και παραδεκτές προσωπικότητες όταν και όπου (σημ.: οι υπογραμμίσεις δικές μου) η συνείδησή τους χάριν της αλήθειας το επιβάλλει. Αυτά για να μη μείνουν τυχόν ανεπιθύμητες και άκριτες σκιές”.
Ο ΠΤΧΟΣ κ. Ν. Κουρής, από τη στιγμή που διέγραψε από το λεξιλόγιό του μία από τις βασικές αρχές ηγεσίας που είναι ο ανθρωπισμός, δεν αδίκησε μόνο άξιους και άριστους συναδέλφους, αλλά κυρίως “εχάλασε” –για να χρησιμοποιήσω Μακρυγιάννειον ορολογία- μία ολόκληρη Πολεμική Αεροπορία, καθιστάμενος υπόλογος έναντι της Ιστορίας. Δράττομαι της ευκαιρίας να πληροφορήσω τον κ. Κουρή, εάν ανάγκασε μερικούς από τους “σφαγιασθέντες” να πωλούν τάπερ στην Ομόνοια προκειμένου να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, η δική μου σειρά (η 32α Σχολής Ικάρων), μολονότι δεν έβγαλε αρχηγό ως γνωστόν ελέω Κουρή αποδεκατισθείσα, εντούτοις έχει να επιδείξει μια γκάμα επιτυχημένων επιχειρηματιών, Managers, Βουλευτών, Δημάρχων και Συγγραφέων, για τους οποίους όλοι μας νιώθουμε υπερήφανοι. Επιπροσθέτως, και χωρίς καμία δόση αυταρέσκειας ή κομπορρημοσύνης, ο υπογράφων μετά τον αποκεφαλισμό του σε ηλικία 45 ετών, κριθείς ακατάλληλος υπό του κ. Κουρή, ευτύχησε να διευθύνει πολυεθνική εταιρεία, από την οποία μετά 15ετή ευδόκιμο υπηρεσία συνταξιοδοτήθηκε. Ιδού λοιπόν ένα ελάχιστο δείγμα “αποτυχημένων” στελεχών και “άχρηστο υλικό και φορτίο”, από το οποίο φρόντισε λόγω κομματικής εμπάθειας να απαλλάξει την Πολεμική Αεροπορία ο εξοχότατος ΠΤΧΟΣ ως Α/ΓΕΑ.
Ευλόγως διερωτάται κανείς αν ο κ. Κουρής έχει σκεφτεί το κακό που έχει κάνει. Μάλλον όχι. Γιατί, αν όντως το είχε σκεφτεί, δεν θα προκαλούσε βαναύσως με την επανεμφάνισή του μέσω του επίμαχου βιβλίου του στο προσκήνιο, κομπορρημονών και επαιρόμενος για τα έργα και ημέρες του, ξύνοντας έτσι –επαναλαμβάνω- πληγές και ξυπνώντας μνήμες, τις οποίες οι “σφαγιασθέντες” μεγαθύμως είχαν οδηγήσει σε ύπνο και λήθη. Γιατί λέμε στο χωριό μου: “Θέλει ο φτωχός ν’ αγιάσει μα δεν τον αφήνουν οι διαβόλοι”. Αγνοούσε προφανώς ο κ. Κουρής ότι “σαν ξύνεται η γίδα στο πουρνάρι, την πληρώνει το τομάρι”. Τι το ήθελε λοιπόν ο χριστιανός το βιβλίο; Μήπως τον ανάγκασαν οι ερινύες; Μα τότε πού είναι η αναφορά στα θύματά του και η έστω και εκ των υστέρων συγγνώμη του;
Και τώρα, σταχυολογώντας μερικά δείγματα γραφής από το επίμαχο βιβλίο του ΠΤΧΟΥ κ. Ν. Κουρή:
Γράφει στη σελ. 69: “ Το Roll έγινε με θετικά G χωρίς να χυθεί σταγόνα από το ποτό του ΠΤΧΟΥ (Θεοδοσιάδη), που τόσο σκληρά μου είχε φερθεί στη Λάρισα πριν από λίγα χρόνια”.
Απάντηση: Μα αν ο πρώην Α/ΤΑ και μετέπειτα Α/ΓΕΑ κ. Θεοδοσιάδης είχε φερθεί σκληρά επειδή ο κ. Κουρής, ορεγόμενος προφανώς τη δόξα του πρώτου Acroteam- καρρέ των άσσων, παρ’ ολίγο να πάρει στο λαιμό του τους ατυχείς συναδέλφους του σχηματισμού αλλά και να σκοτώσει πλήθος κόσμου που παρακολουθούσε εκείνη τη στιγμή την περίφημη και επικίνδυνη (εντελώς ακατάλληλος ο τύπος των α/φών F-84F ) επίδειξη, τότε τι να πουν τα στελέχη εκείνα που υπέστησαν κατά συρροή όχι απλώς τη σκληρή αντιμετώπιση του κ. Κουρή, αλλά και την απάνθρωπη συμπεριφορά του; Ευτράπελο 1: Εν έτει 1977, υπηρετών ως επιτελής του Γ’ Γραφείου Επιθετικών Επιχειρήσεων του 28 ΑΤΑ, με Επιτελάρχη τον τότε ΥΠΤΧΟΝ (Ι) κ. Ν. Κουρή, ο συνάδελφος Βλάσης Γ. ζήτησε ολιγοήμερη άδεια προκειμένου να παραστεί στην κηδεία της μητέρας του στην Κέρκυρα. Ο Επιτελάρχης του ενέκρινε άδεια μιας μέρας και όχι ολόκληρης, ήτοι, να φύγει το πρωί και να επιστρέψει το βράδυ της ίδιας στη Λάρισα. Παρεμβαίνων ο τότε βοηθός Επιτελάρχου, ΤΑΞΧΟΣ αείμνηστος Β. Χρυσαφόπουλος και προ της εμμονής του Επιτελάρχου για έγκριση μονοήμερης άδειας, είπε την ιστορική ατάκα: “Εν τοιαύτη περιπτώσει, Κε Επιτελάρχα, ο Βλάσης δεν προλαβαίνει να θάψει τη μάνα του, παρά μόνο να τη φυτέψει!”…
Περιστατικό 2: Το 1976 είχε αποφασιστεί στην 117 Π.Μ (Ανδραβίδα) με Α/φος F-4E να πραγματοποιηθεί δοκιμή βόμβας Laser-2000L. Καθ’ ον χρόνο ευρισκόμουν ως αρμόδιος χειριστής του θέματος σε συνεχή τηλεφωνική επικοινωνία, ενημερούμενος επί της εξελίξεως της υπ’ όψιν δοκιμής και της εξαγωγής συμπερασμάτων προκειμένου να ενημερώσω την ηγεσία (Αρχηγός ΑΤΑ ΑΠΤΧΟΣ (Ι) Λάμπρος Πρωτόπαπας), με καλεί στο Γραφείο του ο κ. Επιτελάρχης και με το γνωστό αγέλαστο ύφος του με ερωτά εντόνως: “Τι γίνεται επιτέλους με την περιβόητη δοκιμή κύριε Κάτρη;”
Απάντησα: “Κύριε Επιτελάρχα, μόλις μίλησα τηλεφωνικώς με τον αρχηγό του ζεύγους των α/φών ΣΜΓΟ Ρεκαΐτη, ο οποίος με ενημέρωσε ότι αυτή τη στιγμή η θερμοκρασία αεροδρομίου είναι 43ο C. Κατόπιν τούτου, έδωσα εντολή να μην απογειωθούν πριν να πέσει τουλάχιστον στους 38ο C, διότι διαφορετικά θα ήταν μεγάλο το ρίσκο.” Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Χτύπησε τραπέζια, πέταξε μολύβια, απευθυνόμενος δε προς εμέ και ωρυόμενος είπε: “Κύριε Αντισμήναρχε, δεν ξέρεις τι σου γίνεται! Κάθεσαι και σε κοροϊδεύει ένας Σμηναγίσκος… Να απογειωθούν αμέσως!”.
Τότε κι εγώ, προ αυτής της συμπεριφοράς, απωλέσας έλεγχο και ψυχραιμία, του πέταξα τον φάκελο με όλα τα στοιχεία που κρατούσα λέγοντας: ” Τι είναι αυτά που μου λέτε, κύριε; Εάν θέλετε να σκοτώσετε συναδέλφους μου, να δώσετε εσείς εντολή Α/Γ, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη. Εγώ ποτέ!”.
Σημ.: Εκείνη την εποχή, παράλληλα με τα επιτελικά μου καθήκοντα, διατηρούσα και ετοιμότητα ετοιμοπόλεμου σε Α/Φ πολεμικού τύπου και αναλογιζόμουν τι σήμαινε Α/Γ με υψηλή θερμοκρασία και τη δεδομένη διαμόρφωση. Μετά το περιστατικό αυτό, ο κ. Επιτελάρχης με φιλοδώρησε με 15 ημέρες φυλακή, δι’ απρεπή συμπεριφορά. Υπέβαλλα πάραυτα στον Προσωπάρχη κ. Ν. Κιρκή αίτηση αποστρατείας, η οποία ατυχώς δεν έγινε αποδεκτή από την τότε ηγεσία (Α/ΓΕΑ: ΑΠΤΧΟΣ Δ. Παπαγεωργίου – ΥΠΕΘΑ: Ευ. Αβέρωφ), δίδοντας έτσι τη χαρά στον ίδιο τον κ. Κουρή αργότερα να με καρατομήσει…
Γράφει ο κ. Κουρής στη σελ. 73, όταν η υπηρεσία τον έστελνε για φοίτηση στο εξωτερικό: “ Αναγκάστηκα να παρουσιαστώ στον Α/ΓΕΑ και να ζητήσω ακύρωση της διαταγής φοίτησής μου στο αγγλικό ίδρυμα. Δεν δέχθηκε την παράκλησή μου και αναγκάστηκα να εκτελέσω τη διαταγή. Βρέθηκα λοιπόν στο Λονδίνο (Σημ. Υπογράφοντος: δηλ. στην… εξορία, διπλά αποζημιούμενος..) παραμονή Πρωτοχρονιάς να ψάχνω στην παγωνιά να βρω κατοικία, σέρνοντας τη γυναίκα μου και το μικρό μου γιο από το χέρι…”
Απάντηση: Διαφεύγει προφανώς του ΠΤΧΟΥ Κουρή, όντας όπως δηλώνει πρωτευουσιάνος, η λαϊκή ρήση: «Κάνεις λάβει, καρδιά μη σε πονέσει». Του κακοφάνηκε λοιπόν και διαμαρτύρεται.. Για να δούμε τι έπραξε εκείνος ως εξουσία σε ταλαίπωρο υφιστάμενό του: Ευρισκόμενος για παραλαβή Διοικήσεως 1ης Μ/ΚΕΠ – Χορτιάτης, ξέσπασε η κρίση Κυπριακού με την εισβολή των Τούρκων στη Μεγαλόνησο. Λαβών σήμα αστραπιαίο παρουσιάστηκα στη Λάρισα και μετά πτήσιν αυθημερόν επαναδιάθεσης με Τ-33 με χειριστή ασφαλείας τον Π. Κουλαδούρο, απογειώθηκα την ίδια ημέρα ως αρχηγός τετράδος Α/φών F-84F για το αεροδρόμιο Πρεβέζης. Μετά παραμονή εκεί 35 ημερών και υπό αθλίας συνθήκας διαβίωσης, επιστρέψαμε στη Λάρισα, όπου ωστόσο είχε εκδοθεί διαταγή μεταθέσεως από 1η Μ/ΚΕΠ και τοποθέτησής μου ως αρχι-ελεγκτής στο Α.Κ.Ε. Υποβάλλω έγγραφη αναφορά, με την παράκληση παραμονής μου στην περιοχή Θεσσαλονίκης έστω ως Χειριστής πίστας για εύλογο χρονικό διάστημα, ώστε να αποφευχθεί 2η μετακόμιση εντός 20-ημέρου, και επικαλούμενος προβλήματα αλλαγής σχολείου των 2 ανηλίκων παιδιών μου αλλά και εντροπής ανακοίνωσης στον Ιδιοκτήτη καινούργιας οικίας. Πλην όμως, η υπηρεσία ανένδοτη μου απαντά: “Ο επικαλούμενος υπ’ αυτού ισχυρισμός ότι εντρέπεται ωσαύτως να ανακοινώσει εις τον Ιδιοκτήτη του την αποχώρησή του εκ της μισθωθείσης οικίας κρίνεται αβάσιμος, δι’ ο και απαλλάσσεται ούτος οιασδήποτε νομικής ή ηθικής ευθύνης…” Έτσι το αίτημά μου απερρίφθη.
Και μερικά… χαριτολογήματα για να διανθίσουμε το κείμενο του σχολιασμού:
Σελ. 97: “Ήρθε λοιπόν η ώρα να πατάξουμε τον κακό δαίμονα της Ελλάδος, τον κομματισμό…”
Άπαγε της βλασφημίας! Ο μέγας –αποδεδειγμένα- κομματικός εγκάθετος και ακραιφνής υποστηρικτής της πλέριας διανόησης και θολοκουλτουριάρικης ιδεολογικής προοδευτικής αποχαύνωσης, να ισχυρίζεται ότι πάταξε τον κομματισμό… Θού Κύριε φυλακή τω στόματί μου!
Σελ. 78: Αναφέρεται ο εξοχότατος κ. Ν. Κουρής σε “ακροδεξιούς τύπους, οπαδούς του σκοταδισμού… Η Πολεμική Αεροπορία σημείωσε πρόοδο κάτω από τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ…” κλπ. κλπ.
Και δεν κουνήθηκαν τα κεραμίδια από τη θέση τους ακόμη!
Σελ. 113: “Δυστυχώς, παρότι το όλο σχέδιο προωθήθηκε έγκαιρα από το ΓΕΑ, δεν υλοποιήθηκε. Αιτία ήταν οι πολιτικές αντιδράσεις από μία συγκεκριμένη πολιτική παράταξη και η υπονόμευση μέσα στη στρατιωτική μας οικογένεια..”.
Μάλιστα! Περί ντροπής και αχαριστίας προφανώς δεν τα έχει καλά μαζί τους ο κ. ΠΤΧΟΣ. Εκτός του ότι έχει χάσει επεισόδια, φαίνεται πως ήταν χαμένος στη μετάφραση… και αναζήτηση του τρίτου δρόμου προς το Σοσιαλισμό… προς τα Σούσα ήθελα να πω! Αυτή η παράταξη κύριε, που κατά την άποψή σας υπονόμευσε τη στρατιωτική μας οικογένεια, είναι η ίδια που σας ανέχτηκε, σας ανέβασε στα ύπατα αξιώματα και σας έδωσε την άνεση να την υβρίζετε για πληρωθεί το ρηθέν: « Ουδείς εχθρότερος του ευεργετηθέντος» ή «το φίδι που επώαζε ανυποψίαστη στον κόρφο της».
Τα σημειώνω όλα αυτά, απλώς και μόνο για να καταδειχτεί πέραν των άλλων η σκληρότητα και ο παραλογισμός του ΠΤΧΟΥ κ. Ν. Κουρή, προς πάντα ανεξαιρέτως υφιστάμενό του. Βλέπετε, μικρή η αεροπορική Ιερουσαλήμ, γνωριζόμαστε μεταξύ μας λόγω της υφής του όπλου, και ξέρουμε από τι ύφασμα είναι ο καθένας μας.
Ας μην επιχειρεί τώρα στα απότρυγα, που βέβαια «μωραίνει κύριος ον βούλεται απωλέσαι», να μας πουλήσει φούμαρα, παριστάνοντας άλλοτε τον σωτήρα κι άλλοτε τη Μητέρα Τερέζα.
Εκτός κι αν ξύπνησαν μέσα του ξαφνικά τα θηρία οι τύψεις. Ατυχώς όμως γι αυτόν, «Αποστολή Εξετελέσθη» με α λα κάρτ παρουσίαση πεπραγμένων και απόκρυψη της αλήθειας, δεν εξασφαλίζει και άφεση αμαρτιών απαραίτητα. Η δε πολυδιαφημισθείσα αποστολή μετατρέπεται σε «Αποστολή Εξευτελίσθη», καθότι, και άξιους αητούς εξόντωσε και την Πολεμική Αεροπορία ελάττω παρέδωσε. «Τίτλοι Τέλους» λέμε για κάποιον που με τα ατελείωτα γραφόμενά του, πέραν των άλλων, προκαλεί και προσβάλλει την αισθητική μας, κι ευθύς σπεύδουμε να βρούμε το κάτι άλλο που θα μας φτιάξει το κέφι.
Κρίμα! Τίτλοι Τέλους και για τον ΠΤΧΟ Κουρή, όστις ζηλώσας δόξα αρχαίου μυθικού ήρωος, επεχείρησε μέσω του επίμαχου βιβλίου του ένα επικοινωνιακό overdose παραλήρημα για τον εαυτό του, που όμως ενίοτε οδηγεί σε νίλες γυρίζοντας μπούμερανγκ, οπότε αντί για μαλλί βγήκε κουρεμένος.. Ιδού λοιπόν τα αποτελέσματα όταν το θράσος επιδοτεί τα ξεδιάντροπα ψεύδη.
Είναι κοινός τόπος πλέον ότι ο ΠΤΧΟΣ Ν. Κουρής απέτυχε παταγωδώς ως ηγήτωρ. Εκ του αποτελέσματος εκρίθη ακατάλληλος και επιζήμιος για την Πολεμική Αεροπορία και για την Πατρίδα μας, ως κομματικός εγκάθετος, τίτλο που ο ίδιος με ασυνήθιστα τυφλό δογματισμό και απαράδεκτο φανατισμό επέλεξε.
Ο εντιμότατος κ. Κουρής, δυστυχώς με την επιλογή της κομπορρημοσύνης, έπαρσης και άκρατης φιλαυτίας, απώλεσε την ευκαιρία να ξαπλώσει απόλυτα ικανοποιημένος στο επίπεδο της μετριοφροσύνης, της αξιοπρέπειας και της συγγνώμης. Με όλο το σεβασμό που διδάχθηκα στο Ναό της αεροπορικής ιδέας και λίκνο παιδείας- τη Σχολή Ικάρων- εγώ ο ολίγιστος προκαλώ και προσκαλώ τον κάποτε υπάρξαντα Αρχηγό μου αξιότιμο ΠΤΧΟ κ. Ν. Κουρή, εάν έχει το ηθικό θάρρος να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη από όλους τους κατάφωρα αδικηθέντες υπαιτιότητί του συναδέλφους μου έστω και εκ των υστέρων, αλλιώς ας αποταθεί στο Θεό για συγχώρηση και δική του εξιλέωση. Εμείς τα αναρίθμητα θύματά του τον έχουμε προ πολλού συγχωρήσει, διότι απλώς πιστεύουμε στο αξίωμα της ζωής: «Το σφάλειν ανθρώπινον».
Υ.Γ. 1 Επιθυμώ και αύθις να εκφράσω τα θερμά και ειλικρινή συγχαρητήριά μου προς τον αξιότιμο ΠΤΧΟΝ (Ι) ε.α κ. Παν. Η. Μπαλέ για τον εμπεριστατωμένο και πλήρως τεκμηριωμένο σχολιασμό, με το περιεχόμενο του οποίου συμφωνώ απολύτως.
Υ.Γ. 2 Ο ΠΤΧΟΣ κ. Ν. Κουρής, πέραν των άλλων, κατάφερε και το επίσης “αξιοθαύμαστο” και πρωτοφανές επίτευγμα: Να προκαλέσει το Βατερλό της Πολεμικής Αεροπορίας, χωρίς ο ίδιος να είναι Μέγας Ναπολέων.–
ΥΠΟΠΤΕΡΑΡΧΟΣ (Ι) ε.α. ΗΛΙΑΣ ΚΑΤΡΗΣ
Κύριε Κάτρη ,είχα την τύχη να υπηρετήσω στην ΠΑ ως απλός σμηνίτης στήν 28η μοίρα υποστήριξης εν έτη 1977-1978 ,τα ονόματα που αναφέρετε μου είναι γνωστά ,καθώς επίσης και τα ονόματα ,του κ Χατζήρη ,του κ Εξαδάκτυλου και πολλών ακόμα υπέροχων αξιωματικών και ανθρώπων .Σε συζητήσεις μεταξύ μας εξήραμε το ήθος και την παλικαριά του αρχηγού κ. Παπαγεωργίου ,όσο για τον επιτελάρχη κ. Κουρή οι περιγραφές και εκτιμήσεις ήταν όπως οι δικές σας και των άλλων αξιωματικών.Που μετά την απόλυση μου,στα επόμενα χρόνια , περίμενα να δω σε υψηλές θέσεις της ΠΑ δυστυχώς όμως για τους λόγους που αναφέρατε εσείς και οι συνάδελφοί σας αξιωματικοί δεν έγινε εφικτό. Μαζί σας μίλησα πολλές φορές εκτελώντας της διαταγές σας με μεγάλη προθυμία ,γιατί είχατε ευγένεια ,δείγμα ανθρωπιάς και υψηλής αποστολής πρός την πατρίδα και την αεροπορική ιδέα ,μάλιστα μας κεράσατε και καφέ εμένα και τους συναδέλφους μου ,κάπου εκεί (βαθιά στη γη) ξέρετε εσείς.Και λέγαμε οτι θα ήταν τιμή μας να πεθάνουμε κάτω από τις διαταγές σας …Να είστε πάντα καλά .. Βελεμής Σταυρος
Την έκδοση του βιβλίου «ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ», του συγγραφέως, τέως Αρχηγού ΓΕΑ και ΓΕΕΘΑ, που ελέω ΠΑΣΟΚ – και που μόνο λόγω της κομματικής του ταυτότητας και της απόλυτης υποταγής του στα κελεύσματα του κόμματος – αναρριχήθηκε τον Ιανουάριο του 1982 τόσο στην Ηγεσία της ΠΑ, όσο και περαιτέρω, πληροφορήθηκα εντελώς πρόσφατα. Συγκεκριμένα, όταν προσκλήθηκα, μέσω του διαδικτύου, από τον τότε Διοικητή, κατά την περίοδο 1980-1982, της μεγαλύτερης Πολεμικής Πτέρυγας της ΠΑ, την 110 ΠΜ, και νυν Αντιπτέραρχο (Ι) ε.α. κ. Παναγ. Μπαλέ, να «καταθέσω» δημοσίως την μαρτυρία μου – ως ο τότε, κατά την ιδίαν περίπου περίοδο, Αρχηγός του ΑΤΑ, επικεφαλής δηλαδή των πολεμικών Μονάδων της ΠΑ – για την κατάσταση και το επιχειρησιακό επίπεδο του ΑΤΑ, του πολεμικού μας βραχίονα εν τω συνόλω του, καθώς και τον βαθμό κυριαρχίας της ΠΑ στην περιοχή και ειδικότερα στο Αιγαίο. Δηλαδή το επίπεδο της μαχητικής ικανότητος και της αποτρεπτικής ισχύος, που είχε κατακτήσει έως τότε η ΠΑ, και το οποίο παρέδωσε η τότε Ηγεσία της – ήτοι ο τότε Α/ΓΕΑ Πτέραρχος (Ι) ε.α. κ. Δημήτριος Παπαγεωργίου και ο υπογράφων – στις 4 Ιανουαρίου 1982, στην νέα Ηγεσία, επιλογής της νέας διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Σπεύδω εξαρχής να καταθέσω, μετά λόγου γνώσεως, ως Αρχηγός τότε του ΑΤΑ, στο οποίο υπάγονται όλες οι επιχειρησιακές Μονάδες της ΠΑ, ότι το επιχειρησιακό επίπεδο του συνόλου των πολεμικών μας Μονάδων (Μοιρών α/φών, Μοιρών RADARs, Μονάδων Πυραύλων, Πτερύγων Μάχης κλπ) ευρίσκετο στο ίδιο περίπου επίπεδο, πολεμικής οργανώσεως και ισχύος, με εκείνο που «ομολογεί» και επακριβώς περιγράφει στο σήμα του της 26/6/1982, προς τον Διοικητή της 110 ΠΜ – το οποίο σήμα παραθέτει σε άλλο σημείο των επισημάνσεών του, ο εν λόγω Διοικητής – ο «διορισμένος» κομματικός Αρχηγός ΓΕΑ, της νέας διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Επισημαίνω ακόμη το υψηλό φρόνημα του προσωπικού, το οποίο συνεχώς και με ενθουσιασμό κατέβαλε προσπάθειες για περαιτέρω βελτίωση της μαχητικής μας ικανότητος και την επαύξηση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας μας, έναντι παντός επιβουλευομένου την ασφάλειά της και ιδιαίτερα της εξ ανατολών, διαχρονικής, απειλής κατά του έθνους μας. Στην πράξη, το υψηλό επίπεδο της μαχητικής ικανότητος της Αεροπορίας μας, επιβεβαιώνεται αδιαμφισβήτητα και από το γεγονός ότι ουδέποτε οι τούρκοι είχαν αποτολμήσει, μέχρι τότε (τέλος 1981), έστω και μία εμπλοκή, στο Αιγαίο, απέναντι στους άριστα εκπαιδευμένους και γενναίους μαχητές μας. Το πώς εξελίχθηκε έκτοτε η κατάσταση και τί γίνεται σήμερον στο Αιγαίο, όλοι οι Έλληνες το γνωρίζουμε πλέον.
Το ΑΤΑ, ωσαύτως, και κατά την ιδίαν ως άνω περίοδο, είχε πλήρη επιχειρησιακό έλεγχο όλων των πτήσεων, σε όλο τον ελληνικό εναέριο χώρο. Και στο Αιγαίο, ειδικότερα, απόλυτο έλεγχο από τον Έβρο μέχρι το Καστελόριζο. Διέθετε ένα πλήρως αναβαθμισμένο και αποτελεσματικό Σύστημα Διοικήσεως και Ελέγχου, και ένα προηγμένο υπόγειο Στρατηγείο διεξαγωγής των επιχειρήσεων. Με ιδιαίτερη έμφαση προσθέτω ότι αμφότερα τα συστήματα υπήρξαν, σχεδόν εξ ολοκλήρου, δημιουργήματα του άριστου τεχνικού μας προσωπικού και μάλιστα με ελαχίστη δαπάνη. Σημειώνω ότι, όταν το 1982, ο τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου επεσκέφθη το ΑΤΑ και το υπόγειο Στρατηγείο του, δήλωσε: «Δεν γνώριζα ότι στην Ελλάδα υπάρχουν τέτοια Στρατηγεία».
Για το επίπεδο εκπαιδεύσεως των χειριστών μας παραθέτω συμπληρωματικά και τα εξής. Τα επανειλημμένα συγχαρητήρια αμερικανών Πτεράρχων και διοικητών πολεμικών Μονάδων της USAF, που απηύθυναν στην ΠΑ, μετά από κοινές ασκήσεις, με κρίσεις του τύπου «οι έλληνες πιλότοι είναι οι καλύτεροι, από όσους έχουμε αναμετρηθεί», ή «με τους έλληνες πιλότους είμαστε έτοιμοι να πάμε αύριο το πρωΐ στον πόλεμο». Ή το λεχθέν από αμερικανό διοικητή Μοίρας F-15, α/φών δηλ. υπέρτερων επιδόσεων των δικών μας, προς έκπληκτο αμερικανό Πτέραρχο ότι «σε πραγματικές αερομαχίες με τους έλληνες χειριστές των PHANTOMS και των MIRAGES, θα είχαμε πολλές απώλειες F-15». Όλα αυτά, βεβαίως, κυκλοφορούσαν στα Επιτελεία και τους κόλπους του ΝΑΤΟ και φυσικά λειτουργούσαν αποτρεπτικά για κάθε επίβουλο κατά της χώρας μας επιδρομέα, να εμπλακεί σε αερομαχίες με τους πιλότους μας, στο Αιγαίο. Αυτή λοιπόν την κατάσταση είχε επιβάλει η ΠΑ στο Αιγαίο, που ίσχυσε μέχρι τέλους του 1981 και που, δυστυχώς, η νέα Ηγεσία την απεμπόλησε.
Το τελικό συμπέρασμα, συνεπώς, είναι ένα: ότι η νέα διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ παρέλαβε, το 1981, μία κραταιά ΠΑ με απόλυτη κυριαρχία στο Αιγαίο, οι δε υποτακτικοί της κομματικοί Αρχηγοί – δεν είναι τυχαίο ότι τέσσαρες (4) πρώην Αρχηγοί της ΠΑ, ο συγγραφέας του βιβλίου και οι κ.κ. Αποστολάκης, Τζογάνης και Λυντζεράκος, αμέσως μετά την αποστρατεία των, περιελήφθησαν στις βουλευτικές λίστες του ΠΑΣΟΚ – που τοποθέτησε στην ηγεσία της, παρέδωσαν, το 1989, μία αποδυναμωμένη ΠΑ και ένα Αιγαίο διάτρητο από τις καθημερινές παραβιάσεις και εμπλοκές της τουρκικής αεροπορίας. Ένα Αιγαίο «τραυματισμένο» από την απεμπόληση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων για ΜΗ ΕΡΕΥΝΕΣ – έντεχνα καμουφλαρισμένο κάτω από το «ΜΗ ΠΟΛΕΜΟΣ» του αρχηγού του κινήματος και πρωθυπουργού – σε όλη του την έκταση, μετά την κρίση του Μαρτίου του 1987, και αργότερα, το 1996, υπό διαφορετική, πλην ωσαύτως κομματική Ηγεσία των ΕΔ, ένα διπλά «τραυματισμένο» Αιγαίο με την αποδοχή των «γκρίζων ζωνών», μετά την εθνική ντροπή των Ιμίων. Η σύγκριση, τελικά, μεταξύ του επιχειρησιακού επιπέδου «παραλαβής» και του αντίστοιχου «παράδοσης» δημιουργεί, σε όλους τους αεροπόρους, αλλά και στους γνωρίζοντες τα πράγματα συμπολίτες μας, θλίψη και οργή. Θλίψη, γιατί ανίκανοι και μισαλλόδοξοι κομματικοί αναρριχήθηκαν στην Ηγεσία της ΠΑ, και οργή για την κατάντια της Αεροπορίας μας και της χώρας, υπό την κομματική διοίκησή τους. Οι υπαίτιοι αυτής της κατάντιας, που βιώνουμε έκτοτε, θα έπρεπε να ντρέπονται και να σιωπούν, αντί να γράφουν βιβλία αυτοεπαινούμενοι. Ας είναι όμως βέβαιοι, ότι την αντικειμενική κρίση της ιστορίας, κανένας τους δεν θα αποφύγει, όσα αυτάρεσκα βιβλία κι αν γράψουν προς αυτοϊκανοποίηση.
Τα αναφερόμενα από τον συγγραφέα στο βιβλίο του, πέραν των δημοσιευθέντων αποσπασμάτων, τα αγνοώ. Αλλά από την σωρεία των αντιδράσεων διακεκριμένων Συναδέλφων, οι οποίοι με τίμιο λόγο, παρρησία, ακαταμάχητα επιχειρήματα και αναφορές σε πραγματικά γεγονότα, εκτιμώ ότι στο εν λόγω πόνημα προσβάλλονται αρχές και στρατιωτικές αξίες, ενώ ξεχειλίζουν τα ψεύδη και οι καυχησιολογίες για δήθεν έργα και επιτυχίες. Ένα άκρως προκλητικό δηλαδή περιεχόμενο, που βάναυσα προσβάλλει, όχι μόνο τα ιερά και τα όσια της Αεροπορίας μας, αλλά και την προσωπικότητα, την εντιμότητα και το ήθος διακεκριμένων στελεχών της, που μόχθησαν και προσέφεραν με όλη την δύναμή τους, ψυχική και σωματική, επί δεκαετίες, για να την ανεβάσουν εκεί που η Πατρίδα μας και οι δύσκολες περιστάσεις απαιτούσαν.
Θα ήταν παράλειψή μου, και η πιο πάνω κατάθεση/μαρτυρία μου «ελλιπής», εάν δεν αναφερόμουν και στα βασικά αίτια που προκάλεσαν την ραγδαία καθίζηση της μαχητικής ικανότητος της Αεροπορίας μας, μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, τον Οκτώβριο του 1981. Και εξηγούμαι. Το ΠΑΣΟΚ, κινούμενο προς την εξουσία, αναζήτησε κομματικούς κήνσορες για την άλωση του κράτους. Από τον χώρο των ΕΔ, και ειδικότερα από τον χώρο της ΠΑ, προσέτρεξαν αμέσως όλοι οι ανεπαρκείς, προβληματικοί στην κύρια αποστολή τους, ήτοι τις πτήσεις, ανίκανοι και καιροσκόποι για τους οποίους δεν υπήρχε μέλλον, σε ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο και αξιοκρατικό περιβάλλον, που είχαμε διαμορφώσει στην ΠΑ. Τα ανίκανα, επαγγελματικώς, αυτά στελέχη συνέπηξαν ομάδες «πρασινοφρουρών», που υπό την καθοδήγηση κεντρικής «κλίκας» αυτο-αναδυόμενης νέας ηγεσίας, συνέταξαν λίστες προγραφών – λίστες «ντροπής» θα τις ονόμαζα – αρχής γενομένης από την υπάρχουσα τότε Ηγεσία και μέχρι τον βαθμό του Σμηνάρχου, σε πρώτη φάση, οι οποίες και εφαρμόσθηκαν αμέσως με την αναρρίχησή τους στην εξουσία. Αυτή η νέα κομματική ηγεσία που ανέλαβε τον Ιανουάριο του 1982 τα ηνία της ΠΑ – αλλά και όλες οι μετέπειτα διάδοχες ηγεσίες – πραγματοποίησε και το απεχθές έργο της κομματικοποιήσεώς της, κύριο αίτιο της «καταστροφής» της ΠΑ και της με τόσους κόπους και θυσίες αποκτηθείσης μαχητικής της ικανότητος. Η νέα και ανεύθυνη αυτή ηγεσία προχώρησε αμέσως σε μαζικές αποστρατείες Πτεράρχων, Ταξιάρχων και Σμηνάρχων, προετοιμάζοντας το έδαφος, ώστε μετά 3ετίαν η ηγεσία της ΠΑ να περιέλθει σε άγνωστους επιχειρησιακά και αφηνιασμένους κομματικούς των τάξεων 1957 και 1958 της Σχολής Ικάρων. Πλέον των 160 ιπταμένων καρατομήθηκαν, εν τω μεταξύ, στο βωμό της άπληστης αρχομανίας των ανεύθυνων πρασινοφρουρών, οι πλείστοι των οποίων ήταν καταξιωμένες προσωπικότητες ανωτάτης επαγγελματικής ικανότητος, ήθους, πείρας και γνώσεων, που τις υπηρεσίες τους, στερήθηκε πρόωρα η ΠΑ, με συνέπεια την γρήγορη εξασθένηση και κατάρρευση της μαχητικής της ικανότητος.
Αυτά τα ελάχιστα, βασικά λόγω χώρου, έχω να καταθέσω για την τότε, μέχρι του τέλους του 1981, πολεμική μας Αεροπορία, η οποία είχε καταστεί μία ισχυρότατη Αεροπορική Δύναμη με σύγχρονα μέσα, Διοικητές πολεμικών Μονάδων μεγάλου επαγγελματικού κύρους και άριστα εκπαιδευμένο προσωπικό – ιπταμένους, τεχνικούς και εδάφους – που το διέκρινε αφοσίωση στο καθήκον και την αποστολή, μαχητικό φρόνημα και εθνική υπερηφάνεια. Όλους τους δημιουργούς της ισχυρότατης αυτής Αεροπορικής Δύναμης, που ήταν το καύχημα του ελληνικού λαού, της Κυβερνήσεως και των ΕΔ, και οι ανίκητοι φύλακες του Αιγαίου, η νέα κομματική ηγεσία, ανεύθυνα και ανενδοίαστα, αποστράτευσε και παρόπλισε εντός μιας 3ετίας. Οι τούρκοι μπήκαν, αντιστάσεως μη ούσης πλέον, στο Αιγαίο και προκαλούσαν. Χωρίς φόβο πετούσαν όπου ήθελαν και όποτε ήθελαν. Η ανεύθυνη κομματική Ηγεσία είχε κόψει τα φτερά των αετών της ΠΑ. Αντικατέστησε τους αξεπέραστους Διοικητές των πολεμικών μας Μονάδων, με ανίκανους επαγγελματικά πρασινοφρουρούς, που απομάκρυναν τους μαχητές μας από τους ουρανούς του Αιγαίου, αφήνοντας αφύλακτες τις Θερμοπύλες του λίκνου της Φυλής μας. Οι ανίκανοι ένστολοι πρασινοφρουροί αναρριχήθηκαν στην ιεραρχία των ΕΔ και της ΠΑ και οδήγησαν τελικά την χώρα μας στην χωρίς μάχη ταπεινωτική ήττα των Ιμίων και των «γκρίζων ζωνών». Αυτοί οι ένστολοι κομματικοί εγκάθετοι δεν προσέφεραν τίποτα στην χώρα και τον λαό μας, παρά μόνο εντροπή, καταισχύνη και ταπεινώσεις.
Παναγιώτης Η. Διακουμάκος
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α. – Επίτιμος Αρχηγός ΑΤΑ
ΥΓ: Τον Πτέραχο Μπαλέ έτυχε να τον συναντήσω, νέο Υποσμηναγό τότε, στην 111 ΠΜ και με εντυπωσίασε η ολοκληρωμένη προσωπικότητά του, η επαγγελματική του κατάρτιση και η καθαρή επιχειρησιακή του σκέψη, η ευθύτητα και το ακέραιο του χαρακτήρα του, το ήθος του, η απόλυτη αφοσίωσή του στην ΑΠΟΣΤΟΛΗ της Αεροπορίας μας και η άμεση ανάληψη επιχειρησιακών πρωτοβουλιών. Τον συνήντησα, αργότερα: το 1975-1976, ως Αξιωματικό Επιχειρήσεων και Διοικητή της 338 Μοίρας, με τα νεο-παραληφθέντα τότε α/φη F-4E PHANTOM και, το 1980, ως Διοικητή της 110 Πτέρυγας Μάχης. Και οι δύο αυτές Μονάδες είχαν αναδειχθεί ταχύτατα, υπό την Διοίκησή του, σε πρότυπα Μονάδων υψηλής επιχειρησιακής αποδόσεως. Στα ενδιάμεσα χρονικά διαστήματα του είχαν ανατεθεί, με αποφάσεις του Ανωτάτου Αεροπορικού Συμβουλίου, εκτός των άλλων, και ο χειρισμός, σε επιτελικό επίπεδο και ως μέλος των κατά περίπτωση ομάδων και επιτροπών διαπραγματεύσεων, των εξής ειδικών θεμάτων, ήτοι: της επανεντάξεώς μας στο ΝΑΤΟ, κατά την επείγουσα τότε διαπραγμάτευση, γνωστής και ως «Συμφωνίας Ρότζερς», της επαναδιαπραγματεύσεως της Συμφωνίας λειτουργίας των Αμερικανικών Βάσεων στην Ελλάδα, γνωστής και ως «DECA», και της παρακολουθήσεως και προωθήσεως των ελληνο/τουρκικών συνομιλιών για τον εναέριο χώρο του Αιγαίου. Σημαντικότατα δηλαδή θέματα των οποίων ο χειρισμός, από πλευράς του, υπήρξε άψογος και επιτυχής. Μετέπειτα τον συναντώ, επίσης, ως Αεροπορικό Ακόλουθο στην Ουάσιγκτων, όπου προώθησε με επιτυχία τα θέματα της Αεροπορίας μας, ενώ χάρις στην τιμιότητά του και τις εξαιρετικές οργανωτικές του πρωτοβουλίες, επέτυχε σημαντικές οικονομίες για την ΠΑ και το ελληνικό Δημόσιο.
Παρά ταύτα, ακόμη και ο αξιωματικός αυτός, Αρχηγός της τάξεως του 1958, υπήρξε πρόωρο θύμα της μισαλλοδοξίας των εγκάθετων πρασινοφρουρών. Ο Πτέραρχος Μπαλές, με την έντιμη και συνεπή, προς τις αρχές του, σημερινή αντίδρασή του, στην ιταμή πρόκληση του βιβλίου «ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ», έδωσε στους «χαμαιλεοντίζοντες», σήμερα, «Ηρόστρατους» της ΠΑ, της περιόδου 1982-1989, ένα υποδειγματικό μάθημα αξιοπρέπειας, ήθους και δεοντολογίας. Είναι μία ακόμη προσφορά στους επιγιγνομένους της Αεροπορίας μας. Είναι άξιος πάσης τιμής, για την πρωτοβουλία του αυτή, και τον παροτρύνω όπως, τις ιστορικές αυτές αλήθειες, μαζί με πραγματικά γεγονότα που ο ίδιος από θέσεις ευθύνης έχει βιώσει, και που αναδείχθηκαν, εν προκειμένω, από την δημόσια αυτή συζήτηση, τις συμπεριλάβει σε βιβλίο του, μαζί και με άλλες εμπειρίες που απέκτησε στην πράγματι διακεκριμένη πορεία του στην ΠΑ, ώστε και οι μελλοντικές γενιές και Ηγεσίες των αεροπόρων μας να διδαχθούν αφ’ ενός το δέον πάντοτε γενέσθαι, για το «Αίεν Υψικρατείν» της Αεροπορίας μας, και να απολακτίζουν, αφ’ ετέρου, τα εκ προθέσεως, ή/και εξ ιδιοτελών κινήτρων, τραγικά λάθη που διέπραξαν προκάτοχες Ηγεσίες της.
Στην χρονική περίοδο που αναφέρεται ο Πτέραρχος κ. Μπαλές ως Διοικητής της 110ΠΜ είχα την τύχη να υπηρετώ στην 337ΜΠΚ και κρίνω σκόπιμο και απαραίτητο να επισημάνω τα ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια για το σύνολο της 110ΠΜ που είχε εκφράσει ο κ. Κουρής απευθυνόμενος προς όλο το προσωπικό της Μονάδος.
Το επίπεδο της Π.Α. τότε ήταν στο υψηλότερο σημείο. Αυτό είχε παραλάβει ο κ. Κουρής.
Δυστυχώς όμως δεν συνέβαλε στην διατήρηση ή στην περαιτέρω βελτίωση αυτού του επιπέδου αλλά αντιθέτως κατέβαλε συνεχής προσπάθειες για να το μειώσει και να χωρίσει το προσωπικό σε κοματικούς ημέτερους και αντίθετους.
Αυτό ήταν μάλλον στα πλαίσια της κοματικής του αποστολής που εξετέλεσε.
Αριστέλης Κρικώνης
Αντιπτέραρχος (Ι)
Το θράσος ως προς την απόλυτη παραχάραξη της αλήθειας, από ανθρώπους που πήρανε μέρος σε ιστορικής σημασίας γεγονότα, αιτιολογεί με τον καλύτερο τρόπο τη σημερινή τραγική θέση στην οποία βρίσκεται η πατρίδα μας.
Ο κ. Πτέραρχος πρέπει να θυμάτε ότι η λέξη αλήθεια είναι αντίθετη της λέξης λήθη (όχι πρωτίστως της λέξης ψέμα) και προσωπικά δεν έχω ξεχάσει ποτέ τι χρωστώ σ’ όλους αυτούς τους αξιωματικούς που συνέταξαν τα παραπάνω σχόλια (και όχι μόνο σ’ αυτούς) και τους ευχαριστώ πολύ. Τον δε κ. Κουρή θάθελα να ευχαριστήσω για δύο λ/ογους:
Πρώτο, γιατί μου έδωσε την ευκαιρία διαβάζοντας τα σχόλια των συναδέλφων να τους ξαναφέρω στη μνήμη μου και μαζί μ’ αυτούς πολλές και περήφανες στιγμές της υπέροχης αεροπορικής μου ζωής, και
Δεύτερο, γιατί με το παράδειγμά του μου κατέδειξε σαφώς τι ΔΕΝ πρέπει να κάνω ως αξιωματικός της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Τπ δυσάρεστο είναι ότι έχει βρεί απκετούς μιμιτές.
Γρηγόριος Πρεζεράκος
Αντιπτέραρχος εα
Επίτιμος Δκτής Σχολής Ικάρων
Γρηγόρη γειά σου,
Η σύντομη και μεστή ουσίας παρέμβασή σου, έφερε την σκέψη μου τρεις 10ετίες πίσω (1980-82), στην Λάρισα, όταν υπηρετούσα ως Διοικητής της 110 ΠΜ και εσύ, νεαρός πιλότος, άρτι αποφοιτήσας της Σχολής, με όνειρα και ιδανικά, είχες ενταχθεί στην 348 Μ/RF-4E. Τότε που όλοι μας, με πίστη και αφοσίωση στο καθήκον, όπως και οι άλλες Μονάδες της Αεροπορίας μας, φυλάγαμε πραγματικά απροσπέλαστες τις «Θερμοπύλες» του Αιγαίου. Από εκείνη την περίοδο, θυμάμαι ιδιαίτερα, με θαυμασμό και υπερηφάνεια, όλους τους γενναίους αεροπόρους μας που επιτελούσαν έργο εθνικό, υψηλών προδιαγραφών, ημέρα και νύκτα, με καταιγίδες ή χιονοθύελλες. Θυμάμαι επίσης τον επαγγελματισμό και την παραγωγικότητα των τεχνικών μας, που έδιναν καθημερινά υψηλότατους δείκτες και αριθμούς διαθεσιμότητας α/φών και ώρες πτήσεων, που κάλυπταν της απαιτήσεις (18 ώρες/μήνα) διατήρησης της μέγιστης μαχητικής ικανότητος των χειριστών μας. Ακόμη θυμάμαι το παραγωγικότατο προσωπικό του τομέα Διοικ. Μερίμνης και Υποστηρίξεως. Θυμάμαι δηλ. εκείνη την εποχή που όλο το ανθρώπινο δυναμικό της Πτέρυγος, δεμένοι σαν μία γροθιά, προστατεύαμε, με επιτυχία, στο πλαίσιο της αποστολής της ΠΑ, τα κυριαρχικά δικαιώματα της Πατρίδος μας στην περιοχή. Ήταν τότε που η ΠΑ κυριαρχούσε απόλυτα στο Αιγαίο, τότε που οι τούρκοι αντιμετώπιζαν με δέος τους Έλληνες πιλότους και ουδέποτε είχαν αποτολμήσει εμπλοκή μαζί τους σε αερομαχίες.
Αυτήν την Αεροπορία υπηρετούσαμε τότε και αυτήν παρέλαβε ο κ. Κουρής τον Ιανουάριο του 1982, που επελέγη για την θέση του Αρχηγού ΓΕΑ, από την νέα διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Για τους νεώτερους και όσους, ενδεχομένως, από τους παλαιότερους έχουν ξεχάσει το γεγονός, παραθέτω σήμα του Α/ΓΕΑ κ. Κουρή που απέστειλε στην 110 ΠΜ με το πέρας της επιθεώρησης της Μονάδος που πραγματοποίησε στις 26/6/1982. Την πρόσκληση για επιθεώρηση – που αποδέχτηκε και τον ευχαρίστησα τότε – είχα απευθύνει προσωπικώς στον κ. Κουρή, και η πρότασή μου αποσκοπούσε στο να διαπιστώσει «ιδίοις όμμασι», o νεο-παραλαβών τότε Αρχηγός ΓΕΑ, το επιχειρησιακό επίπεδο της Μονάδος, της μεγαλύτερης τότε – και, κατά τούτο, πολύ αντιπροσωπευτικής του πραγματικού επιχειρησιακού επιπέδου της ΠΑ, όταν ανέλαβε την αρχηγία της – πολεμικής Πτέρυγος, με 5 πολεμικές Μοίρες α/φών από τις 16 συνολικά της ΠΑ. Και ιδού οι διαπιστώσεις του που συνόψισε και απέστειλε αυθημερόν με σήμα, επιστρέφοντας στην Αθήνα μετά την επιθεώρηση:
ΑΠΟ: ΑΡΧΗΓΟ ΓΕΑ
ΓΡΑΦΕΙΟ Α/ΓΕΑ / ΑΠ 43/ 26-6-1982
1. ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ 110 ΠΜ ΣΤΙΣ 26/6/82 ΑΠΟΚΟΜΙΣΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΕΩΣ ΑΡΙΣΤΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ.
2. Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΤΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΥΞΗΘΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΚΑΤΑΠΟΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ, ΑΠΛΩΣ ΜΕ ΚΑΛΛΙΤΕΡΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙ ΣΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΟΥΝ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΤΕΡΥΓΕΣ ΜΑΧΗΣ.
3. ΣΗΜΕΙΩΣΑ ΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΕΣΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΕΩΣ ΤΩΝ Α/ΦΩΝ, ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ.
4. ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΔΙΑΒΙΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΜΑΣ.
5. ΤΟ ΕΡΓΟ ΑΥΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΣΘΗΚΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΙΚΑΝΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΣΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ, ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΥΨΗΛΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ.
6. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΔΙΑΒΙΒΑΣΕΤΕ ΣΤΟΥΣ ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΟΣ, ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ, ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΝ.
ΑΝΤΙΠΤΕΡΑΡΧΟΣ Ν. ΚΟΥΡΗΣ
ΑΡΧΗΓΟΣ ΓΕΑ
Αυτή την Αεροπορία, «κακή τη μοίρα» βέβαια, παρέλαβε το 1982 ο Πτέραρχος κ. Κουρής για να την οδηγήσει χωρίς αιδώ στην καταισχύνη των κομματικών αποστρατειών, που σε άλλο σημείο περιγράφουμε, κυριολεκτικά «εν μια νυκτί, Αγίου Βαρθολομαίου», στην επιχειρησιακή καταισχύνη της δαπανηρότατης «αγοράς του αιώνα» με την επιλογή δύο τύπων α/φών, περιορισμένου αριθμού, και χωρίς συστήματα αυτοπροστασίας, σε επιλογές εσωτερικής Ιεραρχίας «ντροπής» με χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνο της περιόδου της κρίσεως του Μαρτίου του 1987, που σε άλλο σημείο έχουμε περιγράψει αναλυτικά, και τόσες άλλες καταισχύνες «ων ουκ έστι αριθμός». Τα αναφέρουμε δε αυτά σήμερα, μετά 20 και πλέον χρόνια από την αποστρατεία του κ. Κουρή, γιατί μας προκάλεσε με την έκδοση του απαράδεκτου βιβλίου του, όπου ο ίδιος επιχειρεί ξεδιάντροπα, ωραιοποίηση των «πεπραγμένων» του, με αναιδή και βάναυση κακοποίηση της αλήθειας.
Πτέραρχε Πρεζεράκο,
συγχαρητήρια για την παρέμβασή σου στην ιστοσελίδα. Όλοι εμείς, παλαιότεροι και νεώτεροι, που με πίστη και αφοσίωση στο καθήκον, υπηρετήσαμε πιστά Πατρίδα και Αεροπορία, και που ασφαλώς αποτελούμε την συντριπτική πλειοψηφία, οφείλουμε, έχουμε χρέος θα έλεγα, έναντι της Αεροπορίας και των επιγενομένων Συναδέλφων μας, να στηλιτεύουμε παρόμοια φαινόμενα και μοντέλα Στρατιωτικού Ηγέτη. Και πάλι μπράβο σου, Πτέραρχε Πρεζεράκο.
Παναγιώτης Μπαλές
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
ΥΓ: Για το επιχειρησιακό επίπεδο της πολεμικής μας Αεροπορίας, συνολικά, αλλά και για τον βαθμό κυριαρχίας που διατηρούσε η ΠΑ στο Αιγαίο, μέχρι τον Ιανουάριο του 1982, όταν ανέλαβε την αρχηγία της ο κ. Κουρής, αρμοδιότεροι εμού να μιλήσουν είναι, νομίζω, η μέχρι τότε Ηγεσία της. Δηλαδή, ο Πτέραρχος (Ι) ε.α. και Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΑ κ. Δημ. Παπαγεωργίου και ο Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α. και Επίτιμος Αρχηγός ΑΤΑ κ. Παναγ. Διακουμάκος. Μία καταξιωμένη Ηγεσία που με ορθή κρίση, σωστή χρησιμοποίηση των μέσων και του έμψυχου δυναμικού, συνετή και συνεπή διοίκηση, και υπεύθυνη στάση Στρατιωτικών Ηγετών έναντι της Πολιτείας – αυτοί, επικεφαλής της ΠΑ, δεν εγκατέλειψαν τις θέσεις τους με την νέα διακυβέρνηση που προέκυψε τον Οκτώβριο του 1981, όπως έπραξαν τον Ιούνιο του 1989 τόσον ο κομματικός Α/ΓΕΕΘΑ κ. Κουρής, επαιρόμενος μάλιστα στο βιβλίο του, αντί να καταισχύνεται, για την πράξη του αυτή, όσο και ο τότε κομματικός Αρχηγός ΓΕΑ – μία υπεύθυνη δηλ. Ηγεσία που, κατά την διάρκεια της θητείας της, ανύψωσε το φρόνημα του προσωπικού και επέτυχε να ανεβάσει το αξιόμαχο της Αεροπορίας μας στο υψηλότερο σημείο που βρέθηκε ποτέ.
Θα παρακαλούσα, λοιπόν, μετά τα παραπάνω, την προαναφερθείσα Ηγεσία της ΠΑ, αλλά και όλους τους κατέχοντες νευραλγικές θέσεις στην ιεραρχία, την ίδια περίοδο, να καταθέσουν την δική τους υπεύθυνη μαρτυρία, σχετικά με το αξιόμαχο της Αεροπορίας μας και το επίπεδο κυριαρχίας της στο Αιγαίο, όπως την παρέδωσαν τότε στον κ. Κουρή, ώστε ακριβέστερα και αντικειμενικότερα να κρίνουμε, εάν πράγματι η δική του προσφορά, του κ. Κουρή, ήταν «ωφέλιμη», έστω και κατ’ ελάχιστο για τις ΕΔ και την χώρα – ας αφήσουμε κατά μέρος το «Έθνος» – ή το ακριβώς αντίθετο, όπως την καταθέτουν, πιο πάνω, οι εξαίρετοι σύγχρονοι Συνάδελφοί του που πραγματικά εργάσθηκαν και μόχθησαν για μια υπέρτερη ΠΑ στην εποχή τους, όπως το απαιτούσαν οι ανάγκες της Πατρίδος μας.
Παναγιώτης Μπαλές
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
Τον κ. Κουρή, δεν επιθυμώ να τον κρίνω ως «ηγήτορα», δεδομένου πως επιθυμώ να διατηρηθώ ( όσο είναι δυνατόν), κόσμιος.
Η «εικόνα» που έχω σχηματίσει είναι, πως θα μπορούσε να είναι ένας «μη καταδικαστέος ηγήτωρ», εάν δεν ήτο ΑΠΟΛΥΤΩΣ Κομματικοποιημένος.
Παρεμβαίνω, μόνον καί μόνον διότι, ανάμεσα στά ΕΘΝΙΚΑ θέματα στα οποία ενεπλάκη η «ηγεσία» της ΠΑ (Αιγαίο, Λημνιά κ.λπ) τα όποία μας βασανίζουν και θα μας βασανίζουν για χρόνια, δεν είδα να αναφέρεται το παραμικρό περί «ψευδομακεδονικού».για το οποίο ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ, ΩΣ ΜΗ ΛΑΒΌΝΤΕΣ ΕΓΚΑΊΡΩΣ ΜΈΤΡΑ, ΑΝ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΘΗΣΑΝ ΕΝΩΡΊΣ, για τις προθέσεις των «διεθνών κύκλων»…!
Καταθέτω λοιπόν, διότι ο Ιστορικός του μέλλοντος πρέπει να το γνωρίζει, πως είχα προειδοποιήσει την Ηγεσία της Π. Αεροπορίας, με αναφορά μου, ἀπό τήν 5η-11-1984 (με θέμα « Ανθελληνική Προπαγάνδα» ) πώς σε εκπομπή της ΕΡΤ με θέμα «Οι μειονότητες και τα αυτονομιστικά κινήματα στην Ευρώπη», είχαν λεχθεί (από ξένον σχολιαστή) τά κατωυέρω εξοργιστικά, που για πρώτη φορά ακούγονταν τότε κατά τρόπο «επίσημο» από Ελληνικά ΜΜΕ.
«…και στην Ελλάδα, υπάρχει μία περιοχή που λέγεται Μακεδονία, της οποίας οι κάτοικοι καταπιέζονται και ζητούν να αυτονομηθούν… κ.λπ..».)
Με την αναφορά μου ζητούσα να ενημερωθούν ΟΛΟΙ οι αρμόδιοι φορείς της Πολιτείας και προς υποβοήθηση του έργου τους. δεχόμουν η αναφορά μου να θεωρηθεί «μηνυτήριος», ώστε να ξεκινήσει μιά ΣΟΒΑΡΗ διαδικασία.
Λόγω μη λήψεως απαντήσεως, επανήλθα και με νέα αναφορά μου.
Μετά από ένα μήνα περίπου, εκλήθην στο Γραφείο του Δντού Α Κλάδου, ο οποίος ενώπιον και άλλων, προσεπάθησε να μέ πείσει να αποσύρω την αναφορά μου, λέγοντάς μου «..ἐλα καημένε..Ε!!.. και τί είπε; .Δέν είναι και κάτι πολύ σοβαρό..!»
Όταν, παρά τόν αιφνιδιασμό μου (ομολογώ πως ΔΕΝ πρίμενα κάτι τετοιο), αρνήθηκα με τρόπο ίσως πιό «ζωηρό» από τον επιτρεπόμενο, γύρισε και μου είπε μέ οργισμένο ύφος… « ..δηλαδή, θέλεις νά κτυπήσεις την Κυβέρνησή μας…!…» δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ.
Επειδή, πραγματικά ἐξανέστην κυριολεκτικώς (δύο αδελφοί του Πατρός μου σκοτώθηκαν στους Μακεδονικούς Πολέμους και έχω έναν ακόμα λόγο να είμαι ευαίσθητος γιά την Μακεδονία μας) καί επειδή, τότε, δεν μπορούσα να κατανοήσω κατά ποίον τρόπον «κτυπούσα την Κυβέρνηση» (σήμερα το αντιλαμβάνομαι ΠΛΗΡΩΣ), εμίλησα κατά τρόπο ΑΚΡΩΣ αντιστρατιωτικό, με αποτέλεσμα, να μείνω στάσιμος κατ’ αρχήν και να αποστρατρευθώ αμέσως μετά.
( Άρχισε μείωση των βαθμολογιών μου καί μάλιστα, είμαι, ίσως, ο ΜΟΝΟΣ Αξιωματικός στήν…Ευρώπη που βαθμολογήθηκε τότε με 8, ακόμα και στο προσόν «Κακουχίαι…εν..Πολέμω»…!,όπου πάντοτε, ελλείψει πολέμων μετά τό 1949-50 δέν έγινε Πόλεμος,μπαίνει Δ.Α. Πάντως σας διαβεβαιώνω, πώς ..ΟΥΔΕΠΟΤΕ πολέμησα ὠστε να…κριθώ…!)
Είναι γεγονός, πως με τον τρόπο που εφέρθην, εάν ήμουν ο δεχθείς την αντισταρτιωτική μου συμπεριφορά,..ἰσως θα «με απεστράτευα»
Εκείνο γιά το οποίο παρεμβαίνω εδώ, είναι το ό,τι παρά την ληφθεῖσα την 17-12-1984 (Α.Π. 100/000/115755) απάντηση του Α Κλ./ ΓΕΑ, με την διαβεβαίωση πως «…ενημερώθησαν οι αρμόδιες αρχές για την αναφορά σας», ΟΥΔΕΝ ΜΕΤΡΟ ΕΛΗΦΘΗ, τό θέμα εκαλύφθη, και αντί η τότε «ηγεσία» να ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ εν ανάγκη, άφησε τα πράγματα να ἐξελιχθούν όπως εξελίχθησαν, με αποτέλεσμα τα σημερινά ΤΡΑΓΙΚΑ και πολύ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ αποτελέσματα, ενώ «κάποιοι» εμφανίζονται σήμερα ως…«Μακεδονομάχοι»…, την στιγμή κατά την οποία εξετέλεσαν μιά αποστολή για την οποία «θού Κύριε φυλακήν τω στόματί μου.»,,,!
Εντάξτε λιοιπόν, στο βιογραφικό του κ. Κουρή και ΟΛΩΝ των τότε «Αρμοδίων και Αριστογειτόνων» καί το «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ»… Να μη τους…αδικούμε…!
Δημήτριος Ν. Κοκκινάκης
Ταξίαρχος (ΤΑ) ε.α.
Σπηλιώτης Αθανάσιος, Υποπτέραρχος (Ι) ε.α. είπε:
Ο Πτέραρχος Μπαλές, με τα συντριπτικά και αυταπόδεικτα στοιχεία που παραθέτει, απομυθοποιεί πλήρως την αυτο-αποκαλούμενη «προσφορά στο Έθνος» του Πτεράρχου κ. Ν. Κουρή. Τεκμηριώνει δε, σε απόλυτο βαθμό, πολλά από τα «εγκλήματα» που διεπράχθησαν, επί της αρχηγίας του, σε βάρος της ΠΑ και του προσωπικού της. Ενώ παράλληλα καθίσταται πλέον φανερό ότι ο κ. Κουρής, ως Ηγέτης της ΠΑ, υπήρξε κατώτερος των περιστάσεων, και μοντέλο στρατιωτικού Ηγέτη προς αποφυγήν, για τους επιγενόμενους Αεροπόρους μας.
Επί της ουσίας του θέματος, δηλ. της «προσφοράς προς το Έθνος», του κ. Κουρή, θα ήθελα να συνεισφέρω κι εγώ, επικουρικά, μερικές από τις δικές μου προσωπικές θύμισες και εμπειρίες:
1. Στον κ. Κουρή, θα έπρεπε να είχε αφαιρεθεί προ πολλού, σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις αδικαιολογήτων ατυχημάτων της Μοίρας του (και εξ αιτίας του), όχι μόνο η Διοίκηση της πολεμικής Μοίρας, αλλά και το διακριτικό και η ειδικότητα του Ιπταμένου Αξιωματικού. Έπρεπε να του είχαν επιβληθεί δηλ. «ποινές» που προβλέπονται και επιβάλλονται σε ανίκανους αεροπόρους και αποτυχημένους Διοικητές-επιβλέποντες. Για να μην αναφέρουμε, ακόμη, κι’ εκείνη την απερίγραπτη πτήση, και παρ’ ολίγον τραγωδία, υπό την αρχηγία του, στο α/δ Λαρίσης, του κατ’ ευφημισμόν ονομασθέντος ACRO-TEAM! ΑΚΡΟΠ… (μπιπ) το ονόμασε ο τότε παρακολουθών την ‘‘δοκιμαστική επίδειξη Κουρή’’ Αρχηγός του 28ου ΑΤΑ και οι Επιτελείς του.
Στα δύο αυτά πανομοιότυπα σχεδόν ατυχήματα, από πλευράς συνθηκών πτήσεων, μείζονα ατυχήματα που συνέβησαν σε διάστημα εννέα μόλις μηνών, με οδυνηρό κόστος την απώλεια τεσσάρων εξαίρετων πιλότων, είναι εμφανές το έλλειμμα ορθής αεροπορικής κρίσης. Συγκεκριμένα:
Πρώτο ατύχημα: Την 15/9/1962, με κατάσταση καιρού, πανταχόθεν «κλειστό» το α/δ της Ν. Αγχιάλου και η γύρω περιοχή, λόγω νεφών, διέταξε απογείωση α/φους Τ-33, με χειριστές τους Ανθυποσμηναγούς Κοντομυτάκη Γ. και Γιαννάκη Ευ., για αναγνώριση καιρού, προκειμένου να «ανακαλύψουν» εάν υπήρχε κάποιο άνοιγμα-«τρύπα» προς ανατολάς, πίσω από το Πήλιο μέχρι την Αγυιά, ώστε δι’ αυτής να περάσει σχηματισμός 9 α/φών, με αρχηγό τον ίδιο, για να πραγματοποιήσει διελεύσεις άνωθεν ΑΤΑ κατά την τελετή αλλαγής Αρχηγού ΑΤΑ, δηλ. σε διελεύσεις επίδειξης ενδο-αεροπορικής εμβέλειας.
Ο Μετεωρολόγος της Μονάδος είχε επισημάνει με τον χαρακτηριστικό αεροπορικό όρο «καιρός τάβλα», ότι ο καιρός ήταν κλειστός σε όλη την διαδρομή, αλλά ο κ. Κουρής τον αγνόησε και, με την απύθμενη επιπολαιότητα και απερισκεψία του, έστειλε στον θάνατο τους δύο χειριστές. Τα συντρίμμια του Τ-33 βρέθηκαν στο μπράτσο του Παγασητικού, στην ανατολική πλευρά του Πηλίου. Θρήνος και οδυρμός σε όλη την Αεροπορία και τις οικογένειες των χειριστών, για την αδικαιολόγητη απώλεια εξαίρετων Συναδέλφων, με τον Διοικητή της Μοίρας Επισμηναγό Ν. Κουρή να παραμένει, με την ανοχή της Ηγεσίας της ΠΑ, στην θέση του Διοικητού της Πολεμικής Μοίρας 343/ F-86 D.
Δεύτερο ατύχημα: Την 4/7/1963, με κατάσταση καιρού, «καταιγίδες στο βόρειο Αιγαίο», διέταξε την εκτέλεση νυκτερινών πτήσεων της Μοίρας του, 343/F-86D στην εν λόγω περιοχή, με την συμμετοχή α/φους Τ-33, ως στόχου, δηλ. α/φους σχεδόν ακατάλληλου για πτήσεις εντός των περιγραφομένων καιρικών συνθηκών. Το Τ-33 και οι δύο επιβαίνοντες εμπειρότατοι χειριστές του Υποσμηναγοί Πανούσης Παύλος και Σούρας Ιω., «εξαφανίσθηκαν» εκείνη την νύκτα στο Αιγαίο, χωρίς ποτέ να βρεθεί το παραμικρό ίχνος από αυτό το ατύχημα. Αδικαιολόγητες δηλαδή απώλειες έμψυχου υλικού, και πάλι εξαιτίας της απύθμενης επιπολαιότητας και απερισκεψίας του Διοικητού της Μοίρας Επισμηναγού κ. Κουρή. Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος παρέμεινε, και πάλι, ακλόνητος στην θέση του Διοικητού της Μοίρας.
Απορία μου στο σημείο αυτό! Μήπως ο θάνατος των τεσσάρων αυτών εξαίρετων Συναδέλφων, που έπεσαν στο Αιγαίο, εξ αιτίας της αβελτηρίας του κ. Κουρή, είναι οι ερινύες που τον καταδιώκουν και προσπαθεί να τις εξευμενίσει, με την αφιέρωση του βιβλίου του «Στη μνήμη των παιδιών της Ελλάδας που έπεσαν στη Μάχη του Αιγαίου»; Υποκρισία; Τυχαίο; Εξακολουθώ να έχω τις απορίες μου.
Αλλά και αργότερα, από άλλες θέσεις της ΠΑ, χρησιμοποιώντας πάντοτε την «οσφυοκαμψία» του προς τους ανωτέρους του, και καλλιεργώντας σχέσεις αφοσιώσεως και υποταγής, διαχρονικά, με όλες τις πολιτικές καταστάσεις, από την χούντα, με τις εμετικές Ημερήσιες Διαταγές του στην 116 ΠΜ, μέχρι το ΠΑΣΟΚ, με αναλόγου σκοπιμότητας κινήσεις του, προσφέροντας κάθε φορά, προς κάθε κατεύθυνση, «γην και ύδωρ», για ν’ αναρριχηθεί τελικά, στην 8ετία του ΠΑΣΟΚ, γρήγορα και διαδοχικά, στις θέσεις του Α/ΓΕΑ, με «απαύγασμα προσφοράς», το τέλειο «ξεκλήρισμα» ολόκληρων Σειρών Αξιωματικών της Σχολής Ικάρων, σε σκηνικό «νύχτας Αγίου Βαρθολομαίου» και την επιλογή δύο τύπων α/φών, στην λεγόμενη «αγορά του αιώνα», χωρίς μάλιστα συστήματα αυτοπροστασίας και κατάλληλο εξοπλισμό μάχης. Ακολούθως στην θέση του Α/ΓΕΕΘΑ με παράδειγμα «προσφοράς» τους ατυχείς και εθνικά επιζήμιους χειρισμούς στην κρίση του Μαρτίου του 1987. Στην συνέχεια, σε θέση Βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, αποδεχθείς ως «Αρχιστράτηγος» και ο ίδιος, την τιμητική θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του κόμματός του μετά τον παλαιότερό του Αρχιστράτηγο του ΔΣΕ, της τραγικής εθνικής περιόδου 1946-49 και, τέλος, του Υφυπουργού Εθνικής Αμύνης της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με αποκορύφωμα της «προσφοράς» του, τους απαράδεκτους και εθνικά επιζήμιους χειρισμούς στην κρίση των Υμίων.
Από τα παραπάνω, αβιάστως συμπεραίνεται από τον καθένα μας, ότι η «ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ», του κ. Κουρή, για αναρρίχησή του στα ανώτατα κρατικά αξιώματα, πράγματι ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ. Αλλά όμως με εκπτώσεις, απώλειες και ζημίες στην «ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ», στην οποία ορκίστηκε και, εκ καθήκοντος, όφειλε πίστη και αφοσίωση. Το μεγαλύτερο πάντως θύμα, της άμετρης φιλοδοξίας του, υπήρξε η ίδια του η «τροφός» που τον ανέδειξε, δηλ. η ΠΑ. Η οποία, μαζί με τις λοιπές ΕΔ μας, θα ήταν πολλαπλασίως ισχυρότερες σήμερα, εάν δεν είχαν την ατυχία να τις διοικήσει επί μακρόν ο κ. Κουρής.
Οι δε σύγχρονοί του Αεροπόροι, που υπηρέτησαν ευόρκως ΠΑ και Πατρίδα, με πολλή περίσκεψη «εξομολογούνται» σήμερα, ότι θα ήσαν σίγουρα όλοι ευτυχέστεροι και οι ΕΔ ισχυρότερες, εάν κατά τις εισαγωγικές εξετάσεις τον είχε «κερδίσει», τον κ. Κουρή, η Σχολή Ευελπίδων. Ίσως, τότε, διαφορετική να ήταν η εξέλιξη του ιδίου, ο δε Στρατός να μην είχε υποστεί τόσες ζημιές, όσες υπέστη η ΠΑ από την «πολλή προσφορά» που της παρέσχε, ο κ. Κουρής, ιδιαίτερα από την θέση του Αρχηγού ΓΕΑ.
2. Ειδικότερα για την «αγορά του αιώνα» έχω να παρατηρήσω τα εξής:
Ο τότε Πρωθυπουργός και Υπουργός Εθνικής Αμύνης Ανδρέας Παπανδρέου, ανακοίνωσε ξαφνικά από την Ελούντα, όπου παραθέριζε, την αγορά 40 α/φών MIRAGE 2000 και ο Πτέραρχος Κουρής εσιώπησε αντί να δηλώσει την διαφωνία του και να παραιτηθεί αμέσως, εάν χρειαζόταν. Έτσι αγοράσθηκαν δύο τύποι α/φών για την ΠΑ, 40 MIRAGE 2000 και 40 F-16. Ενώ με τα ίδια ακριβώς χρήματα, εάν επιλέγαμε ένα μόνο τύπο, και σύμφωνα με τις προσφορές των εταιριών, θα παίρναμε 129 F-16, ή 115 MIRAGE 2000, ή 100 F-18. Το τελευταίο, ως γνωστόν, ήταν το τελειότερο και καταλληλότερο α/φος για την χώρα μας, έναντι της υπάρχουσας εξ ανατολών απειλής. Να σημειωθεί ακόμη ότι τα εν λόγω α/φη (40 F-16 και 40 MIRAGE 2000) αγοράσθηκαν, τελικά το 1985-86, σε υπερδιπλάσια τιμή της αρχικά προσφερθείσας από τις εταιρίες, το καλοκαίρι του 1981. Το «τρενάρισμα» των διαπραγματεύσεων, επί 3ετίαν περίπου, προδήλως αποσκοπούσε στην «δικαιολόγηση» του υπερ-διογκωμένου κόστους αγοράς των.
Μέχρι την εξαγγελία του Πρωθυπουργού από την Ελούντα, ίσχυε η απόφαση του Ανωτάτου Αεροπορικού Συμβουλίου για αγορά ενός μόνο τύπου α/φους. Ώστε να προμηθευτούμε περισσότερα αεροπλάνα, αλλά και για λόγους καλύτερης συντήρησης και εκμετάλλευσης, αφού είχαμε ήδη πολλούς τύπους α/φών στην ΠΑ και έπρεπε να μειωθούν. Όμως, η καθυστέρηση της αγοράς αφ’ ενός και το σπάσιμο της παραγγελίας αφ’ ετέρου, καθώς και η μη αξιοποίηση του διατεθέντος ποσού για την αγορά περισσοτέρων α/φών και καταλληλότερου τύπου, υπήρξε μέγα λάθος, το οποίο ο κ. Κουρής, ως Στρατιωτικός Ηγέτης, επικεφαλής της ΠΑ και των ΕΔ, όφειλε να το αποτρέψει έστω και με παραίτησή του. Με την λάθος επιλογή πέσαμε τόσο πολύ που, από εκεί και πέρα, πάψαμε να παρακολουθούμε, τουλάχιστον από κάποια απόσταση ασφαλείας, την αλματώδη ανάπτυξη της τουρκικής αεροπορίας. Και δεν άργησε να το πληρώσουμε στην κρίση του Μαρτίου του 1987, που μας οδήγησε στην παραχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, με υπογραφή του τότε Πρωθυπουργού, για ΜΗ έρευνες πετρελαίου σε ολόκληρο το Αιγαίο, γεγονός που μας δεσμεύει και μας ακολουθεί μέχρι σήμερα.
Σπηλιώτης Αθανάσιος
Υποπτέραρχος (Ι) ε.α.
ΥΓ: ΕΥΓΕ!!! Πτέραρχε Κουρή, που είχες το «κουράγιο» να αυτοανακηρυχθείς, με το βιβλίο σου, ως ο νέος «πατρο-Κοσμάς του Ελληνικού Έθνους» και να μας δώσεις έτσι την ευκαιρία να ενημερώσουμε τους νεώτερους και μελλοντικούς Αεροπόρους για τα «αξιοθαύμαστα πεπραγμένα» σου, ως Αρχηγός ΓΕΑ και ΓΕΕΘΑ.
Ο κ. Κουρής στο βιβλίο του με τίτλο “ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ”, σκιαγραφεί την επαγγελματική του σταδιοδρομία με τον δικό του εγωιστικό τρόπο και επειδή πολλά από τα αναφερόμενα, τα γνωρίζω, δεν είναι όπως τα περιγράφει ή προσπαθεί μέσω αυτών να αυτοθαυμαστεί, είμαι υποχρεωμένος να τα διαφωτίσω και προς τούτο αναφέρω τα εξής.
Όσον αφορά το βιβλίο ο αναγνώστης θα περίμενε να διαβάσει ένα αντίστοιχο κεφάλαιο με αυτό που αναφέρεται στα πεπραγμένα του ως Α/ΓΕΑ, με τα πεπραγμένα του ως Δκτής στην 116ΠΜ και μάλιστα ως ενισχυτικό υλικό να συμπεριλάβει και τις ημερήσιες διαταγές παραλαβής και παράδοσης της Δκσης, ώστε να κάνουμε μια σύγκριση των λόγων με τους οποίους εξυμνούσε την Χούντα με αυτά που αναφέρει και εξυμνεί, στο βιβλίο του, τον Αντρέα Παπανδρέου.
Για την περίοδο που είχε καθήκοντα Δκτου Μοίρας και λίγο πολύ παρασημοφορεί τον εαυτόν του, δεν αναφέρεται καθόλου στον αριθμό των μειζόνων θανατηφόρων ατυχημάτων που είχε, έτσι για να τιμήσει την μνήμην των χειριστών του.
Για το κατά πόσον υπήρξε αποτελεσματικός στα καθήκοντα του ως επιτελάρχης του ΤΑΔ θα αναφέρω το εξής γεγονός για το οποίο ο ίδιος σκόπιμα δεν αναφέρεται. Δευτέρα 22/7/74 δύο τετράδες αφων F-4 διατάχθηκαν να μετασταθμεύσουν στο Ηράκλειο για να επιχειρήσουν στην Κύπρο. Η πρώτη τετράδα προσγειώθηκε αλλά ο Νο 3 της δεύτερης τετράδας είχε ένα ατύχημα κατά την προσγείωση, έκλεισε ο Διάδρομος και ο Νο 4 διετάχθη να προσγειωθεί στην Σούδα πράγμα που έγινε. Την ίδια ημέρα και ώρα Τούρκος πιλότος χάθηκε στο Αιγαίο και βρέθηκε να πετά πάνω από την Κόρινθο. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα και προφανώς κατόπιν οδηγιών από τουρκικά ΡΑΝΤΑΡ πήρε ανατολική πορεία και κατά πληροφορίες πριν εισέλθει στον τουρκικό εναέριο χώρο εγκατέλειψε, μάλλον λόγω καυσίμου. Στον αέρα δεν υπήρχε άλλο α/φος πλην των δύο τετράδων που μεταστάθμευαν. Το γεγονός με τον τούρκο έγινε γνωστό στους κόλπους της ΠΑ. Δεν πέρασε μεγάλο χρονικά διάστημα και στην πρώτη μου επαφή μαζί του, είχα καθήκοντα Δκτου της 339 Μοίρας, τον ερώτησα γιατί δεν αναχαιτίστηκε το άγνωστο ίχνος. Η απάντησή του ήταν ότι το ΤΑΔ θεωρούσε το άγνωστο ίχνος ως τον Ν4 της δεύτερης τετράδας που πιθανόν είχε χαθεί.
Το έλλειμμα του επιτελάρχη στο πραγματικό αυτό γεγονός φαίνεται ξεκάθαρα. Διότι και στις δύο περιπτώσεις ήταν επιτακτική η Α/Γ αφων για να αναχαιτισθεί ο τούρκος και να οδηγηθεί για Π/Γ σε ελληνικό Α/Δ, με ότι αυτό συνεπάγεται, ή στην περίπτωση που το αφος ήταν ελληνικό έπρεπε να του παρασχεθεί βοήθεια. Έτσι εκτέλεσε την αποστολή του ο κ. Κουρής, χτυπώντας το κεφάλι του στο τοίχο, με τις μαρτυρίες που επικαλείται.
Αυτά τα αναφέρω για να συμπεριλάβει στην δεύτερη έκδοση του βιβλίου του. Όμως το μεγαλύτερο κακό που έκανε στη Πολεμική μας Αεροπορία ήταν η μισαλλοδοξία του κ. Κουρή με την κομματικοποίηση του προσωπικού η οποία είχε σοβαρότατες επιπτώσεις στην λειτουργία της και την επιχειρησιακή της ικανότητα, κομματικοποίηση που πολύ δύσκολα θα αποβληθεί.
ΝΑΙ κ. Κουρή η αποστολή εξετελέσθη αλλά ΠΛΗΜΕΛΩΣ.
Στέφανος Σκρέκας
Υπτχος (I) ε.α.
Παραθέτω κατωτέρω επιστολή μου στο περιοδικό ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ που δημοσίευσε το παραπάνω άρθρο:
Κύριε Βλάσση,
στο 5ο τεύχος του περιοδικού σας ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ, μεταξύ των άλλων, είδα και τα σχετικά με το βιβλίο του αξιότιμου Πτεράρχου, Αρχηγού του ΓΕΑ, Αρχηγού του ΓΕΕΘΑ, Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, με τον βαρύγδουπο τίτλο του:
«ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ»
«Σαράντα χρόνια προσφοράς στο Έθνος»
Εδιάβασα μετά μεγάλης προσοχής τα αναφερόμενα, πριν γράψω τις δικές μου ασήμαντες και αζήτητες ίσως, απόψεις.
Ομολογώ πως ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να προβάλλει το έργο του, το όποιο έργο του. Πόσο μάλλον ένας Πτέραρχος ηγέτης πολλών και υψηλών θέσεων επί μακρόν. Όμως, όταν αναφέρεται κάποιος, για την προσφορά του προς το ΕΘΝΟΣ, το πράγμα, ο λόγος του ντύνεται με κάποια άλλη φορεσιά, σοβαρότητος, προσοχής και ταπεινότητος, προς την ιερότητα της έννοιας του ΕΘΝΟΥΣ.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη η προσφορά ενός Αξιωματικού, και μάλιστα ηγέτη, προς το ΕΘΝΟΣ, είναι αυτό τούτο το καθήκον του. Υπερτάτη προς την Πατρίδα υποχρέωσή τουείναι και αυτή η ζωή του να δοθεί, σύμφωνα και με τον όρκο του.
Όμως, εξ αντικειμένου, γνωστό είναιπως τα τελευταία 30 χρόνια, τίποτα θετικό δεν προσφέρθηκε σ’ αυτή την Πατρίδα, από κανένα μας, κανένα κόμμα, καμμία κυβέρνηση, απόδειξη και επιβεβαίωση τούτου είναι «η κωματώδης κατάσταση» στην οποία ευρίσκεται η χώρα, λόγω ανοχών και ενοχών όλων μας, κυρίως όμως της ΗΓΕΣΙΑΣ! Ασφαλώς ο κ. Πτέραρχος έκαμε προσφορά προς το κόμμα του, το οποίο με την σειρά του τον ετίμησε με σωρεία τιμών και θέσεων, τόσον όσον ουδείς άλλος στρατιωτικός ηγέτης έλαβε ποτέ. Πολλοί εκ των ικανοτάτων Πτεράρχων που γνώρισα, ούτε καν έφθασαν στον βαθμό του Αντιπτεράρχου ή έγιναν Αρχηγοί.
Εάν ο αξιότιμος κ. Υπουργός, ή Αρχηγός, κ. Κουρής, πιστεύει πως προσέφερε στο ΕΘΝΟΣ, ας αισθάνεται υπερήφανος. Η Ιστορία με των καιρών το κύλισμα θα τον τοποθετήσει αναλόγως.
Επανερχόμενος στα λόγια του, αισθάνθηκα σιωπηλός διαβάζοντας: » Την επομένη των εκλογών με εκάλεσε στο γραφείο του ο υπουργός άμυνας, αγωνιστής της Δημοκρατίας Γιάννης Χαραλαμπόπουλος», εξεπλάγην. Πόσο οφελεί, είπα μέσα μου, το να ανήκεις σε κάποιον δυνατό, να είσαι υποτακτικός, ταπεινός και να τον δοξάζεις……. Έσφαλες…… μου είπε η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ μου, γι’ αυτό έμεινες χαμηλά και φτωχός….
Πιο κάτω διάβασα: «Ήταν ο πολιτικός προϊστάμενός μου, καθόριζε την γραμμή που ακολουθούσαμε……κι εγώ σαν στρατιώτης υλοποιούσα τις διαταγές του».
Ο Πτέραρχος-Αρχηγός των ΕΔ, ως ταπεινός οπαδός πολιτικού ευεργέτη εκδηλώνεται……..
Τρόποι και λόγοι, πολλοί υπάρχουν να εκδηλώσει κανείς την εκτίμησή τουπρος τον προϊστάμενό του, ευγενέστεροι και αξιοπρεπέστεροι. Προς τί η τοιαύτη και τοσαύτη υμνωδία; Προς τί οι Ορφικοί Ύμνοι: Οι ΑΙΝΟΙ;
Διερωτήθηκα. Άραγεδιεφώνησε ποτέ με τον προϊστάμενό του;Ποτέ δεν είδε, στα τόσα και τόσα επεισόδια που έλαβαν χώραμε την γειτονική χώρα, Κυπριακό, Ίμια, S-300, Οτσαλάν, Αιγαίο, Θράκη, Σκόπια, κρίσεις ανωτάτων ηγετών και τόσα άλλα, πληθώρα θεμάτων και προβλημάτων που αναφύονται, δεν έφεραν κάποια διαφοροποίηση απόψεων;
Επίσης διερωτήθηκα: Ήταν κρυμμένος μέσα του ο ΗΓΕΤΗΣ ή ο πιστός υφιστάμενος; Ήταν ο ΗΡΩΑΣ ή ο πειθαρχικός υφιστάμενος; Ομολογώ πως δεν κατάφερα να λύσω το αίνιγμα!
Είναι γεγονός πως στο πολίτευμά μαςισχύει πως η Κυβέρνηση κυβερνά και ο Στρατός εκτελεί. Ως εκ τούτου ο Στρατιωτικός Ηγέτης είναι ο εκτελεστής εντολών του πολιτικού προϊσταμένου του.
Όταν όμως ο εκτελών βλέπει πως κάτι αποβαίνει σε βάρος του Έθνους, οφείλει να το επισημάνει και να ενημερώσει τον πολιτικό με επιχειρήματα. Αν δεν γίνουν αποδεκτά και βέβαιος είναι περί του ορθού των απόψεών του, υποβάλλει ευγενικά την παραίτησή του. Ποιος όμως μωροφιλόδοξος, και ανόητος, αλλά έντιμος, θα ευρεθεί να χάσει δόξα, τιμές και άνεση;
Με τον ερχομό του κ. Κουρή ως Αρχηγού ΓΕΑ, οιμη θεωρούμενοι ημέτεροι οδηγήθηκαν στην αποστρατεία ή την ΝΤΟΥΛΑΠΑ, θάλαμο προσωρινής παραμονής μέχρι τον ερχομό των κρίσεων του επόμενου χρόνου, αφού τους «χάριζαν»κάποια ιοβόλο βαθμολογία, που ο θάνατος επέρχεται μετά την πάροδο έτους.
Επίσης επί ηγεσίας του ίσχυσε ο νόμος του 1983 δια του οποίου επανήλθαν στην ενεργό υπηρεσία και στον τελικό βαθμό της ειδικότητός των ΑΝΕΥ ΚΡΙΣΕΩΣ, όλοι όσοι είχαν αποστρατευθεί από προηγούμενες Κυβερνήσεις. Θα δεχόμουν μετά χαράς τους αδίκως αποστρατευθέντες και τούτους για ένα βαθμό-δύο, όχι όλους συλλήβδην ΑΝΕΥ ΚΡΙΣΕΩΣ από το 1950!!
Εγνώριζε τότε ο άνετα υπηρετήσας άλλα κόμματα και καταστάσεις Αρχηγός και ηΚυβέρνηση σε ποία ύψη έφθαναν αυτές οι παραμυθένιες προίκες, πολλών αναξίων, ακόμη και βαρυνομένων, που μοίρασαν από την τσέπη του ΛΑΟΥ;
Δεν διεφώνησε ούτε με την επαναφορά αντισμηνάρχου, βαρυνομένου με σωρεία αταξιών, επανελθόντος ΑΝΤΙΠΤΕΡΑΡΧΟΥ και ΥΠΟΥΡΓΟΥ γενομένου!
Ο Στρατιωτικός ΗΓΕΤΗΣ πρέπει να έχει και γνώμη και άποψη όταν οδηγεί ένα στρατό στην μάχη. Ότανη Πατρίδα βλάπτεται από μία κυβερνητική απόφαση, τότε οφείλει ως στρατιώτης-Ηγέτης να υποβάλλει την παραίτησή του, αφού έχει εξαντλήσει τις προσπάθειές του να μεταπείσει τον προϊστάμενο-πολιτικό. Εκτός αν ισχύει η σκέψη του ΜΑΟ!!
Κατά την διάρκεια της ηγεσίας του κ. Κουρή, πλήθος αξιόλογων πιλότων και εντίμων αξιωματικών των Σωμάτων εγνώρισαντην ταπεινωτική αποπομπή με το αιτιολογικό «ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ» και τούτο επειδή είχαν ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, αλλά ενοχλούσε!! Μια λαϊκή παροιμία λέει «Δεν μπορώ ν’ ακούσω αυτό που μου λες γιατί αυτό που φαίνεσαι βροντά πιο δυνατά».
Επίσης ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ λέει πως:
«Έκαστον των πριν υπαρξάντων προς το τελευταίον εκβάν κρίνεται».
Η τελική έκβαση, εκ των πραγμάτων, κρίνεται ως αθλία για την ΠΑ, τον Λαό και το ΕΘΝΟΣ. Αν έπραξε το καθήκον του, ο κ. Κουρής, προς το ΕΘΝΟΣ ή όχι θα το κρίνει η ΙΣΤΟΡΙΑ, ας είναι βέβαιος και ήσυχος.
Μαργιάς Πολύβιος
Ταξίαρχος (Ο) ΠΑ
ΥΓ: 1. Συμφωνώ απόλυτα με το περιεχόμενο της επιστολής του Αντιπτεράρχου κ. Παναγ. Μπαλέ και με τις γενι-
κότερες επισημάνσεις του.
2. Θα μπορούσε ο κ. Κουρής να μας γνωρίσει το κριτήριο βάσει του οποίου προώθησε τότε, ως Αρχηγός,
τον Ασμχο (Ο) Τ.Κ. στο τεραστίου όγκου ΣΕΠΑ Αθηνών, από το ΣΕΠΑ Λαρίσης; Ήταν ικανοποιημένος,
ο κ. Αρχηγός, από την Διαχείριση του ΣΕΠΑ Λαρίσης, υπό την Διοίκηση του εν λόγω αξιωματικού;
Στις 25/11/2010, στο νυκτερινό Δελτίο Ειδήσεων (22:00) του CONTRA CHANNEL, οι έγκριτοι Δημοσιογράφοι κ.κ. Τέρενς Κουϊκ και Τάσος Παπαδόπουλος είχαν τηλεφωνική συνομιλία με τον πρώην Υπουργό Ανάπτυξης της ΝΔ κ. Γιάννη Χατζηδάκη. Στην επικαιρότητα κυριαρχούσε, εκείνες τις μέρες, το θέμε της υπογραφής(;) μυστικής Συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας για συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου του Αιγαίου. Μεταξύ των άλλων ερωτήσεων που υποβλήθηκαν στον κ. Χατζηδάκη ήταν και η εξής: «Γιατί η Κυβέρνηση της ΝΔ, επί των ημερών της, δεν προέβη σε έρευνες και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου του Αιγαίου». Η απάντηση του πρώην Υπουργού Ανάπτυξης και γνώστη, ως εκ της θέσεώς του, των ισχυόντων επί του θέματος στον θαλάσσιο αυτό χώρο, υπήρξε ΚΕΡΑΥΝΟΣ!!! για όλους όσους το ακούσαμε εκείνο το βράδυ.
Είπε λοιπόν, ο κ. Χατζηδάκης, ότι: «Η χώρα έχει δεσμευθεί, από την κρίση του ’87, με υπογραφή του Ανδρέα Παπανδρέου, ότι δεν πρόκειται να προβεί σε έρευνες στο Αιγαίο». Μετ’ ολίγον επαναλήφθηκε η ίδια ακριβώς ερώτηση, των Δημοσιογράφων, και δόθηκε η αυτή ακριβώς απάντηση, από τον κ. Χατζηδάκη, ήτοι για δέσμευση της χώρας, από την κρίση του ’87, «με υπογραφή του Ανδρέα Παπανδρέου».
Έτσι επιβεβαιώνεται σαφώς πλέον, μετά την αποκάλυψη του πρώην Υπουργού Ανάπτυξης κ. Χατζηδάκη, ότι εκείνο το πυροτέχνημα του «ΜΗ ΠΟΛΕΜΟΣ» ήταν το προπέτασμα καπνού που έκρυβε – προσωρινά βέβαια, γιατί το ψέμα έχει κοντά πόδια – την εθνική ντροπή, για την παραχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο, και την ακύρωση του Πρωτοκόλλου της Βέρνης του 1976, μεταξύ Κ. Καραμανλή και Ετσεβίτ, που ίσχυε μέχρι τότε, και που αναφέρω στην αρχική μου επιστολή. Η αποκάλυψη, καταρρίπτει επίσης τους αφελείς ισχυρισμούς του Πτεράρχου Ν. Κουρή, για δήθεν επιτυχείς χειρισμούς του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας στην κρίση του Μαρτίου του 1987.
Διερωτώμεθα λοιπόν, κατόπιν όλων αυτών, προς τί τα εύσημα που απονέμει ο κ. Κουρής, με το βιβλίο του, σε εαυτούς και αλλήλους, ως «συντελεστές της επιτυχίας στην κρίση του Μαρτίου του 1987». Δεν υπάρχει ίχνος αυτοκριτικής για τον ίδιο; ή, τουλάχιστον, αυτό που ο λαός μας ονομάζει «τσίπα»; Καταλήγοντας θα συνιστούσαμε στον Πτέραρχο Κουρή να προχωρήσει αυθωρεί στην απόσυρση του ανούσιου και απαράδεκτου αυτο-υμνολογίου του, για την ανύπαρκτη «προσφορά του Έθνος» και τις δήθεν επιτυχίες του, και την έκφραση δημόσιας συγνώμης για τις τεράστιες βλάβες που προξένησε στις ΕΔ της χώρας, και ιδιαίτερα στην ΠΑ. Σε τελευταία ανάλυση θα ήταν και η μοναδική πραγματική του «προσφορά στο Έθνος».
Παναγιώτης Μπαλές
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
ΥΓ. Στην κρίση των Ιμίων, αν θυμάμαι καλά, ο κ. Κουρής ήταν Υφυπουργός Αμύνης. Στο βιβλίο του περί «προσφοράς του στο Έθνος» παραλείπει να το αναφέρει. Είναι τυχαίο;
Θα ήταν ενδιαφέρον να μας το εξηγήσει ο ίδιος, ή κάποιος άλλος Συνάδελφος, εάν το γνωρίζει φυσικά.
Καταχωρώ την επιστολή που απέστειλα στην εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» την 6/10/2010, όταν έλαβα γνώση του σχετικού δημοσιεύματος:
Με την επιστολή μου αυτή επιθυμώ να καταθέσω εν συντομία την άποψή μου σχετικά με το νεοεκδοθέν βιβλίο του Πτεράρχου κ. Ν. Κουρή «ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ», σχόλιο επί του οποίου εδημοσιεύθη στην εφημερίδα σας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ της Κυριακής» την 19/9/2010.
Είναι γεγονός ότι η υπηρεσιακή διαδρομή του Πτεράρχου κ. Ν. Κουρή μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων του Διοικητού της 116 ΠΜ, υπήρξε καθ’ όλα άψογος και αυτό σχεδόν ουδείς το αμφισβητεί.
Γεγονός όμως αναμφισβήτητο είναι και το ότι στη φάση αυτή της σταδιοδρομίας του ο κ. Πτέραρχος για λόγους που ουδείς γνωρίζει, ξέφυγε από τα υπηρεσιακά όρια και έκανε την πρώτη κίνηση εξευμενισμού της τότε εξουσίας (χούντας) με την γνωστή Ημερησία Διαταγή του.
Φαίνεται ότι τα αποτελέσματα της παραπάνω κίνησης ήταν θετικά γι’ αυτόν και έτσι όταν αργότερα, σαν Πρόεδρος της Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για τις Αμερικανικές Βάσεις, ήλθε σε απ’ ευθείας επαφή με το τότε αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Α. Παπανδρέου εγκατέλειψε το δόγμα του καλού στρατιώτη και προσχώρησε στον κύκλο των κομματικών στελεχών (του ΠΑΣΟΚ).
Όταν το ΠΑΣΟΚ έγινε Κυβέρνηση (και αυτός επελέγη ως Αρχηγός ΓΕΑ)υπακούοντας στις κομματικές εντολές και τις πιέσεις των κλαδικών, έγινε ο πρωτεργάτης της πλήρους κομματικοποίησης της ΠΑ και συνέδραμε στην εξάπλωσή της στους λοιπούς κλάδους των ΕΔ.
Σαν Αρχηγός της ΠΑ υπέκυψε στις κομματικές επιταγές και μεθόδευσε τον «αποκεφαλισμό» κάθε αντιφρονούντα, προωθώντας παράλληλα στην ιεραρχία άτομα που ως κύριο προσόν είχαν την κομματική ταυτότητα. Έτσι απαξιώθηκε η έννοια της αξιοκρατίας και υπέστη ανυπολόγιστη βλάβη η επιχειρησιακή ικανότητα τόσο της ΠΑ όσο και των ΕΔ γενικότερα.
Γράφοντας το βιβλίο της αυτοβιογραφίας και αυτοπροβολής του ο κ. Πτέραρχος ξέχασε ότι «ουκ έστιν άνθρωπος ος ζήσεται επί της γης και ουχ αμαρτήσει» και έτσι δεν αισθάνθηκε την ανάγκη και δεν βρήκε την ψυχική δύναμη να ζητήσει συγνώμη από αυτούς που αναίτια έβλαψε, δηλαδή Συναδέλφους του, ΠΑ και ΕΔ.
Εύχομαι να βρει το κουράγιο να συγχωρέσει ο ίδιος τον εαυτό του.
Δημήτριος Γεωργακόπουλος
Υποπτέραρχος (Ι) ε.α.
Συμφωνώ απόλυτα, όπως και άλλοι γνωστοί μου Συνάδελφοι, με όσα αναφέρονται στην επιστολή του Αντιπτεράρχου ε.α. κ. Παναγιώτη Μπαλέ. Τα αναγραφόμενα είναι απολύτως ακριβή – και όχι ασφαλώς τα μόνα πεπραγμένα – που είχαν όμως, δυστυχώς, σοβαρότατες επιπτώσεις στο αξιόμαχο της ΠΑ. Όσον αφορά δε στην αυτοαποκαλούμενη «40ετή προσφορά στο Έθνος», του κ. Κουρή, η φράση στην επιστολή του κ. Μπαλέ ότι αυτή «εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλειποβαρής και υπερτιμολογημένη» με εκφράζει, επίσης, απολύτως.
Ένιωσα αγανάκτηση όταν διάβασα το δημοσίευμα της εφημερίδας της 19-9-2010, που αναφέρεται στον Πτέραρχο Νίκο Κουρή.Σε ένα σόφρωνα και συνετό άνθρωπο, δεν αρμόζει να επαινεί τον εαυτόν του,για αυτά που πρόσφερε στην Υπηρεσία,την Πατρίδα ή το Έθνος.Πλήθος συναδέλφων είχαν και έχουν διαφορετική άποψη,γι’ αυτή την προσφορά. Πιστεύουν απόλυτα ότι,η ζημία που προκάλεσε στην Πολεμική Αεροπορία,σαν Αρχηγός αυτής, ήταν τεράστια.Λεπτομέρειες για αυτή την αρνητική του προσφορά αναφέρονται στην εκτεταμένη επιστολή του Αντιπτεράρχου Παναγιιώτη Μπαλέ,με τις οποίες συμφωνώ απολύτως.
Εργάστηκε μεθοδικά για τον εαυτόν του,αποστρατεύοντας πλήθος ικανότατων συναδέλφων,για να βασιλεύει ο ίδιος, υποβαθμίζοντας σοβαρότατα την μαχητική ικανότητα της Πολεμικής Αεροπορίας.Ο αντικαταστάτης του στη θέση του Αρχηγού,ανήκε στη σειρά που αποφοίτησε από τη Σχολή Ικάρων το 1957,δηλ. επτά χρόνια μετά τον κ. Νίκο Κουρή.
Δεν υπήρχε κανένας ικανός Αξιωματικός στις σειρές που μεσολάβησαν, για τη θέση του Αρχηγού;Τα παραπάνω συνέβησαν επειδή είχε δεθεί ανεπίτρεπτα σε ένα κομματικό άρμα,αδιαφορώντας για την τύχη του ηθικού του προσωπικού της Π.Α. και τη μαχητική της ικανότητα.Αυτό φαίνεται και από το γεγονός της παραίτησής του από τη θέση του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, αμέσως μετά την εκλογή νέου κομματος στην Κυβέρνηση.
Έχασε ο Πτέραρχος Ν.Κουρής,τη μεγαλύτερη ευκαιρία,να χαρακτηριστεί σαν ένας σπουδαίος ηγέτης. Ανέβηκε όλα τα σκαλοπάτια της Ιεραρχίας και έφθασε στην κορυφή αυτής και όχι μόνο,όσο ελάχιστοι στο παρελθόν, και επέτυχε ακριβώς το αντίθετο
Τώρα,συγνώμη έπρεπε να ζητάει και όχι να αυτοεπαινείται,για την προσφορά του.Η σιωπή θα ήταν χρυσός γι’ αυτόν.
Με καθυστέρηση έλαβα γνώση δημοσιεύματος της εφημερίδος «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» της 19/9/2010 που αναφέρεταιστο βιβλίο «ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ» του πρώην Α/ΓΕΑ, Α/ΓΕΕΘΑ και ΥΦΕΘΑ κ. Ν. Κουρή, που ως χαμαιλέων, από υμνητής της δικτατορίας κατέληξε Υφυπουργός Αμύνης του ΠΑΣΟΚ.
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, πηγή κάθε σοφίας, μας άφησαν και την ρήση «Αρχή άνδραν δείκνυσι». Και επειδή στην Πολεμική Αεροπορία οι πιλότοι είμαστε λίγοι και γνωριζόμαστε τόσο καλά, δεν απαιτούνται παραδείγματα και λεπτομέρειες για να καταφανεί ότι όταν ο κ. Κουρής έγινε «Αρχή» έκανε διακρίσεις και υπηρέτησε κομματικά μαγειρεία (κολάσιμο παράπτωμα για τον νόμο περίκαταστάσεως, ιεραρχίας και προαγωγών των αξκών των ΕΔ). Ως εκ τούτου έβλαψε την Υπηρεσία και κατ’ επέκταση το Έθνος καθόσον προέβη σε αποψίλωση πλείστων όσων ικανών στελεχών των ΕΔ, ωθούμενος από τους πολιτικούς προϊσταμένους του, ή από δική του κακεντρέχεια, ή το πιθανότερο και από ατταβιστικό complex που κουβαλάει.
Στις ευμενείς επιλογές του συμπεριλαμβάνονται και συνάδελφοι κακής επαγγελματικής ποιότητος και χαρακτήρος που έβλαψαν την Υπηρεσία. Παραδείγματα ουκ ολίγα,ενώ ένα που βοά αναφέρεται στο περιοδικό «ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ», στην επιστολή του Πτεράρχου Π. Μπαλέ. Εκεί καταρρίπτονται και τα φληναφήματα των πολιτικάντηδων περί αξιοκρατίας (επιλογή Αρχηγών Γεν. Επιτείων, Στρατιάς Στόλου καιΑΤΑ). Έχουν δημοσιευθεί δύο επιστολές μου στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» (21/7/89 & 22/5/90)με τίτλους ότι «Σαν αξκοί ανήκουμε στο έθνος και όχι στα κόμματα» και ότι «οι πολιτικοί και η πολιτική πρέπει να απομακρυνθούν από τις ΕΔ, την Παιδεία και την Υγεία, όπου ακροθιγώς αναφέρομαιστον κ. Ν. Κουρή.
Στην εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ», γνωρίζω ότι εργάζονται ικιανότατοι Δημοσιογράφοι που έχουν την δυνατότητα να ερευνήσουν, εάν θέλουν, το παρελθόν όλων μας πανταχόθεν για το άν υπήρξαμε ωφέλιμοι ή μη στην Υπηρεσία, στην κοινωνία, στην οικογένειά μας και στην Πατρίδα μας. Γι΄αυτό προτείνω στον εκδότη της, κ. Μάκη Κουρή, να διερευνήσει, μέσα από τα στελέχη της ΠΑ, ιδιαίτερα εκείνους που γνώρισαν τον Πτέραρχο Ν. Κουρή όταν έγινε «ΑΡΧΗ», για να διαπιστώσετε πόσοι φτύνουν στο άκουσμα του ονόματός του.
Μέσα στο μεγάλο διάστημα που ο κ. Κουρής διετέλεσε Α/ΓΕΑ, Α/ΓΕΕΘΑ και ΥΦΕΘΑ, πρέπει να απαντήσει ειλικρινά στο ερώτημα: Εάν κατά την διάρκεια της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» του υπέπεσε στην αντίληψή του σκάνδαλο, κλοπή ή σπατάλη δημοσίου πλούτου και ιδιαίτερα για τους εξοπλισμούς των ΕΔ, αν ανέφερε ή υποβοήθησε στην αποκάλυψη των δραστών; Το προαναφερόμενο ερώτημα εύλογα προκύπτει διότι αν ο κάθε Ταγός στον τομέα ευθύνης του ενεργούσε σύμφωνα με τον όρκο που έδωσε δεν θα φθάναμε στην σαπίλα του σημερινού ανυπόληπτου και διαλυμένου Κράτους, όπου πολιτικοί και δικαιοσύνη προστατεύουν τους απατεώνες και μόνο ο Μίκης αγωνιά και κραυγάζει για εξαφάνιση των ανθελληνίδων Ρεπούση, Τζαβέλα κ.α. Η ΝΔ επέμενε να διρίζει την Μαριέτα, ενώ ο λαός την τιμώρησε για την γνωστή ιστορία και τον συνωστισμό στην Σμύρνη…. και το ΠΑΣΟΚ μας εμπαίζει και ανέχεται τον αθυρόστομο Πάγκαλο.
Η επιστολή μου πιθανόν να εκφεύγει λίγο από τον σκοπό για τον οποίο γράφεται, αλλά φρονώ ότι συνολικά οι παραλείψεις όλων των Ταγών της Πολιτείας οδήγησαν στην σημερινή σύγχιση και παρακμή. Πικραίνομαι περισσότερο όταν αναπολώ την Ελλάδα που ενώ γεννά πολύτιμους σπόρους δεν τους αφήνουν τ’ αγκάθια και οι τσουκνίδες να βγάλουν φύτρο. Έτσι καταντήσαμε να κινδυνεύουμε από την πολλή «δημοκρατία» και τους φελλούς. Αυτή την Ελλάδα του ΤΙΠΟΤΑ που πηγαίνει ανοργάνωτη στο ΠΟΥΘΕΝΑ αφήνουμε στα παιδιά μας. Ιδιαζόντως ανησυχητική είναι η πορεία των Εθνικών μας Θεμάτων όταν το φιλολογικό «ΔΟΓΜΑ» του κ. Ν. Κουρή απεδείχθη πομφόλυγα και όνειρο θερινής νυκτός.
Κλείνοντας και σεβόμενος τον χρόνο, τον χώρο, την ματαιότητα, την ηλικία, την ιεραρχία και την απογοήτευσή μου προτείνω στον Πτέραρχο Ν. Κουρή: Κάποτε πρέπει να προσγειωθεί γιατί ακόμη μετεωρίζεται, να αφήσει τις κομπορρημοσύνες και να φροντίσει την υγεία του, γιατί η ζωή είναι ΜΙΑ και ΠΟΤΕ ΠΙΑ, καθόσον επελθών ο θάνατος όλα τα εξαφανίζει, δόξαν και πλούτον. Εκτός εάν νομίζει ότι θα αντικαταστήσει τον Μ. Αλέξανδρο.
Βασίλειος Μιχαλακόπουλος
Ταξίαρχος (Ι) ε.α.
Οι απόψεις μου,επίτου θέματος,συνοψίζονται παρακάτω:
1.- Ο συγγραφέας του βιβλίου,σε κάποιο σημείο (Σελ.78),αναφέρει επί λέξει τα εξής: » Ήρθε λοιπόν η ώρα να πατάξουμε τον κακό δαίμονα της Ελλάδος.Τον Κομματισμό.»
Βέβαια όχι μόνο δεν το έπραξε,αλλά αντίθετα,όταν έγινε ΑΓΕΑ ενστερνίστηκε σε μεγάλο βαθμό και χρησιμοποίησε τον κομματισμό σαν εργαλείο ,για να αποστρατεύσει έμπειρα,ικανά και άξια στελέχη και να προωθήσει «υμετέρους» σε ανωτάτους βαθμούς,με συνέπεια να δημιουργηθούν ρήγματα στη δομή της Αεροπορίας,με γενικότερες επιπτώσεις σε αυτή, όπως εύστοχα επισημένει ο συνάδελφος κ. Μπαλές στην σχετική επιστολή του.
2.- Σε άλλο σημείο του βιβλίου του (Σελ.97) αναφέρει ότι «οπαδοί του σκοταδισμου» αντέδρασαν στην προοπτική δημιουργίας μιας Σχολής Ικάρων,πανεπιστημιακού επιπέδου.Και τίθεται εύλογα το απλό ερώτημα. Ποιούς εννοεί;. Μήπως αυτούς που τον περιέβαλαν τόσα χρόνια με εμπιστοσύνη ,τον ανέδειξαν και τελικά τον προήγαγαν στους ανωτάτους βαθμούς, έτσι ώστε να θεωρείται σήμερα,ίσως, ο μακροβιότερος ανώτατος Αξιωματικός στην ίστορία της Αεροπορίας ,με πολλαπλά οφέλη για τον ίδιο και την οικογένειά του;.
3.- Ο κ. Κουρής,το παραδέχεται και ο ίδιος,σύμφωνα με την παρατήρηση του τότε Αρχηγού ΑΤΑ,υπήρξε «σκληρός στην Διοίκηση του ,με αποτέλεσμα να μην δημιουργεί ευχάριστο κλίμα στους υφισταμένους του».(Σελ.33). Θα προσέθετα δε ,ενίοτε εμπαθής και σε
πολλές περιπτώσεις αγνοούσε τον πραγοντα άνθρωπο. Αντίθετα, σε όλη του την σταδιοδρομία,υπήρξε κόλακας και προσπαθούσε να παρουσιάζει τον εαυτό του αρεστό και αγαπητό στους ανωτέρους του.
Τηλέμαχος θεοδοσίου Ταξίαρχος (ι)ε.α
Αναφερόμενος στο δημοσίευμα της εφημερίδος «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» της 19/09/2010, το οποίο αφορά στο υπό του Πτεράρχου κ. Ν. Κουρή εκδοθέν βιβλίο του με τίτλο «ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ» θα ήθελα να διατυπώσω ορισμένες παρατηρήσεις:
α. Προτού αποφασίσει ο κ. Πτέραρχος να συγγράψει το εν λόγω βιβλίο, με το οποίο επιδιώκει την αυτοπροβολή του, θα έπρεπε να μελετήσει την ρήση του Αγάθωνος «τον άρχοντα δει τριων μεμνήσθαι: ότι ανθρώπων άρχει, ότι κατά τους νόμους άρχει και ότι ουκ εσαεί άρχει» και να είχε σκεφθεί εάν ως στρατιωτικός Ηγέτης είχε εφαρμόσει τις αρχές αυτές. Δυστυχώς,ομως από την στιγμή που ανέλαβε
την Ηγεσία της ΠΑ, παρεβίασε όχι μόνο τις ανωτέρω αρχές, αλλά και τις αρχές Ηγεσίας τις οποίεςμας εδίδασκε και πολλές αξίες εθυσίασε στον βωμό των σκοπιμοτήτων.
β. Ο Αθηναίος ρήτωρ Δημοσθένης έλεγε «προς το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται». Και το τελευταίο εκβάν της στρατιωτικής σταδιοδρομίας του κ. Πτεράρχου, το οποίο χαρακτηρίζει την προσφορά του στο έθνος, ήταν η κομματικοποίηση τόσο της ΠΑ, όσο και των ΕΔ γενικότερα. Ίσως για την ενέργειά του αυτή να ισχυρισθεί ότιεκτελούσε εντολή της τότε Κυβερνήσεως. Αυτός όμως ως στρατιωτικός Ηγέτης, του οποίου η μόνη του φροντίδα είναι η προαγωγή του αξιόμαχου των ΕΔ, θα έπρεπε να απαιτήσει την εφαρμογή της αξιοκρατίας και να μην επιτρέψει την επέμβαση στα της Διοικήσεως των ΕΔ κομματικών στελεχών, πολλάκις ανικάνων, τεμπέληδων και καιροσκόπων. Ο πιθανώς ισχυρισμός του ότι ως στρατιωτικός όφειλε να υπακούειστις εντολές της Κυβερνήσεως, ΔΕΝ τον απαλλάσσει της ευθύνης του για την εφαρμογή της αξιοκρατίας γιατί σύμφωνα με τον ΚΙΚΈΡΩΝΑ «όποιος δεν οργίζεται με την αδικία, και δεν διαμαρτύρεται είναι συνένοχος.
γ. Ο ιστορικός Θουκιδίδης έλεγε «και την ειωθυίαν αξίωσιν μετήλλαξαν των ονομάτων τη δικαιώσει των έργων του». Και ο κ. Πτέραρχος για να δικαιολογήσει τις πράξεις του και να εξυπηρετήσει την υστεροφημία του, έδωσε τον βαρύγδουπο τίτλο «ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ», με τον συμπληρωματικό χαρακτηρισμό «σαράντα χρόνια προσφοράς στο ΄Εθνος». Η προσφορά όμως στο Έθνος δεν εξαρτάται από την χρονική διάρκειά της, αλλά από το εάν στην κρίσιμη στιγμή είπε το μεγάλο «ΝΑΙ» ή το μεγάλο «ΟΧΪ». Και ο κ. Πτέραρχος είπε «ΟΧΙ» και εξαπέστειλε δια παντός την αξιοκρατία, «ΝΑΙ» στα κελεύσματα της Κυβέρνησης και την κομματοκρατία.
Δημήτριος Παπαγεωργίου
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
Σχετικά με το από 19 Σεπτ. τ.ε. δημοσίευμα στην εφ. “ΤΟ ΠΑΡΌΝ” που αφορούσε την προσφορά προς το έθνος του Πτεράρχου κ. Νικ. Κουρή, θα ήθελα να σας γνωρίσω ότι η ουσιαστική του προσφορά ήταν πηγαία και θερμή προς την εκάστοτε πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του στην Αεροπορία. Συγκεκριμένα στην 7χρονη δικτατορία, επέδειξε αφοσίωση στο καθεστώς, με αποτέλεσμα να τον τοποθετήσουν Διοικητή σε μία από τις σημαντικές μονάδες της Αεροπορίας, της 116 Πτέρυγας Μάχης στον Άραξο, εφοδιασμένης με αεριωθούμενα αεροσκάφη F-104, τα οποία είχαν ως αποστολή τον βομβαρδισμό με ατομικές βόμβες νατοϊκών στόχων. Ήταν δε τόση η αφοσίωσή του στη Χούντα που όταν παρέλαβε Διοικητής στις 11 Ιουνίου του 1971, στην Ημερήσια διαταγή ανέφερε:
«Σας καλώ να συνεχίσετε, προσφέροντες τις υπηρεσίες σας προς την Επανάστασιν της 21ης Απριλίου 1967, την Αεροπορίαν και το Έθνος με τον αυτόν ως σήμερον ενθουσιασμόν. Είμαι βέβαιος ότι θα πράξετε ούτω…»
Μετά τη μεταπολίτευση επέδειξε διαφορετικά «πιστεύω» για να αναρριχηθεί σε αξιώματα, με αποτέλεσμα στο βιβλίο του με τίτλο ΕΛΛΑΔΑ – ΤΟΥΡΚΙΑ ο πεντηκονταετής «πόλεμος, έκδοσης 1997, αναφέρει στη σελίδα 47:
«Ορισμένα φανατισμένα και στενής αντίληψης μόνιμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων είχαν αναγάγει τον αντικομουνισμό και την τυφλή εθνικοφροσύνη σε πατριωτικό δόγμα. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα μερικοί, ελάχιστοι, αξιωματικοί προωθούσαν τα σχέδιά τους για κατάλυση της δημοκρατίας…»
(Συνέχεια του σχολίου μου της 07/01/2011 στο 13:29)
«Ημερήσια Διαταγή Σμηνάρχου Ν. Κουρή Διοικητή της 116 Πτέρυγας Μάχης:
Αξιωματικοί,Υπαξιωματικοί, Σμηνίτες και Ιδιωτικό Προσωπικό της 116 ΠΜ. Σήμερον εορτάζομεν την 5ην επέτειον (1972)της Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967. Της επαναστάσεως κατά των καταλυτικών προθέσεων του αδυσωπήτου εχθρού των Ελληνοχριστιανικών ιδεωδών του κομμουνισμού, της επαναστάσεως κατά της οχλοκρατίας και της αναρχίας, της επαναστάσεως κατά του χάους και της καταστροφής, της επαναστάσεως κατά του εκτραχιλισμού και της ασυδοσίας, αίτινες εδέσποζον κατά την προ της 21ης Απριλίου 1967 περίοδον.
Είναι εύκολο να φαντασθεί κανείς ποία θα ήτο σήμερον η τύχη του Έθνους αν κατά την κρίσιμον εκείνην στιγμήν δεν ανελάμβανον εις τας στιβαράς των χείρας τας ευθύνας της αποτροπής του χάους, εις το οποίον εφέρετο ακαθέκτως η χώρα αι Ένοπλοι Δυνάμεις, αι οποίαι προ της ανωτέρω προδιαγραφομένης καταστάσεως δεν ήτο δυνατόν να παραμείνουν αδρανείς».
Και συνεχίζει: «Αι Ένοπλοι Δυνάμεις ενσαρκούσαι την θέλησιν και απόφασιν του ελληνικού λαού, ήχθησαν εις το ύψος των περιστάσεων και διέσωσαν το Έθνος από τοχείλος της αβύσσου και της καταστροφής. Η Εθνική όθεν Επανάστασις της 21ης Απριλίου υπηγορεύθη εκ των πραγμάτων και αποτελεί ιστορικόν γεγονός εις την πορείαν του Έθνους μας εκφράζουσα εις όλον της το μεγαλείον την ελληνοχριστιανική πίστη εις τα αιώνια ιδεώδη καιτας ηθικάς αξίας κλπ».
Αργότερα, όταν αποστρατεύθηκε, στο βιβλίο του ΕΛΛΑΔΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ ο Πεντηκονταετής Πόλεμος, σελίδα 47, γράφει: «Ορισμένα φανατισμένα και στενής αντίληψης μόνιμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων είχαν αναγάγει τον αντικομμουνισμό και την τυφλή «εθνικοφροσύνη» σε πατριωτικό δόγμα. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα μερικοί, ελάχιστοι, αξιωματικοί προωθούσαν τα σχέδιά τους για κατάλυση της δημοκρατίας……». Ας θαυμάσουμε στο σημείο αυτό, όλοι μαζί, το ήθος και την συνέπειά του σε σχέση με αυτά που έγραφε το 1972 στην Ημερησία Διαταγή του, ως Δκτής της 116 ΠΜ.
Με αφορμή το βιβλίο του τέως ΥΦΕΘΑ και Α/ΓΕΕΘΑ κ. Ν. Κουρή με τίτλο «ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ», διερωτάται ο οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος αναγνώστης: «Ποια Αποστολή εξετελέσθη;» Η αποστολή που είχε ο κ. Κουρής και απέρρεε από τις θέσεις που κατείχε, εξετελέσθη; Η υλοποίηση αυτής ενδιαφέρει την κοινωνία και την πολιτεία. Αυτό βέβαια θα το κρίνειο ιστορικός στο μέτρο που του αναλογεί και του αρμόζει. Εμείς μπορούμε να κρίνουμε κατά τον πλέον αντικειμενικό τρόπο, σύμφωνα με τα γεγονότα που ζήσαμε και με όσα γνωρίζουμε, τις συνέπειες των αποτελεσμάτων αυτής.
Μια τέτοια πολύ καλή και τεκμηριωμένη απάντηση, για το πώς και ποία αποστολή εξετελέσθη, φαίνεται στην ως άνω επιστολή του Αντιπτεράρχου (Ι) ε.α. κ. Παναγιώτη Μπαλέ.
Ο κ. Κουρής μπορεί να εξήντλησε την Ιεραρχία στην Π.Α., διότι είχε την τύχη να συμφωνήσουν υπέρ του όλες οι ευνοϊκές γι’ αυτόν συγκυρίες, πλην όμως δεν σεβάσθηκε επαρκώς, ως όφειλε, και δεν προήγαγε την αεροπορική ιδέα, η οποία είναι η ευγενεστέρα απασών, διότι διακρίνεται από την ανδρεία, το ήθος και την μεγαλοπρέπεια. Αν αυτό όμως δεν συνέβαινε, πιστεύω ότι η ΠΑ και οι ικανοί αξιωματικοί της θα είχαν καλύτερη εξέλιξη, γεγονός που θά απέβαινε και προς όφελος της Πατρίδος μας.
Ο κ. Κουρής στην διαδρομή της της θητείας του στις ΕΔ και ιδιαίτερα από το 1982 και μετά είχε υιοθετήσει τον κομματισμό με παράλληλη προώθηση της ανεπάρκειας. Υπήρξε αδικαιολόγητα αυστηρός με τους μη κομματικούς μικροτέρους του και προκλητικά προσκυνηματικός προς όλους τους ανωτέρους του
Πώς είναι δυνατόν να αισθάνεται ότι η αποστολή εξετελέσθη, όταν τον Μάρτιο του 1987 ως Α/ΓΕΕΘΑ συνέβαλε στο τότε λεχθέν «ΜΗ ΠΟΛΕΜΟΣ» και το 1996με τα ΙΜΙΑ ως ΥΦΕΘΑ δεν επέτρεψε στους αξκούς να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, ενώ ταυτόχρονα σε καίρια στιγμή εξαφανίσθηκε από το ΕΘΚΕΠΙΧ και ουδαμού ανευρίσκετο.
Απέτυχε να πείσει την τότε Κυβέρνηση, για την επίσπευση ενεργειών απόκτησης νέων μαχητικών αεροσκαφών, με τα γνωστά έκτοτε αποτελάσματα.
Πειραματίσθηκε χωρίς λόγο και αιτία, παρά τις αντίθετες εισηγήσεις, με την πτητική εκπαίδευση των Ικάρων με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός εξ αυτών να δηλώσει, στο τέλος, «Απαρέσκεια Πτήσεων».Δεν εννοώ φυσικά ότι δεν πρέπει να γίνεται εκσυγχρονισμός. Αντίθετα υποστηρίζω, ότι απαιτείται, αλλά με μελετημένο και σωστό τρόπο. Για να γίνει όμως σωστός και αποτελεσματικός εκσυγχρονισμός απαιτούνται μελετημένα βήματα τα οποία μπορεί να κάνει μόνο εκείνος που βαδίζει με το προσωπικό και όχι εκείνος που μετακινείται, είκοσι χρόνια περίπου, ως ανώτατος αξιωματικός, με κρατικά αυτοκίνητα. Βεβαίως, σεβόμαστε τους μεγαλύτερους και το έργο τους, διότι όλοι αποτελούμε συνέχεια και προσπαθούμε για το καλύτερο. Όχι όμως να υπερβάλλουμε και να ωραιοποιούμε εκείνα που δεν πρέπει.
Η αοστολή, κατά την άποψή μου, εκτελείται όταν υλοποιούνται οι αντικειμενικοί σκοποί και οι υποχρεώσεις που απορρέουναπό την θέση που κατέχει το δημόσιο πρόσωπο, προκειμένου να υπάρξει όφελος για το κοινωνικό σύνολο και την Πατρίδα μας.
Αριστοτέλης Κρικώνης
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
Αναφερόμενος στο δημοσίευμα της εφημερίδος «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» της 19/9/2010 που αφορούσε στο νεοεκδοθέν βιβλίο του Πτεράρχου κ. Ν. Κουρή «ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ», επιθυμώ να καταθέσω τα εξής:
Ο κ. Πτέραρχος απογοήτευσε δραματικά τις προσδοκίες όσων είχαν συνεργασθεί μαζί του πριν την αναρρίχησή του στις ανώτατες θέσεις της στρατιωτικής ιεραρχίας. Γιατί συνέβαλε ή στην καλλίτερη των περιπτώσεων ανέχθηκε την έντονη κομματικοποίηση της Πολεμικής Αεροπορίας, που είχε σοβαρότατες επιπτώσεις στην επιχειρησιακή της λειτουργία και άνοιξε «πληγές» που δύσκολα επουλώνονται.
Ο αυτοθαυμασμός και η αυτοπροβολή ίσως ικανοποιούν συναισθηματικές ανάγκες και αδυναμίες, αλλά τελικά τα αποτελέσματα της ανατεθείσης αποστολής, θα τα κρίνει ο αντικειμενικός ιστορικός και όχι οι εμπλεκόμενοι στην εκτέλεσή της.
Κων/νος Χίου
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.
Επίτιμος Αρχηγός ΑΤΑ
ΠΡΩΤΟΝ:Συμφωνώ απόλυτα με το όσα διαλαμβάνονται στην επιστολή του Αντιπτεράρχου ε.α κ. Μπαλέ Παναγιώτη.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Στο σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας ΠΑΡΟΝ είχε αποσταλεί και από πλευράς μου η παρακάτω επιστολή:
Αναφερόμενος στο δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» της 19/09/2010, που αφορούσε στον Πτέραρχο κ. Νίκο Κουρή, σας γνωρίζω ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα παρουσιάζει ο κ. Κουρής στο βιβλίο του.
Γι’ αυτό μια πρώτη και πολύ σύντομη τοποθέτηση κρίνεται απαραίτητη:
• Πρόκειται για ένα βιβλίο που έγραψε ο ίδιος και αυτοθαυμάζεται αφού σπάνια βρίσκει θαυμαστές του ανάμεσα σ΄αυτούς που τον γνώρισαν.
• Αποκρύπτει τα μελανά σημεία της καριέρας του όπως την Ημερήσια Διαταγή του Αράξου, ενώ προβάλλει και υπερηφανεύεται για κάποια άλλα, όπως το Ακροβατικό Σμήνος που πέρα από τα χαρτιά δεν υπήρξε ποτέ στην πράξη.
• Σ’ όλη τη διαδρομή και ειδικά στους ανώτερους και ανώτατους βαθμούς μέχρι που έγινε Αρχηγός ΓΕΑ, φιλοτέχνησε αρκετά επιτηδευμένα «το προσωπείο του καλού και πιστού στρατιώτη» στην εκάστοτε στρατιωτική και πολιτική ηγεσία ακόμα και της επταετίας.
• Ως Αρχηγός ΓΕΑ και ΓΕΕΘΑ εισήγαγε τον πιο έντονο κομματισμό που γνώρισε ποτέ η Πολεμική Αεροπορία και οι Ένοπλες Δυνάμεις γενικότερα.
• Η συμβολή του στην επίλυση των Εθνικών θεμάτων και κρίσεων, για την οποία υπερηφανεύεται, όχι μόνο δεν ήταν θετική αλλά υπήρξε και επιζήμια, αφού με τις πράξεις και παραλείψεις του επηρέασε ακόμα και την εθνική ισχύ της Χώρας μας και κατ’ επέκταση την διαπραγματευτική της ικανότητα. Και τούτο, επειδή για πολλά χρόνια αποδεκάτισε την Π.Α. από τα πιο αξιόμαχα και αξιόλογα στελέχη και δεν έκανε τις ενδεδειγμένες επιλογές οπλικών συστημάτων για τη μεγιστοποίηση της αμυντικής ισχύος.
Τέλος, κατανοώ την αγωνία που τον διακατέχει για την υστεροφημία του στην ερημιά που περνάει. Με το βιβλίο του όμως αυτό ξυπνάει μνήμες και προκαλεί. Θα’ταν φρονιμότερο να σιωπά.
ΤΡΙΤΟΝ: Αποστέλεται με fax αντίγραφο των πρακτικών της Βουλής, συνεδρίαση ΙΘ 29 Μαϊου 1990, όπου φαίνεται η Ημερησία Διαταγή του Σμηνάρχου, τότε, Ν.Κουρή διοικητού της 116 Πτέρυγος Μάχης,που μνημονεύται στην παραπάνω επιστολή μου.
Αγαπητέ κ. ΜΠΑΛΕ. Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά. Πιστεύω να με θυμόσαστε στην 343 ΜΠΚ. Ημουν μηχανικός και υπηρέτησα σε αυτήν την Μοίρα μόλις αποφήτησα τον Νοέμβριο του 1963. ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ με τα σκεπτικά σας, τα οποία είναι ΑΚΡΙΒΩΣ όπως τα αναφέρετε. Δυστυχώς ήταν η απαρχή της σημερινής κατάντιας της ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΑΣ. Δεχτείτε τα ταπεινά ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ μου!!!!!! Πρότυπο ήσασταν, πρότυπο είσαστε και πρότυπο θα μείνετε βαθειά στην καρδιά σε πάρα πολλούς που συνυπηρέτηαν μαζί σας!!!!!